عدم جاه طلبی شل دیوانه کننده است: زمان تسریع انتقال به انرژی های تجدیدپذیر فرا رسیده است | نیلز پراتلی

تیمدیر اجرایی او در شل تغییر کرده است اما آهنگ همان آهنگ باقی مانده است. وائل ساوان اظهار داشت: انتقال انرژی “متعادل” خواهد بود و “ما قصد داریم ضمن ارائه بازدهی قانع کننده سهامداران، منضبط بمانیم.” ترجمه: این شرکت از ورود ناگهانی ثروت های مالی چشمگیر برای افزایش هزینه های انرژی های تجدیدپذیر استفاده نخواهد کرد.

«منضبط» بودن، البته زمانی که به وضوح و بدون زمینه ارائه شود، یک جاه طلبی قابل تحسین است. هیچ مدیر اجرایی هیچ شرکتی هرگز به سرمایه گذاران نمی گوید که طرح این است که در پروژه هایی با دورنمای کمی از بازدهی مناسب، امتیازات جدی بگیرند. اما دنیایی از تفاوت های ظریف بین افراطی ها وجود دارد.

نکته خشمگین‌کننده در مورد شل، پس از یک سال که سود آن به تقریباً 40 میلیارد دلار (32 میلیارد پوند) رسید، امتناع از فکر کردن حتی یک تصحیح ساده به نفع انتقال سریع‌تر انرژی است. توزیع بین سهامداران از طریق سود سهام و بازخرید در سال گذشته تا 26 میلیارد دلار افزایش یافت، اما هزینه های بخش انرژی های تجدیدپذیر و راه حل های انرژی تنها 3.5 میلیارد دلار در مجموع هزینه های سرمایه ای 24.8 میلیارد دلاری بود.

شل استدلال می‌کند که ارقام کم‌کربن گمراه‌کننده هستند، زیرا بیشتر هزینه‌های کربن پایین و صفر تحت هزینه‌های عملیاتی یا سایر بخش‌ها قرار می‌گیرد. بسیار خوب، اما حتی بر اساس معیارهای گسترده تر شرکت، چیزهای سبزتر تنها در یک سوم کل ظاهر شدند – و از نظر انتقادی، دقیقاً همین نسبت برای امسال نیز مشخص شده است.

عدم تمایل به افزایش سرعت مصرف کربن پایین، شکایتی قوی تر از نرخ مالیات بادآورده بر سود نفت و گاز دریای شمال است. در زمینه مالیات، استدلال منصفانه ای وجود دارد که دولت بریتانیا در دومین تلاش خود، تقریباً در منطقه مناسبی قرار گرفت. نرخ موثر مالیات سرفصل 75 درصد یکی از بالاترین نرخ‌ها در جهان است و نروژ – نمونه‌ای که معمولاً توسط کسانی که برای فرمول «مناسب» استدلال می‌کنند ذکر می‌شود – فقط کمی بالاتر است و 78 درصد است.

بله، بدهی مالیاتی 134 میلیون دلاری شل برای بریتانیا در سال 2022 در چارچوب صورت حساب مالیاتی جهانی آن به میزان 13 میلیارد دلار بسیار ناچیز بود و حتی 500 میلیون دلار پیش‌بینی‌شده برای بریتانیا در سال 2023 نیز بسیار اندک است. اما، حتی اگر کمک هزینه سرمایه گذاری در مالیات سود انرژی دریای شمال یک شبه کنار گذاشته شود (که با توجه به نیاز به تامین مطمئن، به ویژه گاز، برای مدتی هنوز سیاستی بدون ریسک نخواهد بود)، خزانه داری ناگهان لغو نمی شود. شنا کردن میلیاردها بیشتر به لطف شل. واقعیت سخت این است که این شرکت کمتر از 5 درصد از درآمد خود را در بریتانیا تولید می کند.

بنابراین فقدان جاه طلبی بیشتر در مورد انرژی های تجدید پذیر بیت دیوانه کننده است. این شرکت می تواند – و انجام داد – به کارهایی که انجام می دهد اشاره کند: 2 میلیارد دلار صرف یک تجارت سوخت زیستی دانمارکی. خرید در هند؛ گسترش خورشیدی در ایالات متحده؛ مزرعه بادی بزرگ در اسکاتلند. اما هنوز هم به نسبت بدون تغییر یک سوم هزینه های کلی باز می گردد.

نباید در مورد فشارهای سهامداران بر ساوان ساده لوح بود. بسیاری از سرمایه‌گذاران از اینکه می‌توانند هنگام جمع‌آوری توزیع‌های سپر، کادر «انتقال» در Shell را علامت بزنند، حتی در حالی که از طرح بازاریابی ESG (محیط‌زیست، اجتماعی و حاکمیتی) خود استفاده می‌کنند، خوشحال هستند. آنها چیزی را تغییر نمی دهند. در واقع، نارضایتی تعدادی از تحلیلگران سیتی این بود که بازخرید سه ماهه جاری بیش از 4 میلیارد دلار نبوده است. وقتی ساوان در مورد سرمایه‌گذاری «قانع‌کننده» بودن صحبت می‌کند، سرش را برای آن مخاطبان تکان می‌دهد – مخاطبی که به این نکته اشاره می‌کند که سهام شرکت‌های عقب مانده واقعی مانند ExxonMobil دارای رتبه بالاتری هستند.

با این حال، جالب بود که ساوان از یارانه های سبز ارائه شده در ایالات متحده تحت قانون کاهش تورم پرزیدنت بایدن کمی هیجان زده به نظر می رسید. او گفت که برخی از پروژه‌های بالقوه ممکن است جذاب‌تر شوند، و این قطعاً یک محرک جالب بود. فقط جالبه؟ بقیه جهان یارانه ها را به عنوان یک هدف آشکار برای شرکت های جاه طلب می بینند.

واضح است که ساوان درست می‌گوید که دولت‌ها نیز باید در راه‌های عملی سریع‌تر حرکت کنند. نارضایتی او در مورد کندی فرآیندهای برنامه‌ریزی و مجوز در زیرساخت‌های انرژی‌های تجدیدپذیر توسط دیگران نیز تکرار می‌شود. اما همچنین منصفانه است که انتظار داشته باشیم شرکت هایی که ادعا می کنند در تجارت “انتقال” هستند، در صورت داشتن منابع مالی برای انجام این کار، توجه خود را افزایش دهند. دنیا تغییر کرده است. شل می تواند سریعتر حرکت کند.