251 بازی ایناکی ویلیامز به پایان رسید. اما بعضی چیزها ثابت می ماند | لالیگا

دبلیواین آخر هفته اتفاقات عجیبی افتاد این دایره در برنابئو با تساوی 0-0 بسته شد که نه تنها بهتر از آن چیزی بود که به نظر می رسد، بلکه تقریباً از هر چیزی در تمام فصل بهتر بود. ژاوی هرناندز، مربی بارسلونا که گفت: «تاریخ ما می گوید باید پیروز شد و خوب بازی کرد. 1-0 دقیقه 90 فایده ای ندارد»، به خیرونا رفت و سومین پیروزی متوالی 1-0 را زیر نظر گرفت و یک دوره از پیش تاریخ را تکمیل کرد تا پنج امتیاز اختلاف داشته باشد و قهرمان زمستان شود. رئال مادرید که با بازی خوب و پیروز نشدن نقشه را زیر و رو کرد، برای اولین بار در 30 بازی گل نزد. و رئال وایادولید انجام داد گل، شش مسابقه و 9 ساعت بعد و در دقیقه 90، یک کانادایی برای نجات پرواز کرد.

مربی Cyle Larin از او استقبال کرده بود چهار روز زودتر با اعتراف به “ما به کمک شما نیاز داریم” و او تنها 14 دقیقه از دوران حرفه ای خود در وایادولید بود که با رگبار برنده ای درخشان مقابل والنسیا به میدان رفت. کادیز که بهترین گلزنش 2 گل داشت، کل تیم 8 گلزن بود، مایورکا را 2-0 شکست داد، از منطقه سقوط خارج شد و سپس دوباره سقوط کرد، پنج پله صعود و 4 پله در یک روز سقوط کرد. یوسف ان نسیری، مهاجم سویا، که در 15 بازی لیگ گل نزده بود، در 15 دقیقه دو گل به ثمر رساند، اولین جهشی آنقدر حیرت آور بود که می توانست سرش را بر روی ماه شکافت. و سائول ایگز همان کاری را که مهاجمان اتلتیکو انجام نمی دهند را برای اولین بار در دو سال اخیر به پایان رساند.

اما اگر همه اینها کمی غیرعادی بود، این بود غیر قابل تصور. عصر یکشنبه، ایناکی ویلیامز برای اتلتیک بیلبائو بازی نکرد. یعنی: ایناکی ویلیامز. و: انجام داد. نه. بازی. در عوض، فوتبالیستی که برای مدتی در زمین حضور داشت تک تک بازی لیگ در سال های 2017، 2018، 2019، 2020، 2021 و 2022 در بالایدوس نشست و تماشا کرد که هم تیمی هایش با نتیجه 1-0 مقابل سلتاویگو شکست خوردند. این اولین باری بود که بدون او از مالاگا در آوریل 2016 بازی کردند، زمانی که کرونا آبجو بود، ترامپ دوباره آمریکا را بزرگ نکرده بود و بریتانیا در اروپا بود. زمانی که رئال مادرید تنها 10 جام اروپایی داشت و مالاگا می توانست آرزوی بازی در یک جام را داشته باشد.

او 21 ساله بود، یک بچه. حالا برادر بچه اش در تیم است. تمام آن زمان: نه وسوسه ای برای رفتن، نه آسیب دیدگی، نه بیماری، نه یک قرمز احمقانه، نه تعلیق، نه استراحت، نه چرخشی، نه مدیری که او را کنار بگذارد. نه هیچ مانعی، نه حفظ خود: از هر بچه پنج ساله بپرسید، این مرد رسماً سریعتر از دیگران بود. ارنستو والورده در ابتدا آنجا بود و پس از رفتن، دو بار قهرمان لیگ شد و دوباره به آنجا برگشت، در پایان. بین دو دوره والورده، کوکو زیگاندا، ادواردو بریزو، گایزکا گاریتانو و مارسلینو گارسیا تورال قرار داشتند. آنها متفاوت بودند اما همه آنها در یک چیز اتفاق نظر داشتند: ایناکی بازی می کرد.

و بنابراین او در هر بازی 251 بازی انجام داد. بدون توقف.

تا به حال. پسر غنایی که وقتی مادرش باردار بود با پای برهنه از صحرا عبور کرد، در بیلبائو به دنیا آمد (سرنوشت، او آن را می نامد)، به نام کشیشی که مراقب خانواده اش بود، کوکو را در خانه صدا زد و در نهایت به تیم ملی ملحق شد و او را اعطا کرد. پدربزرگش آرزوی آخر، بزرگ شده در پامپلونا، پدری برای برادرش، نگه داشتن هر دو در مسیر درست، ایناکی یک باسک است که فقط می خواست برای اتلتیک بازی کند. عکسی وجود دارد که اکنون خواهید دید: پسری ریز با پیراهن قرمز و سفید. یک بار پوشیدن آن چیزی بود. آقای گلی که دومین جام اتلتیک را در 37 سال گذشته به ارمغان آورد، تقریباً هفت سال است که هر هفته آن را می پوشد.

که چیز خاصی می خواهد. شانس، مطمئنا ژنتیک نیز، و این چیزی است که او تمایل دارد در مورد آن صحبت کند. اما چیزی عمیق تر هفت سال از سخاوت، فداکاری، نظم و انضباط صحبت می کند. تصور کنید که این مدت طولانی بازی کنید و برای شروع هرگز داور را بی ادب خطاب نکنید. رسیدن به پایان هر فصل با چهار زرد یا کمتر. تصور کنید با این سرعت بدوید و آن فیبرهای عضلانی هرگز ساییده نشوند. مارسلینو می‌گوید: «او ویژگی‌های انسانی خارق‌العاده‌ای دارد، نگرش نسبت به حرفه‌اش که او را به الگوی کامل تبدیل می‌کند. این رکوردی است که هرگز در اسپانیا به ثبت نرسیده است و مطمئناً دیگر هم نخواهد شد. مجموع او تقریباً دو برابر مرد بعدی تاریخ اتلتیک است، 49 بالاتر از نفر دوم لالیگا، خوان آنتونیو لاراناگا از رئال سوسیداد. او هشت بازی کمتر از رکورد تاریخ یک بازیکن خارج از زمین که توسط هاینز سیمیت ثبت شده بود متوقف کرد در دهه 1970.

آبی بیرون آمد. مطمئناً، آنها گفتند که او در حال مبارزه است، اما، خوب، ویلیامز است. او بازی می کند. او هم به مسافرت رفته بود که در آخرین لحظه کنار گذاشته شد. حتی یک طرفدار آنجا منتظر او بود، پسر کوچکی که مدل ایناکی را که ساخته بود تحویل می داد. نشنیدن ترکیب تیم، دیدن تصویر تیم و احساس ناراحتی نکن. اینکه او را در جایگاه ها ببینی و احساس نکنی که قلبت کمی فرو می رود. برای تعجب که آیا آنها نمی توانستند او را برای چند دقیقه بچسبانند. این عادی‌ترین چیز از همه بود – فوتبالیست فشار می‌آورد، بیرون می‌نشیند، هفته آینده برمی‌گردد، چیز مهمی نیست – اما دیگر اینطور احساس نمی‌شد. والورده گفت: «این باید مدتی اتفاق می‌افتد، و البته اینطور هم شد، اما برخی از شما فکر می‌کردید که شاید هرگز این اتفاق نمی‌افتد، اگر او واقعاً نابود نشدنی بود، نه کاملاً انسانی.

اما او یک همسترینگ انسانی دارد و از آنجایی که اتلتیک را به نیمه نهایی کوپا دل ری در پنج شنبه شب رسانده بود، دچار فشار و کار زیاد شد. بیایید امیدوار باشیم که زیاد نباشد. این فقط ناراحتی است من قصد نداشتم او را مجبور کنم، خطری برای آن وجود ندارد.» والورده گفت. با من به عنوان مربی شروع شد و اکنون به پایان می رسد، اما لازم بود. این پایان یک چرخه است.»

روزی که چرخه بازی مقابل اتلتیکو مادرید آغاز شد، فرناندو تورس تک گل را به ثمر رساند. در آن فصل، ستاره خرید اتلتیکو جکسون مارتینز بود، “مترادف با اهداف” در کتاب راهنما آمده است، اما او قبلا رفته بود، نه چندان خوشحال از اینکه به چین سفر کرده است. بازیکن بارسلونا آردا توران بود، او با نامی نامعقول که از سختی کار در اتلتیکو شاکی بود و امیدوار بود که در کاتالونیا چندان جابه جا نشود. یک بچه در کاستیا بود به نام مارتین اودگارد و خوان کارلوس والرون در لاس پالماس بازی می کرد. از آخرین باری که ویلیامز یک مسابقه را از دست داد، این چند وقت پیش بود.

دپورتیوو دسته اول بود و لوکاس پرز را پس از یک سال قرضی خریداری کرده بود: او ممکن است الان هم آنجا باشد، اما دو بار از پنج باشگاه دور بوده و دوباره برگشته است، و دپور هم به تازگی ترک نکرده است. اولین ولی دوشنبه هم. بتیس با مردی به نام خواکین قرارداد امضا کرده بود، اگرچه در 34 سالگی تردیدهایی در مورد اینکه چقدر می تواند دوام بیاورد وجود داشت که تقریباً به اندازه او خنده دار بود. و یاگو آسپاس به سلتا رفته بود، جایی که اکنون همه چیز آنهاست. آن هفت سالی که ویلیامز حتی یک مسابقه را هم از دست نداد برای آسپاس کافی بود، تیم نوجوانی که هرگز نباید خانه را ترک می کرد، اما متوجه شد که همه اینها چه معنایی داشت، تا تبدیل به بهترین بازیکن تاریخ سلتا، بهترین مهاجم اسپانیا شود.

ویلیامز این را از نزدیک دید: این نهمین گل آسپاس مقابل اتلتیک بود. با این حال، یکشنبه غروب او تنها توانست در جایگاه بنشیند که آسپاس 193مین گل خود را به ثمر رساند برای سلتا، دنی ویویان را نگه داشت و 20 دقیقه مانده به پایان، اونای سیمون را هدایت کرد. این تنها گل بود، اتلتیک به سومین شکست متوالی سقوط کرد و باید او می بود. به هر حال، همانطور که کاپیتان سلتا پس از آن گفت: “من دوست دارم مسی یا کریستیانو بیایند اما آنها نمی آیند.”

“همیشه آسپاس برای نجات”، تیتر یک AS بود، کاپیتان یک ثابت بدون ویلیامز. مربی‌ها تغییر می‌کنند، مدیران ورزشی تغییر می‌کنند، تیم‌ها تغییر می‌کنند اما واقعاً هیچ چیز تغییر نمی‌کند. طرح هنوز هم همان است که 10 سال پیش بود: یاگو آسپاس یونکال. معجزات مرد اهل موانا بی شمار است، جعبه حقه های جادویی او پایانی ندارد. آسپاس در هر شرایطی که باشد، همیشه به نظر می رسد تا جان تیمش را نجات دهد.»

چیزی که نگران کننده است این است که او همچنان مجبور است. من در ابتدای فصل گفتم که کمی کوتاه بودیم و همینطور است. اگر کسی نیاید، ما که اینجا هستیم باید یکی از بولوک ها را کنار دیگری فشار دهیم. “واقعیت همین است که هست: ما به سقوط نزدیک شده ایم.” در یک آخر هفته عجیب و غریب که با مردی که هرگز غایب نیست، پیروزی کادیز مقابل مایورکا و پیروزی سویا مقابل الچه در روز شنبه، بحران کاهش یافت، باعث شد که سلتا روز خود را در رده سه پایانی آغاز کند و این با گل چهار ساعته لارین بدتر شد. قبل و 436 کیلومتر شرق. ضربه آسپاس آنها را به امنیت بازگرداند، مربی کارلوس کاروالال تاکید کرد: “لالیگا بسیار سخت تر از لیگ برتر است.”

در ویگو و وایادولید نیز آسودگی داشت، جایی که تیمشان سرانجام و با شایستگی شکست خورد، جایی که تیمشان در نهایت و با شایستگی شکست خورد، غمگین می‌شد، سانتر لحظه آخری فوق‌العاده داروین ماچیس به اولین بازیکن رسید. وحشیانه، گونزالو پلاتا کاراته به صورت هم تیمی اش اسکار پلانو لگد زد. مربی پاچتا به سمت پایین خط تماس رفت تا به آنها ملحق شود و به زودی در مورد همه چیز کمی چشم انداز کرد. آنها به بازی خود ادامه داده بودند و پس از پنج شکست متوالی و بدون گل خورده، تیم او بالاخره این کار را انجام داد. او گفت: “هر وقت باران می بارد، دوباره صاف می شود.” فردا همیشه روز دیگری است، فرصتی برای شروع دوباره. یک کاهش، 250 تا پایان.