ندیم زهاوی: اندازه ناچیز صورت حساب مالیاتی او بود که ما را شوکه کرد | آرون ادوانی

مشاجره مالیاتی ندیم زهاوی رسوایی بزرگتری را فاش می کند: ثروتمندان از معافیت مالیاتی برخوردار می شوند که افراد کم درآمد فقط می توانند رویای آن را داشته باشند.

در حالی که افشاگری مبنی بر اینکه رئیس سابق حزب محافظه کار مجبور به پرداخت جریمه مالیاتی بود تکان دهنده بود، نگرانی بزرگتر این است که تنها مالیاتی که او باید بابت 27 میلیون پوند بپردازد، 3.7 میلیون پوند بود. این به معنای میانگین نرخ مالیات کمتر از 14٪ است، که کمتر از نرخ برای شخصی که به طور تمام وقت با حداقل دستمزد کار می کند.

دو هفته پیش آبان نیوز این خبر را منتشر کرد که زهاوی توسط HMRC به دلیل عدم مراقبت معقول در امور مالیاتی خود جریمه شده است. این “بی دقتی” به این معنی بود که او 3.7 میلیون پوند مالیاتی را که از فروش 27 میلیون پوند سهام در YouGov، شرکتی که او در سال 2000 تأسیس کرد، پرداخت نکرده بود.

پرداخت دیرهنگام مالیات، به اضافه بهره و جریمه، در زمانی که صدراعظم بود، منجر به پرداخت کل حدود 5 میلیون پوند شد. این افشاگری در نهایت منجر به تحقیقات اخلاقی شد که سقوط او بود.

با فرض اینکه صورت‌حساب زهاوی مربوط به مالیات بر عایدی سرمایه پرداخت نشده باشد، نرخ پایین حیرت‌انگیز او امکان‌پذیر بود زیرا بر عایدی سرمایه با نرخ‌های بسیار پایین‌تری نسبت به سایر درآمدها مشمول مالیات می‌شود.

در حالی که نرخ مالیات برای شخصی که حقوق 270000 پوندی دریافت می کند 47٪ است، که از 45٪ مالیات بر درآمد و 2٪ سهم بیمه ملی تشکیل شده است، کسی که 100 برابر بیشتر به خانه می رود می تواند نرخ مالیات بر عایدی سرمایه بسیار پایین 20٪ را بپردازد.

و برخی از سودها می‌توانند واجد شرایط کمک‌های واگذاری دارایی‌های تجاری یا تسهیلات سرمایه‌گذاران باشند، که نرخ آن سود را به 10% کاهش می‌دهد و نرخ متوسط ​​را بیشتر کاهش می‌دهد.

این نرخ‌های مالیاتی پایین به نفع ثروتمندترین افراد جامعه، یعنی افراد دارای دارایی است. سود سرمایه بازدهی است که شخصی از فروش دارایی‌ای که ارزش آن افزایش یافته است – خواه ملک، سهام، ماشین کلاسیک یا گلدان عتیقه باشد.

اما بیشتر سودهای سرمایه از فروش خانه‌های دوم توسط طبقات متوسط ​​رو به بالا نیست، بلکه از فروش یا انحلال مشاغل توسط افرادی حاصل می‌شود که هم مالک و هم آن مشاغل را مدیریت می‌کنند. و این سودها به طور باورنکردنی متمرکز هستند: نیمی از کل سود مشمول مالیات در کل کشور به حدود 5000 نفر می رسد که هر کدام بیش از 1.5 میلیون پوند سود دریافت می کنند.

شاید اگر شواهد قانع‌کننده‌ای وجود داشت که این نرخ‌های پایین اثرات جانبی مفیدی برای رشد و اشتغال دارند، ارزشش را داشت. اما ساختار فعلی مالیات بر عایدی سرمایه نه برای رشد خوب است و نه برای همه کسانی که پول را به صورت سود دریافت می کنند.

این برای رشد بد است زیرا شکاف بین مالیات بر عایدی سرمایه و نرخ مالیات بر درآمد، افرادی را که می‌توانند کارمندان درخشانی باشند، تشویق می‌کند تا در عوض مدیران خوداشتغالی متوسطی باشند و به «دم» طولانی شرکت‌های غیرمولد در بریتانیا کمک کنند. کسی که 1 میلیون پوند سود به خانه می برد، 370000 پوند مالیات کمتری نسبت به درآمدی که به اندازه یک کارمند حقوق بگیر داشته باشد، پرداخت می کند.

همچنین برای کسانی که واقعاً پول نقد جدی در شرکت ها سرمایه گذاری می کنند بد است، زیرا در مواقع تورم بالا می توانند مالیات زیادی بر افزایش ارزش آن سرمایه گذاری ها بپردازند، حتی اگر این افزایش با قیمت کالاهای معمولی همخوانی نداشته باشد. و خدمات

بنابراین جواب چیست؟ یکی از راه‌حل‌های نه چندان رادیکال، بازگشت به ساختار مالیات بر عایدی سرمایه است که توسط نایجل لاوسون، صدراعظم محافظه‌کار در سال 1988 تحمیل شد. حرکت به عقب در این جهت، با برخی “هموارسازی” برای محاسبه سودهایی که کمتر از درآمد دریافت می شود، بسیار معقول خواهد بود.

به عنوان یک جایزه، حدود 16 میلیارد پوند افزایش می یابد. این می تواند هزینه های زیادی را برای افزایش دستمزد معلمان، پرستاران و آتش نشانانی که در حال حاضر اعتصاب می کنند، بپردازد، زیرا درآمد آنها نسبت به هزینه های زندگی کاهش می یابد. یا برای سرمایه گذاری سبز. یا صدراعظم به شدت به دنبال کاهش مالیات است.