به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
Eپس از 50 سال، تعداد کمی از مفسر بی بی سی، کلیف مورگان، در مورد بازی نهایی راگبی مخالفت می کنند. “اگر بزرگترین نویسنده کلام مکتوب آن داستان را می نوشت، هیچ کس آن را باور نمی کرد.”
شنبه، 27 ژانویه 1973، روزی بود که ورزش به سطح دیگری صعود کرد و تلاش کلاسیک گرت ادواردز مانند هر لحظه به عنوان یک لحظه ورزشی مشهور باقی ماند.
هزار مهمان از جمله ادواردز، ویلی جان مک براید، مایک گیبسون، جیپیآر ویلیامز و درک کوئینل روز جمعه برای ناهار در سلتیک مانور نزدیک نیوپورت گرد هم میآیند تا سالگرد بازی معروف Barbarians – نیوزلند را جشن بگیرند و برای هم تیمیهای غمانگیزشان لیوان بلند کنند. مانند فیل بنت، دیوید داکهام، جان داوز و جان پولین.
ادواردز همچنین آن را فرصتی نه تنها برای یادآوری خاطرات، بلکه برای کشف دلایل شیرجه کامل دقیقه سوم خود – “چه امتیازی!” – گوشه ای در Cardiff Arms Park برای بسیاری از مردم بسیار نشاط آور است. او این هفته گفت: «من هر روز یا هر هفته آن را تماشا نمیکنم، اما همچنان وقتی آن را میبینید، کمی در پشت گردن ما احساس سوزن سوزن شدن میکند.
«این راهی بود که قرار بود بازی انجام شود. زیبایی آن این بود که آنچه در مقابلمان بود را بازی می کردیم. هیچ الگویی برای آن وجود نداشت. در بازی امروز فکر نمیکنم آنها سعی در اجرای آن داشته باشند. این بسیار کلیشه ای است و دفاع ها بسیار سخت تر است. اینکه چگونه تحت فشار توانستیم بداهه بداهه کنیم، احتمالاً به همین دلیل است که هنوز هم مانند 50 سال پیش پابرجاست.»
در یک مسابقه آزمایشی مدرن پنج برابر بیشتر راک و ماول وجود دارد، اما مسابقه 1973 شامل 94 اسکرام و لاین اوت، به علاوه 96 ضربه از دست بود که به طور قابل توجهی بالاتر از میانگین ارقام یک بازی شش ملت 2022 بود. ادواردز میگوید تفاوت بزرگ دیگر، غیبت هیچ مسئول مسابقه تلویزیونی برای توقف بازی به طور منظم بود. وقتی به گذشته نگاه میکردیم، نمیتوانستیم باور کنیم که چند بار ممکن است اشتباه پیش رفته باشد. اما TMO وجود نداشت و اجازه جریان یافتن به آن داده شد.»
در مورد “بزرگترین تلاش”، ادواردز اصرار دارد که بیشتر اعتبارات در جای دیگری نهفته است، از درخشش اولیه بنت گرفته تا مدیریت پولن، داوز، تام دیوید و در نهایت، کوینل. من بر سر درک به زبان ولزی فریاد زدم، “بیاندازش اینجا.” من هرگز برای یک دقیقه فکر نمی کردم که چیزی جز یک پاس صاف باشد. من فکر می کنم بسیاری از مردم در حال حاضر ناامید می شوند اگر TMO وارد نشود، اما من هرگز فکر نکردم که “این به جلو است.”
«از گوشه چشمم میتوانستم ببینم [the All Black full-back] جو کرم در دو ذهن گیر کرده بود. او جان بیوان را در خط چشمش داشت و بعد من وارد شدم. شاید این چیزهای عجیب و غریب بود که باعث شد. چیز دیگری که یادم میآید فکر میکردم این بود که “خدایا خواهش میکنم، اجازه نده الان همسترینگم برود.”
«پس عجیب است. جمعیت اطراف خود را حس می کنید. نشاط آور بود. و من می توانستم گرانت باتی را ببینم که با آن روبرو می شود. در آن مرحله شما چیزهایی را که در مدرسه به شما آموزش داده شده بود درک می کنید. مدیر مدرسه من همیشه می گفت: “اگر می خواهید برای خط بروید، در زیر آنها شیرجه بزنید.” این کار را برای شما سخت تر می کند. وقتی به خط تلاش رسیدم، این کاری بود که سعی کردم انجام دهم.»
ادواردز که اکنون 75 سال دارد، می گوید امیدوار است این سالگرد به نسل بعدی بازیکنان جوان نیز نشان دهد که چه چیزی می تواند به دست آورد. وقتی دوباره به آن نگاه می کنم، فکر می کنم، بازی جوانمردانه. برخی از دویدن دای داکهام، دارت های فیل… همه لحظه های خود را در جایی در امتداد خط زیر نور خورشید سپری کردند.
«ری مکلوفلین را به یاد میآورم که چند نفر از بلکها را که در تلاش بودند گل بزنند، نگه داشت. او مانند یک گودال در معدن بود که سقف را بالا نگه داشته بود. این به اندازه تلاش مهم بود. همه نقش خود را ایفا کردند.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.