“ما را با تروریست ها اشتباه گرفته اند”: جنجالی ترین گروه رپ ایتالیا آزار و اذیت مبارزه | موسیقی

افیا P38-La Gang، همه چیز در 1 مه 2022، روز کارگر تغییر کرد. گروه رپ ایتالیایی در باشگاه Arci Tunnel در رجیو امیلیا اجرا می کردند. به نظر می رسید مکان تصادفی نبود. این شهری است که بریگادهای سرخ را متولد کرد، گروه تروریستی چپ افراطی که ایتالیا را با آدم ربایی، زانو زدن و بیش از 80 ترور سیاسی در دهه های 1970 و 1980 شوکه کرد – دوره ای از آشفتگی های اجتماعی که به “سال های سرب” معروف است. آن روز روی صحنه، چهار نفره صورت‌های خود را با کلاه‌ها پوشانده و با حرکت سه انگشتی اسلحه P38 – نماد جنبش چپ دهه 70 Autonomia Operaia – انجام دادند. طبق معمول، گروه پرچم بریگادهای سرخ را در پشت صحنه به اهتزاز درآوردند – عنوان اولین آلبوم سال 2021 آن‌ها، Nuove BR، به عنوان «تیپ سرخ جدید» ترجمه می‌شود.

تا آن زمان، گروه بولونیا یکی از عجیب‌ترین و بدیع‌ترین تازه‌واردان در صحنه تله ایتالیا در نظر گرفته می‌شد: خشمگین، خنده‌دار، ظالمانه، متناقض، حتی یک عمل جدید، بسته به اینکه از چه کسی بپرسید. P38-La Gang با آمیختن سلیقه بد با سیاستمداران متخلف و خبرنگاران برنامه های گفتگو، تمسخر تروریسم و ​​دیکتاتوری، چهره ای از ایتالیا را نشان داد که کمتر کسی دوست دارد آن را ببیند: خشم کارگران ساعتی 3 یورو و نسلی که از طبقه شکست خورده بودند. مبارزه ای که با میم ها و کنایه های ناامیدانه زنده می مانند.

این گروه که اعضای آن بین 25 تا 33 سال سن دارند و از سرتاسر ایتالیا آمده اند، ایده پشت این گروه را “بسیار ساده” توصیف می کنند: ایجاد نوعی دام چپ افراطی و کمونیستی. آنها در یک مصاحبه ایمیلی به عنوان یک نفر صحبت می کنند: ضد روایتی برای مضامین “فردگرایانه، گانگستا-مافیایی و زن ستیزانه” تله ایتالیایی. مزخرف این است که اکثر هنرمندان و هواداران تله‌دار، دست اول در تلخ‌ترین شرایط زندگی ایجاد شده توسط سرمایه‌داری زندگی می‌کنند: آنها از حومه شهر آمده‌اند، آینده‌ای تلخ برای خود و عزیزانشان دارند. آنها می گویند این واقعیت به این معنی است که کار آنها دقیقاً ملایم نیست. این ژانر بیشتر اثربخشی خود را از افراطی بودن می‌گیرد.»

رسانه ها و سیاستمداران – مانند نخست وزیر دست راستی جورجیا ملونی و سوسیال دموکرات استفانو بوناچینی – این افراط ها را متفاوت تفسیر می کنند. شکایتی قبلاً در آوریل 2022 پس از کنسرت P38-La Gang در پسکارا توسط برونو دالفونسو، پسر کارابینیر جیووانی دآلفونسو، که در پی یک آدم ربایی توسط بریگادهای سرخ در ژوئن 1975 درگذشت. خشم عمومی پس از اجرای روز کارگر آنها افزایش یافت. کنسرت های آنها به طور معمول لغو می شد و مدیران سالن از انتقام گیری پلیس می ترسیدند: مارکو ویچینی، رئیس وقت آرسی تونل، به تحریک به ارتکاب جرم متهم شد و سپس از سمت خود برکنار شد. (زمانی که باشگاه در ماه اکتبر هیئت مدیره جدید خود را اعلام کرد، ویچینی پاسخ داد: “من همچنان از تصمیم سازماندهی آن کنسرت و ایستادگی در برابر سانسور و آزادی بیان دفاع می کنم. من در محافظت موثر از تونل آرسی در برابر حملات دشمن و از حمله شکست خورده ام. یک کمپین سرکوبگر گسترده علیه من و تونل آرسی.)

در 25 نوامبر، اعضای گروه – که با نام‌های هنری استور، جیمی پنتوتال، دیمیتری و یونگ استالین شناخته می‌شوند، توسط پلیس شناسایی شدند و خانه‌هایشان بازرسی شد. آنها در حال حاضر توسط دادستانی تورین تحت بازجویی قرار دارند، متهم به تحریک به ارتکاب جنایت، با شرایط تشدید کننده تروریسم، که به تشکیل گروه در سپتامبر 2020 باز می گردد. این پرونده هنوز در مرحله تحقیقات و با تشکیل دادگاه است چند ماه دیگر شروع می‌شود: اگر مجرم شناخته شوند، بیش از هشت سال محکوم خواهند شد.

این گروه انجمن را تکذیب می کند. گروه می گوید: “ما معتقدیم که دادستان تورین ما را با یک گروه تروریستی اشتباه گرفته است، در حالی که ما در واقع یک گروه موسیقی هستیم.” «مطمئناً در آهنگ‌هایمان چیزهای قوی می‌گوییم… شاید از برخی جهات غیرقابل قبول باشد. اما ما امیدی به بازگشت مبارزات مسلحانه نداریم. ما به طرز ناشیانه ای سعی می کنیم کاری هنری انجام دهیم. که البته مانند هر اثر هنری، مفهومی سیاسی دارد.»

P38 فعالیت‌های موسیقی خود را متوقف کرده و یک کمپین سرمایه‌گذاری جمعی برای کمک به هزینه‌های قانونی خود آغاز کرده‌اند و در یک هفته بیش از 16000 یورو جمع‌آوری کرده‌اند. آنها معتقدند که کاوش‌های غنایی‌شان از تروریست‌های تاریخی، مبارزان آزادی و رژیم‌های سرکوبگر یک “اثر هنری” است و از گروه “پانک طرفدار شوروی” ایتالیایی CCCP در دهه 80 به عنوان تأثیرگذار یاد می‌کنند. اشعار آنها با شخصیت هایی مانند هوشی مین، روزا لوکزامبورگ، آنتونیو گرامشی و آنارشیست ایتالیایی گائتانو برشی پر شده است: یک کلاژ آشفته و تحریک آمیز که ایده آل ها و وحشت های تاریخ چپ را گرد هم می آورد. گروه در پاسخ به این سوال که آنها در مورد این مسائل کجا ایستاده اند، می گویند: “نظر سیاسی ما در مورد هر یک از این رویدادها، سازمان ها و افراد فردی چندان مهم نیست.”

آهنگ دیگری به نام Nuove BR به ربودن و قتل آلدو مورو نخست وزیر سابق ایتالیا در سال 1978 اشاره می کند. دختر او، ماریا فیدا مورو نیز گروه را محکوم کرده است. P38 می گوید برای خانواده مورو همدردی دارد. «این طبیعی است که آنها احساس خشم کنند. اما ما این کار را نکردیم و نمی خواهیم کسی را بکشیم. قتل آلدو مورو یک رویداد تاریخی است که تاریخ کشور ما را رقم زده است.

امیلیو گاتی، معاون دادستان تورین، اعتراف می کند که این یک “مورد بسیار نادر” است و اینکه یک گروه بر اساس چنین دلایلی “اتفاق معمولی” نیست. به غیر از طرفداران آنها و برخی از نوازندگان زیرزمینی و مجلات موسیقی، تعداد بسیار کمی با P38-La Gang اعلام همبستگی کرده اند. کریستین رایمو، روزنامه‌نگار و نویسنده ایتالیایی، مصاحبه‌ای ویدیویی با گروه به اشتراک گذاشت که همراه با این اظهارنظر: «سرکوب بسیار خوب توضیح داده شده است».

گروه می‌گوید: «ما معتقدیم که موقعیت ما کاملاً منحصربه‌فرد است. «آنچه رسانه‌ها و مجریان قانون را بسیج کرده است فقط موسیقی، کنسرت‌های ما، اشعار ماست. در حالی که صحنه موسیقی ایتالیا با ارجاعات بسیار صریح به تجاوز جنسی، قاچاق مواد مخدر در مقیاس بزرگ و جنایات مافیایی در اشعاری که توسط هنرمندانی که بیشترین شنیده ها را شنیده اند، فراگرفته است، ما کسانی هستیم که مورد بررسی قرار می گیرند زیرا به سال های سرب اشاره می کنیم. ”