گریف ریس جونز از طرح هایی برای “خفه کردن” ایستگاه خیابان لیورپول انتقاد کرد | میراث

گریف ریس جونز رهبری ائتلافی از حامیان محیط زیست را بر علیه آنچه او به عنوان طرح هایی برای «خفه کردن» ایستگاه خیابان لیورپول زیر ۱۰۹ متر (۳۵۰ فوت) دفاتر، مغازه ها و یک هتل جدید توصیف می کند، رهبری می کند.

این کمدین، نویسنده و پخش کننده به عنوان رئیس کمپین احیا شده ایستگاه خیابان لیورپول (لیسکا) منصوب شد، پستی که در دهه 1970 توسط شاعر برنده جایزه سر جان بتجمن، زمانی که او یک جنگ صلیبی موفق علیه برنامه های تخریب ایستگاه را رهبری کرد، بر عهده داشت.

توسعه دهندگان، از جمله Network Rail و Sellar – که هر دو پشت شارد لندن بودند، می گویند که این طرح از ایستگاه ثبت شده درجه II و هتل بزرگ شرقی سابق که در لیست درجه II * قرار گرفته است محافظت می کند و به نمایش می گذارد.

با این حال، ریس جونز گفت که این “بیهوده” است. او که از هتل صحبت می کرد، گفت: «آنها نمی توانند این محیط را با چسباندن یک کلاه غول پیکر مستقیماً روی آن بهبود بخشند. مثل گذاشتن کلاه دلقک غول پیکر بالای کلیسای جامع سنت پل است.

این طرح شامل بلوک های اداری 16 طبقه در کنار ایستگاه و فضای خرده فروشی و یک هتل در بالای آن است.

ریس جونز گفت: “آنچه آنها در نظر دارند انجام دهند رادیکال و بی سابقه است – گرفتن یک بنای تاریخی در سطح جهانی و به جای تخریب آن، آنها به سادگی آن را دفن می کنند. آنها ساختمان های 16 طبقه را درست بالای آن قرار می دهند. این به طور کامل شخصیت ایستگاه خیابان لیورپول را تغییر می دهد. این فقط آن را خفه می کند.»

ریس جونز دلیل این طرح را که توسعه دهندگان می گویند برای بهبود دسترسی به ایستگاه مورد نیاز است، زیر سوال برد. «این یک طرح استثمارگرانه و فرصت طلبانه برای به دست آوردن مقدار زیادی پول است. آنها آن را در همه سطوح امتحان می کنند. مردم باید با دقت به نیاز مفروض برای این کار نگاه کنند، زیرا نیاز واقعی، مانند Shard، کسب درآمد از شبکه ریل است.

کمپین Lissca پس از نمایش نادری از اتحاد از سوی گروه های مختلف حفاظت از محیط زیست در مخالفت با آنچه که آنها طرح های بی احساس و مضر می دانند، دوباره احیا شده است.

ریس جونز گفت: “من فقط صدایی را به یک وحدت فوق العاده نگران اضافه می کنم. همه ارگان های اصلی بخش میراث از آنچه پیشنهاد می شود وحشت زده شده اند. همه آنها می خواهند یک مکان دیدنی لندن را حفظ کنند. من به ندرت چنین یکنواختی را دیده ام.»

این کمپین هشت گروه حفاظت از محیط زیست به رهبری انجمن ویکتوریا را متحد می کند و شامل گروه جورجیا، انجمن قرن بیستم و میراث بریتانیا را نجات دهید.

طرح‌هایی که توسط هرتزوگ و دی مورون، معماران سوئیسی در پشت تیت مدرن و استادیوم ملی در پکن انجام شده است، شامل تبدیل برخی از هتل بزرگ شرقی سابق، اکنون هتل آنداز، به دفتر است. به عنوان بخشی از این طرح، سوله قطار متعلق به دهه 1990 که بخش ویکتوریایی ایستگاه را با هتل ذکر شده مرتبط می کند، تا حدی تخریب خواهد شد.

ریس جونز خیابان لیورپول را به عنوان “ایستگاه لندن من” توصیف می کند زیرا او اغلب از آن برای سفر از خانه خود در سافولک به پایتخت استفاده می کند. او امیدوار است که دیگر افراد مشهور به لیسکا اصلاح شده بپیوندند. در دهه 1970 اعضای کمیته شامل بتجمن بودند. [the historian] سر نیکلاس پیوسنر و [the comedian] اسپایک میلیگان. آن زمان این فضاها را برای ما حفظ کردند. ما امیدواریم که غول های مشابه 50 سال بعد به ما بپیوندند. برای من غیر قابل باور به نظر می رسد که ما باید مبارزه آنها را تجدید کنیم.”

لیسکا در بیانیه‌ای گفت که بیم آن می‌رود که اگر به این طرح مجوز برنامه‌ریزی داده شود، «سابقه‌ای وحشتناک ایجاد می‌کند که به این معنی است که هیچ ساختمان فهرست‌شده ای از آسیب در امان نیست».

گروه جورجیا گفت که این طرح نقش برجسته کلیسای جامع سنت پل در افق لندن را به خطر می اندازد. Historic Buildings & Places گفته اند که “یکی از آخرین مناظر منسجم ویکتوریایی در این بخش از شهر لندن را ویران خواهد کرد”. و انجمن قرن بیستم گفت که این دروازه نمادین به لندن را برای همیشه از بین خواهد برد.

ریس جونز گفت که مخالف ساختمان‌های مدرن نیست و بسیاری از جدیدترین آسمان‌خراش‌های لندن را دوست دارد. اما او افزود: «اینها را نمی توان با تخریب داستان لندن انجام داد. من این کار را برای نوه های نوه هایم انجام می دهم. و ما باید آنچه را که می‌دانیم نمونه‌های واقعی تاریخمان است حفظ کنیم – هیچ چیز مهم‌تر از عصر راه‌آهن نیست که داستان بریتانیا را روایت می‌کند.»

فعالان کمپین همچنین طوماری را راه اندازی کرده اند که می گوید “طمع توسعه دهندگان نمی تواند بر نیازهای مسافران غلبه کند”.

سخنگوی توسعه دهندگان، از جمله Sellar و Network Rail، گفت: «ایستگاهی که انجمن ویکتوریا برای نجات آن در دهه 1970 مبارزه کرد، دیگر وجود ندارد، زیرا بسیاری از آن در دهه 1980 تخریب شد. رویکرد ما حفاظت و تقویت عناصر میراث باقیمانده، هم در داخل هتل انداز و هم در خود ایستگاه، اولویت دارد.

«عناصر ویکتوریایی ایستگاه در حال تخریب نیستند. ما در حال همکاری نزدیک با ذینفعان کلیدی هستیم تا سعی کنیم عناصر تجاری پروژه را با حساسیت ادغام کنیم، که در نهایت بهبودهای زیرساختی بسیار مورد نیاز 450 میلیون پوندی را باز می کند که دسترسی قابل توجه و مشکلات ازدحام را کاهش می دهد، در حالی که ظرفیت مسافر و امکانات مشتری را بدون هیچ هزینه ای ارائه می کند. هزینه برای مالیات دهندگان یا مسافران قطار.

“پیشنهادات ما آینده ایستگاه خیابان لیورپول را به عنوان یک مرکز حمل و نقل اصلی تضمین می کند و یک مقصد جدید هفت روزه در هفته برای شهر ایجاد می کند.”