درخشش گرت بیل باعث پیروزی ولز در پلی آف جام جهانی مقابل اتریش شد | مقدماتی جام جهانی 2022

یکی پس از دیگری، هواداران ولز از صندلی‌های خود بلند شدند و انتظار داشتند که یک موج کوچک مکزیکی به پایان برسد. گرت بیل از حس وهم‌آور انتظار آشفته نشد و پس از یک نفس عمیق نهایی و چهار قدم زیبا و جادویی به جلو، او یک ضربه پای چپ بی‌نقص را به گوشه بالا، از طریق قسمت زیرین تیر عرضی وارد کرد. این یک ضربه ایستگاهی دنیوی بود که به ولز کمک کرد تا یک پیروزی بعد از رسیدن به اولین جام جهانی از سال 1958 و دورنمای ترکیب آن با برزیل و آرژانتین در بزرگترین صحنه به دست بیاورد.

در حالی که ولز در یک دور پیروزی تمام وقت و با پس زمینه ایما و هاید می رفت، بیل و وین هنسی برای رسیدن به چارچوب دروازه که در آن او در برابر اتریش که رویاهای قطر 2022 ناگهانی رویاهایش در قطر 2022 بود، دروازه را لمس کرد. اینجا به پایان رسید

گل دوم بیل نیز به همان اندازه خیره کننده بود، و به طور غریزی یک ضربه دیگر از پای چپ را به کرنر وارد کرد. اما این اولین مضحک اوست که به ویژه در خاطره ها ماندگار خواهد شد.

تشدید این بازی تحت تأثیر نگرانی‌ها در مورد آمادگی بیل بود، اما او پس از اتمام دقایق بیشتر از مجموع چهار ماه گذشته برای رئال مادرید، زمین را در وقت‌های تلف شده با تشویق ایستاده و با کمی گرفتگی ترک می‌کرد.

بیل پس از باز کردن امتیاز، ابتدا شکم خود را به سمت زمین چمن جشن گرفت و نشان ولز را در دهان خود کشید. او پس از دوبرابر کردن برتری خود و کشورش در شش دقیقه پس از نیمه دوم، به همان اندازه شاداب شد و بارها بر سینه‌اش ضربه زد. بیل پس از آن گفت: “اگر بتوانم بازی کنم، می توانم یک ضربه ایستگاهی بزنم.”

این بازیکن 32 ساله در طول 9 سال اقامت خود در مادرید به شدت در رسانه های اسپانیایی مورد انتقاد قرار گرفته است. بیل در پاسخ به این سوال که آیا او پیامی را با جشن های خود ارسال می کند، پاسخ داد: «نه، من نیازی به ارسال چیزی ندارم. این اتلاف وقت من است. منزجر کننده است و همه باید از خودشان خجالت بکشند. من آشفته نیستم.»

هنگامی که ضربه ایستگاهی بیل پس از 25 دقیقه به ثمر رسید، شادی خالصی در سکوها وجود داشت. آرون رمزی بیل را طوری در آغوش گرفت که گویی هرگز رها نمی‌کرد و روی خط تماس، سرمربی موقت ولز، رابرت پیج، که در حین سرود ملی غم‌انگیز در حال گریه بود، با اوج گرفتن توسط کادر مربیگری‌اش، از جا بلند شد. شراره‌ای قرمز رنگ با دود در مقابل غرفه‌ای کانتون نشئه‌دار موج می‌زند.

این گلی بود که به ولز فرمانی را ارائه داد که تا آن مرحله فاقد آن بود. آنها برای اولین بار با درخشش بیل گالوانیزه و پرانرژی شدند و رمزی نزدیک بود 5 دقیقه قبل از وقفه دومی را اضافه کند، اما هاینز لیندنر با ضربه زدن هافبک به سمت دروازه، یک مهار فوق العاده انجام داد.

حداقل هواداران ولز چند ماه فرصت دارند تا خماری های اجتناب ناپذیر را از بین ببرند، فینال پلی آف آنها در برابر اسکاتلند یا اوکراین برای ژوئن برنامه ریزی شده است. شوت نیمه دوم مارسل سابیتزر که از طریق بن دیویس به داخل منحرف شد، یک گل را برای اتریش به ثمر رساند، اما ولز باید به زودی با استفاده از دنیل جیمز تهدیدآمیز، بالشتک دو گل خود را باز می گرداند. لیندنر پس از عبور هری ویلسون، او را خنثی کرد و جیمز با هدر دادن دروازه‌های بهتری که به نیکلاس سیوالد اجازه داد پس از دور شدن از دفاع اتریش در نیمه راه، مداخله کند.

اگر کریستف بامگارتنر در دفاع ولز پنج دقیقه از بازی گذشته بود، می توانست تصویر بسیار متفاوتی در نیمه دوم داشته باشد. سابیتزر باومگارتنر را از روی دروازه عبور داد، جایی که با هنسی روبرو شد و نود و نهمین بازی خود را به دست آورد، اما نکو ویلیامز با ضربه ای وارد دروازه شد و ضربه باومگارتنر از طریق یک انحراف کوچک، به تیر افقی رسید.

اتریش که همگی سیاه پوش بودند، در اوایل کار خود را کاسبکار و بی‌قرار نشان می‌دادند، اما رمزی، که از بازی‌های معمولی در سطح باشگاهی نیز محروم بود، به گلزنی نزدیک شد و گل شگفت‌انگیز بیل کل چشم‌انداز را تغییر داد. بیل گفت: “من برای این کشور وارد زمین خواهم شد و همه ما این کار را کردیم.” “این نیمی از کار است.”

بیش از سه ساعت قبل از شروع، این ورزشگاه آخرین تمرین خود را به طور کامل انجام می داد. سرودها – چه رسمی و چه غیررسمی – به عنوان حامیان شنیده می‌شدند، که با پیراهن‌های ماکت تزئین شده بودند، از ایستگاه پارک نینیان خارج می‌شدند و با امید و رنگی از ترس دور هم جمع می‌شدند.

به وضوح درد از دست دادن راهیابی به روسیه در سال 2018 پس از شکست پلی آف مقابل جمهوری ایرلند در اینجا و بسیاری از پیروزی های روسیه در سراسر شهر در استادیوم هزاره در سال 2003 را به یاد می آورید. چگونه آنها این بار بر روی داستان متفاوتی چانه زدند و این فرض پیج که بازیکنان بزرگ او که به مهمانی می‌آمدند، نمی‌توانست بیشتر از این صادق باشد.

وقتی کسی مثل گرت را دارید – و سؤالاتی در مورد آمادگی او در بازی مطرح می شد – حتی اگر او 60٪ یا 70٪ تناسب اندام داشته باشد، می دانید که او بازی می کند زیرا او به سمت بشقاب می رود. پیج گفت. این یکی از بهترین ضربات ایستگاهی بود که تا به حال دیده بودم. نمی توانم بیشتر از این به بازیکنان افتخار کنم.»