ساکنان باخموت که در شهری تحت محاصره زندگی می کنند

ساکنان باقی‌مانده باخموت خسته از نبرد در یک همبستگی به هم چسبیده‌اند و در یک شهر اوکراینی زندگی می‌کنند، جایی که غوغا و سقوط جنگ مرتباً سکوت خیابان‌ها را نشان می‌دهد.

یک گروه تلویزیونی دانمارکی که از شهر تحت محاصره بازدید می کرد، مردم را دید که با مهربانی و همدردی با ترس و ناملایمات روبرو می شوند.

تتیانا گفت: “ما همه می ترسیم. تنها چیزی که لازم است کمی انسانیت و کمی شوخ طبعی است.”

تتیانا یک داروخانه ترکیبی، نیروگاه و پناهگاه توزیع مواد غذایی را در شهر جنگ زده مدیریت می کند. او به خبرنگار دانمارکی Anna Gaarslev غذایی را که برای برخی از ساکنان آسیب پذیر شهر می پخت نشان داد.

او گفت: امروز به من الهام شد، بنابراین تصمیم گرفتم با کنسرو گوشت گاو و سبزیجات و سوپ تره یک خورش درست کنم.

در سایه ساختمان های ویران شده در غرب شهر، یک بازار خیابانی سبزیجات و سوسیس می فروشد. خریداران توضیح می دهند که چرا ترجیح داده اند به جای فرار از جنگ، در خانه های خود بمانند.

لسیا گفت: “ما شهرمان را دوست داریم. آیا شما هم شهر خود را دوست ندارید؟ همان طور که ما مال خود را دوست داریم. شهر ما غرق در خون است و ما کشته می شویم. اما به هر حال ما آن را دوست داریم.»

روسلان می گوید: «اینجا فقط دو اقوام دارم، خاله و پسر عمویم. “آنها نمی خواهند بروند. و من هم این را نمی خواهم.”

ترک باکموت تنها معضل روسلان نیست. وقتی گلوله ها و بمب ها می آیند، او باید انتخاب های دیگری انجام دهد.

“من باید در نظر بگیرم که چه چیزی خطرناک تر است – در داخل، جایی که سقف و همه چیز می تواند روی سرم بیفتد، یا در خارج از جایی که می توانم فرار کنم. نمی دانم.”

علیرغم تهدیدهای مداوم مردم باخموت، برخی از ساکنان آن به حس خوش بینی و امید به صلح چسبیده اند.

تتیانا می گوید: “من از تمام دنیا می خواهم که این همه آرامش را در اینجا به ما بدهند. سپس آن را توزیع می کنم تا همه دانه کوچکی از صلح به دست آورند.” نزدیک به بهار است و ما در حال کاشت مزارع خود با همه چیزهای خوب هستیم. سپس رشد می کند و آنقدر بزرگ می شود. پس از آن، ما اوکراینی ها که مردمی واقعاً خوش اخلاق هستیم، صلح را با تمام جهان به اشتراک خواهیم گذاشت.