دیدگاه گاردین درباره محاصره تحریم ها: درد فراتر از روسیه احساس می شود | سرمقاله

مندر سال 2017، ولادیمیر پوتین ادعا کرد که ملتی که بر هوش مصنوعی تسلط دارد “حاکم جهان خواهد بود”. او می خواست روسیه تا سال 2030 به یک ابرقدرت هوش مصنوعی تبدیل شود. پس از حمله به اوکراین، ممکن است مجبور شود برای دستیابی به چنین برتری بیشتر منتظر بماند – اگر چنین کند. تحریم ها به این معنی است که مسکو نمی تواند به راحتی به تراشه های پیشرفته ای که هوش مصنوعی نیاز دارد دسترسی پیدا کند. جایگزین های خانگی آن را قطع نمی کنند. تراشه‌ساز پیشرو روسیه تنها قادر به تولید انبوه نیمه‌رساناهایی است که آخرین بار در یک دهه پیش در رایانه‌ها استفاده شده‌اند.

روسیه پس از تحریم، خود را در معرض سیستم های ژئوپلیتیکی تحت کنترل دیگران می بیند. کشورهای غربی در حال پاره کردن معاهدات و پایان دادن به سرمایه گذاری خارجی هستند. شرکت‌های چند ملیتی اغلب به دلیل نگرانی‌های مربوط به شهرت و نه هر گونه ممنوعیت، ترک می‌کنند. روز پنجشنبه، بریتانیا و ایالات متحده تحریم های بیشتری را علیه قانونگذاران و شرکت های دولتی روسیه اعلام کردند.

اهمیت روسیه برای جهان فراتر از اندازه آن به عنوان یازدهمین اقتصاد بزرگ جهان است. تغییر جهت صادرات نفت، گاز و زغال سنگ روسیه از ایالات متحده و اتحادیه اروپا به واردکنندگان آسیایی یک شوک اقتصادی بزرگ خواهد بود. مسکو صادرات گاز خود را در این هفته با تقاضای پرداخت روبل از کشورهای غیردوست اروپایی، تسلیح کرد. اما قیمت‌های بالای نفت و گاز سرمایه‌گذاری را به سمت صنایع استخراجی برمی‌گرداند و روند صرفه‌جویی سیاره‌ها به سمت انرژی پاک را به خطر می‌اندازد.

بستن پل زمینی اوراسیا دریای سیاه نیز بر مسیرهای تجاری دریایی شلوغ فشار می آورد. روسیه منبع بسیاری از مواد معدنی ضروری است. حدود 25 کشور آفریقایی بیش از یک سوم گندم خود را از روسیه یا اوکراین وارد می کنند. بازوی توسعه سازمان ملل متحد، آنکتاد، روز پنجشنبه هشدار داد که کشورهای فقیرتر اگر ناآرامی نباشند، با “بیماری عمیق اجتماعی” و “مارپیچ رو به پایین ورشکستگی، رکود و توسعه متوقف شده” روبرو هستند.

جهانی شدن به نفع اقتصادهای بزرگ شکل گرفته است. برای دو دهه، کشورهای قدرتمند این کار را کرده اند تحت درمان اینترنت، زنجیره های تامین مالی و صنعتی که در سراسر جهان به عنوان شبکه هایی که یکدیگر را در آنها به دام می اندازند، کشیده شده اند. گزارش شده است که در سال 2019، بانک مرکزی انگلیس 1.2 میلیارد دلار از طلای ونزوئلا را مسدود کرد تا این رژیم را از دارایی های خارج از کشور خود منصرف کند – که پیش بینی اقدامات مقامات آمریکایی و اروپایی است که بیش از نیمی از 630 میلیارد دلار ذخایر نقدی روسیه را بی اثر کرده است. چین و هند – با 3.4 تریلیون دلار و 632 میلیارد دلار ذخایر – توجه زیادی خواهند داشت.

اهرم واشنگتن بر سیستم مالی جهانی به سیستم پیام رسانی سوئیفت بانک ها و تسلط دلار بستگی دارد. ایالات متحده ابزاری برای صدمه زدن به دشمنان خود دارد، اما اغلب در مورد اهداف خود تصمیم نگرفته است. با برنامه هسته ای ایران، واشنگتن بین تمایل به تغییر رفتار کشور و تمایل به تغییر رژیم آن متزلزل شد. در مورد روسیه، گزینه دوم هرچه جنگ در اوکراین طولانی تر شود، جذاب تر می شود.

روسیه می تواند فناوری های جدیدی را برای خروج از این قفس ژئوپلیتیک توسعه دهد. قبل از جنگ جهانی اول، آلمان تلاش کرد تا با توسعه فناوری‌های بی‌سیم جدید، از بند بریتانیا در شبکه کابلی زیر دریا فرار کند. امروز، روسیه ممکن است برنامه های “اینترنت مستقل” خود را برای فرار از نظارت وب ایالات متحده تسریع بخشد.

جنگ‌ها نظم‌های سیاسی – و اقتصادی را تغییر می‌دهند. مخالفان پوتین قصد دارند تا جایی که می توانند فشار وارد کنند و کمترین نتیجه ممکن را برای خود داشته باشند. آنها به دنبال مدیریت ریسک واکنش سیاسی داخلی علیه تحریم های روسیه هستند. کشورهای فقیرتر به کمک نیاز خواهند داشت وگرنه در معرض خطر بدبختی قرار خواهند گرفت. روسیه نیز منزوی نیست. اگر پوتین دیگر رئیس جمهور روسیه نباشد، احتمالاً در اجلاس G20 امسال در اندونزی شرکت خواهد کرد. ملت ها می توانند – ناخواسته یا عمدا – چشم خود را بر ممنوعیت ها ببندند. وقتی سوپرقایق رومن آبراموویچ این هفته به بندری در ترکیه رفت، نشان داد که حتی یک عضو ناتو چقدر ممکن است در اعمال تحریم ها بی میل باشد.

با اقدام علیه روسیه، ایالات متحده و متحدانش در حال بازی برای ریسک های بالا هستند. در این هفته، بسیاری از مردم مسکو تحریم‌ها را احساس کردند. گزارش های گسترده ای از خرید وحشتناک در سوپرمارکت های کشور منتشر شده است. هشدار رئیس جمهور جو بایدن در مورد حملات سایبری احتمالی روسیه در پاسخ به تحریم ها ممکن است آغاز مرحله بسیار خطرناک تر جنگ اقتصادی باشد.