چگونه سعی می کنید در یک منطقه جنگی ایمن بمانید؟ یورونیوز از کارشناسان می پرسد

انتقال گروهی از دیپلمات ها به یک منطقه جنگی هنری است که به اندازه غرایز اولیه بقا نیازمند تحقیقات اداری خسته کننده است.

در حالی که هیئتی برای اولین اجلاس سران اتحادیه اروپا و اوکراین در سال 2023 راهی کیف می شود، کارشناسان امنیتی به یورونیوز اطلاعاتی در مورد چگونگی به حداکثر رساندن ایمنی خود ارائه کردند.

چیزی به نام “طرح کامل” وجود ندارد

در شرایطی که نمی توان همیشه همه چیز را کنترل کرد، بهتر است چند برنامه عمل در زرادخانه خود داشته باشید.

گوتیه پوروت، مدیر بحران EMEA در International SOS، به یورونیوز گفت: «خود را فقط به یک طرح مقید نکنید».

به عنوان مثال، برای تخلیه، ما همیشه سه گزینه را در نظر می گیریم: مسیرهای جاده ای، هوایی و دریایی. شما باید همیشه رویکردی کل نگر و آگنوستیک داشته باشید تا در سفر آماده باشید.

جیمز راجرز، خبرنگار سابق بی‌بی‌سی غزه و عراق، می‌گوید که رفتن به مناطق جنگی همچنان یک تجارت خطرناک است، «هیچ راهی واقعی برای ایمن کردن آن وجود ندارد».

جایی که یک هفته امن باشد ممکن است چند هفته بعد کاملا خطرناک باشد.

آماده سازی کلید است: چگونه کار می کند و چقدر طول می کشد؟

به گفته International SOS، 70 درصد موفقیت یک ماموریت به آماده سازی آن بستگی دارد. این مرحله ای است که می تواند تا سه هفته طول بکشد و همچنین یک روش مدون بین المللی است، ISO 31030:2021.

مرحله اول شامل تجزیه و تحلیل نیازهای پزشکی و امنیتی است. Gautier Porot توضیح داد: “ما می خواهیم خطرات، ناشناخته های احتمالی و همچنین تحولات بالقوه یک موقعیت را درک کنیم. ما همچنین مکان و جمعیت آن را تجزیه و تحلیل می کنیم.”

گام بعدی تنظیم یک برنامه جامع برای کاهش خطرات شناسایی شده در مرحله قبل است.

پوروت گفت: “اکنون باید خدمات تاب آوری محلی، مسکن ایمن، امکانات پزشکی ارزشمند و حمل و نقل قابل اعتماد را شناسایی کنید، که می تواند از یک ملاقات ساده و خوشامدگویی در فرودگاه با یک راننده مشخص تا کاروانی با پرسنل مسلح باشد.”

آموزش مسافران نیز یک گام مهم است. به گفته International SOS، معمولاً چند روز طول می کشد.

متداول ترین روش، آموزش آگاهی از محیط متخاصم (HEAT) است که شامل آگاهی از موقعیت، کمک های اولیه و رویه های واکنش اضطراری است.

برخی از سازمان ها نیز با ساختن پروفایل مسافر به مشتریان خود کمک می کنند تا بهتر «خود را بشناسند».

بمباران ها، تهاجم ها و طوفان ها: اگر همه چیز اشتباه شود چه باید کرد

به گفته International SOS، تعریف سطح خطر در یک موقعیت خاص هرگز ساده نیست، اما “ماتریس تشدید” ابزار مفیدی برای تعیین کمیت خطر است.

در صورت وقوع یک حادثه مشکوک، آنها یک سیستم geofencing را فعال می‌کنند که قربانیان را با ایجاد یک مرز جغرافیایی مجازی که یک واکنش فعال شامل جنبه‌های لجستیکی و اطلاعاتی مانند هشدارهای فشاری را در بر می‌گیرد، ایجاد می‌کند.

با این حال، یافتن یک مکان امن بسیار مهم است.

چندی پیش، یکی از مشتریان ما در مالی مورد بمباران قرار گرفت. ما به او گفتیم که یک مکان امن پیدا کند و درها را قفل یا سد کند. سپس چراغ‌ها را خاموش کند و تا حد امکان ساکت بماند تا جلب توجه نکند. وضعیت او را اعلام کنید و منتظر باشید تا نزدیک‌ترین تیم واکنش او را تحویل بگیرد و سالم به هتلش برگرداند. ما همیشه یک تیم مدیریت بحران در نزدیک‌ترین مرکز به محل حادثه خواهیم داشت.»

Gautier Porot می‌گوید بدترین سناریوی ممکن «بدون اظهار نظر» است که معمولاً در مورد بلایای طبیعی است.

به منظور کاهش خطر، باید از قبل یک نقطه تجمع امن و قابل دسترس شناسایی شود.

همچنین به حمل ابزارهای ارتباطی اضافی مانند فانوس یاب شخصی، تلفن های ماهواره ای و رادیوهای دو طرفه کمک می کند.

نحوه “خواندن” قلمرو را بیاموزید

جیمز راجرز می‌گوید: «اگر یک خیابان خالی ببینید، ممکن است فکر کنید که آن مکان بسیار خوب و آرامی برای پایین رفتن است، اما اکثر کارشناسان نظامی احتمالاً به شما خواهند گفت، اگر در یک منطقه جنگی باشد، برعکس است. دلیل خالی بودن خیابان این است که مکان خطرناکی شناخته شده است.»

او می افزاید، اما شناخت یک قلمرو خاص به اندازه درک فرهنگ آن مهم است.

“ما قرار بود از جایی که صدام اسیر شده بود، در منطقه ای که بسیار به او وفادار بود، فیلمبرداری کنیم. توقف در جاده برای ما واقعاً امن نبود، می دانید، راهنمایی یا هر چیز دیگری را بخواهید. مردم تا حد زیادی با افرادی مانند من که از کشوری به نام بریتانیا آمده بودند دشمن بودند. شما واقعاً باید وضعیت سیاسی را در نظر داشته باشید.

بعد از سفر: خطرات سلامت روان

محافظت از مسافران پس از یک ماموریت پرخطر نباید در پایان ماموریت به پایان برسد.

برخی از مسافران ممکن است به نوعی از PTSD مبتلا شوند. آنها ممکن است تحت استرس یا ضربه روحی قرار گرفته باشند، بنابراین مهم است که یک توضیح مختصر انجام دهید و در مورد هر تجربه فردی بحث کنید.

گوتیه پوروت می‌گوید: «نکته کلیدی در اینجا این است که مطمئن شوید که همکاران شما می‌دانند یک برنامه پشتیبانی وجود دارد و اشکالی ندارد که خوب نباشید».

جیمز راجرز می گوید: «من افراد زیادی را می شناسم که در مناطق جنگی کار می کردند و برخی از آنها قطعاً از اختلال استرس پس از سانحه رنج می بردند. “گاهی، شاید به طرز تکان دهنده تر و شگفت انگیزتر، در چند سال بعد.”

پروفسور آنتونی فاینشتاین زمانی که با افرادی که در سال‌های 1990 و اوایل سال 2000 در مناطق درگیری کار می‌کردند، یک مطالعه بزرگ در این زمینه منتشر کرد. “