وینیسیوس جونیور از آخرین خنده رئال مادرید پس از جمع شدن دربی افسرده لذت می برد | کوپا دل ری

این را قبول کنید، نژادپرستان روزی که با منظره ترسناک پیکر وینیسیوس جونیور که از روی پل آویزان شده بود، با جشن گرفتن سومین گل یک شب دراماتیک که در آن رئال مادرید از پشت 3-1 اتلتیکو را شکست داد و به میدان رفت، به پایان رسید. نیمه نهایی کوپا دل ری و رقبای شهری خود چیزی برای تعقیب در این فصل باقی نگذاشتند. در واکنش توجیهی وجود داشت، برزیلی فریاد می زد، مشت هایش را گره می کرد، بازوهایش را پمپاژ می کرد و در نهایت می رقصید، کاری که او انجام می دهد، پیامی در نحوه حرکتش، و چرا که نه؟ اکنون سوال این است که چه عواقبی در پی خواهد داشت.

ساخت یک بازی فوق‌العاده، یک دربی به سبک قدیمی برای لذت بردن، در نهایت تحت الشعاع یک قسمت دیگر قرار گرفته بود تا مایوس شود. در طول شب، برخی از هواداران اتلتیکو بنری را از روی پل نزدیک زمین تمرین رئال نصب کرده بودند که در آن نوشته شده بود “مادرید از رئال متنفر است”. زیر آن یک عروسک بادی که پیراهن وینیسیوس به تن دارد و طناب به گردنش انداخته است. این اولین باری نبود که او مورد آزار نژادپرستانه قرار می‌گرفت: وقتی این تیم‌ها در ماه سپتامبر با هم دیدار کردند، گروهی از هواداران اتلتیکو شعار می‌دادند که او یک میمون است. در آن زمان، او و هم‌تیمی‌هایش در جشن پیروزی 2-1 رقصیدند – نکته‌ای که اگر به آن توجه نشود، به طرز افسرده‌کننده‌ای مطرح شد.

اتلتیکو یک گروه هواداران راست افراطی کوچک و هاردکور دارد و در حالی که دو تیم برای دیدار دوباره آماده می شدند، این مجسمه ظاهر شد. هر دو باشگاه بیانیه‌هایی در محکومیت این اقدام منتشر کردند، در حالی که خاویر تباس، رئیس لیگ، متعهد شد که مسئولین را پیدا کند. اردوگاه وینیسیوس به رویترز گفت که آنها از این موضوع آگاه بودند، اما او اجازه نمی‌داد که مانع از پیش‌رو شود، هر چند این احساس اجتناب ناپذیر بود: او ابتدا باید یک مسابقه را انجام دهد. یکی هم برنده بشه

آن‌ها همان‌طور که مادرید تمایل دارد آن را به دست آورد. همانطور که کارلو آنچلوتی هشدار داد، گویی اتلتیکو حتی نیاز به گفتن دارد: “رئال مادرید همیشه برمی گردد.” و به این ترتیب این یک داستان بی پایان برای اتلتیکو بود، که با گل آلوارو موراتا پیش رفت، اما با کاهش 10 نفره، یک بار دیگر شکست خورد. دیگو سیمئونه اصرار داشت که این بازی‌ها نباید به وقت‌های اضافه بروند، اما یک گل حیرت‌انگیز اواخر رودریگو آن‌ها را به آنجا برد و اگر به نظر می‌رسید سرنوشتی غیرقابل اجتناب بود، آنچه بعد از آن اتفاق افتاد حتی اجتناب‌ناپذیرتر بود. ضربه کریم بنزما در دقیقه 105 باعث شد تا قبل از اینکه وینیسیوس لحظه به لحظه بازی کند، آنها را به پایان برساند.

پیروزی رئال همیشه محتمل به نظر نمی رسید، به جز آن زمانی که محتمل به نظر می رسد. اتلتیکو خیلی زود کنترل را در دست گرفت و خیلی زود هم پیش افتاد، موراتا حرکتی را که تقریباً طول زمین را به خود اختصاص داده بود، تمام کرد تا اینکه یک پاس کوتاه دقیق از کوکه، ناهوئل مولینا را پشت دفاع رئال در سمت راست آزاد کرد. اولین بار، روی رگبار، او توپ را از روی محوطه شش قدم به تیرک دورتری فرستاد که مهاجم اسپانیایی نتوانست از دستش برود.

طولی نکشید که یک پاس کوتاه دیگر، این بار از رودریگو دی پل، توماس لمار را در موقعیتی مشابه با موقعیتی که مولینا اشغال کرده بود، یافت. این بار از روی دروازه عبور کرد، درست فراتر از دسترس موراتا، و از پست دورتر گذشت، اما بازتابی وفادار از فوتبال در حال بازی بود، آنتوان گریزمان در قلب آن. خبر خوب برای رئال این بود که این تنها یک گل بود و اگر کسی می داند همیشه راهی برای بازگشت وجود دارد، اوست. آنها نشان داده بودند که پس از 2-0 شکست ویارئال را 3-2 شکست داده و به مرحله یک چهارم نهایی رسیده اند.

البته اتلتیکو این کیفیت را خیلی خوب می داند. آنها متوجه شدند که واکنشی در راه است و همینطور هم شد، رینیلدو مانداوا و ماریو هرموسو مجبور شدند برای انکار وینیسیوس و لوکا مودریچ مداخله کنند تا بازی سریعتر و بازتر شود. مهمتر از همه، این بازی بیشتر به رئال تعلق داشت، حالا جایی برای دویدن پیدا می‌کند، شوت ناچو از کنار سه مرد در محوطه عبور می‌کند: فده والورده، وینیسیوس و بنزما همگی نتوانستند آن را به سمت دروازه برگردانند. سپس یک پاس فوق‌العاده والورده از سمت راست به نوعی درست از میان پاهای بنزما عبور کرد.

گریزمان حالا خیلی دور به نظر می رسید، پیدا کردن هم تیمی هایش سخت تر بود، تا اینکه ناگهان در فاصله 20 دقیقه مانده به پایان، فرار کرد. این حرکت در نهایت با خطا روی لبه محوطه به پایان رسید. گریزمان در ضربه ایستگاهی به سختی و بلندی ضربه را زد، اما دستان تیبو کورتوا قوی بود و کف دستش را به سمت جلو می برد. از کرنر، یک ضربه از سر اکسل ویتسل به بیرون رفت. اگر حرکت رئال کند شده بود، لحظه آنها فرا رسید – و این پوچ بود.

بازیکن تعویضی رودریگو که فصل گذشته آنها را در لیگ قهرمانان اروپا نجات داده بود، وقتی توپ را در فاصله 30 یاردی دریافت کرد، واقعاً چیزی نداشت. باسن‌ها تکان می‌خورد، سرعتش تغییر می‌کرد، شانه‌ای را رها کرد، از کنار لانژ ویتسل گذشت، از هرموسو فراتر رفت، توپ از یک پا به پای دیگر می‌رفت، ساویک را شکست داد و سپس با بیرون چکمه‌اش، آن را در تیرک نزدیک پیچید.

این در حال حاضر در اوج بود، و زمانی که گریزمان ممفیس دپای را به عنوان بازیکن فرعی پیدا کرد و او یک سیو شدید را از کورتوا گرفت، تقریباً از راه اتلتیکو خارج شد. اما این دو تیم در حال حرکت به سمت قلمرو آشنا بودند: شش بازی آخر یکباره آنها همگی به وقت اضافه رفته اند، چیزی که سیمئونه می خواست از آن اجتناب کند. شاید می دانست چون ساویچ اخراج شد و بنزما هم حضور داشت. و در نهایت، وینیسیوس نیز.