دیدگاه گاردین در مورد جبران کربن: مدلی با نقص های خطرناک | سرمقاله

تیاو واکنش شدید به تحقیقات مشترک آبان نیوز در مورد جبران کربن نشان می دهد که وقتی اثربخشی مکانیسم های بازار در مبارزه با گرمایش جهانی به چالش کشیده می شود، چقدر در خطر است. در حال حاضر، در استرالیا، سیاستمداران و دانشمندان انتقادات خود را از نهادهای عمومی که از طرح های اعتبار کربن بین المللی برای جبران انتشار گازهای گلخانه ای محلی استفاده می کنند، تجدید کرده اند. Verra، مؤسسه غیرانتفاعی مستقر در واشنگتن در مرکز داستان، استاندارد کربن پیشرو در جهان است که اعتباری را که شرکت‌ها برای ادعای تأثیرات زیست‌محیطی خود استفاده می‌کنند، تأیید می‌کند. این یک ضربه است برای هر کسی که متعهد به این ایده است که تجارت انتشار گازهای گلخانه ای می تواند به جهان کمک کند تا به صفر خالص برسد، زیرا یاد بگیرند که 90 درصد اعتبارات جنگل های بارانی تجزیه و تحلیل شده بعید است نشان دهنده کاهش واقعی کربن باشد.

مشکلی که توسط روزنامه‌نگارانی که در کنار کارشناسان با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای کار می‌کردند، کشف شد، روشی است که Verra برای تأیید اعتبار خود استفاده می‌کند. در حالی که Verra یافته ها را رد می کند و قرار است ارزیابی خود را منتشر کند، محققان دریافتند که شواهد مورد استفاده برای محاسبه جبران ناقص بود. پیش‌بینی‌ها در مورد آنچه که در صورت نبود اعتبارات اتفاق می‌افتاد، قابل اعتماد نبود، و مزایا بیش از حد اعلام شد.

با توجه به اهمیت ورا، اهمیت یافته ها فراتر از یک سازمان واحد است. آنچه بعدا اتفاق می افتد بسیار مهم است و دولت ها و کسب و کارها در سرتاسر جهان از نزدیک آن را رصد خواهند کرد. سوال این است: آیا فرآیندهای موجود قابل بهبود هستند؟ در اینجا، دانشگاهیان و فعالان محیط زیست تقسیم شده اند. بازارهای کربن مدت‌هاست که بحث‌برانگیز بوده و برخی معتقدند که هر گونه تلاش برای محافظت از طبیعت با اعطای ارزش پولی به آن محکوم به فنا است. بر اساس این دیدگاه، تمرکز بر حفظ و احیای طبیعت در سال‌های اخیر توسط منافع شرکت‌ها، از جمله تولیدکنندگان سوخت‌های فسیلی که از بزرگترین خریداران اعتبارات کربنی هستند، به اشتراک گذاشته شده است.

مدافعان تجارت گازهای گلخانه ای، با این حال، اصرار دارند که در حالی که چنین سبزشویی باید فراخوانی شود، بازارهای کربن نقشی را ایفا می کنند. دولت ها بودجه لازم برای حفاظت از جنگل های بارانی جهان را تامین نخواهند کرد. بنابراین چاره ای جز هدایت سرمایه خصوصی به سمت آنها و دیگر مخازن کربن و نقاط داغ تنوع زیستی وجود ندارد. اگر راه‌های موجود برای انجام این کار جواب نداد، باید راه‌های بهتری ایجاد شود. تحقیقات ما سه پروژه را در ماداگاسکار کشف کرد که عالی بودند. خوشبینان بازار کربن فکر می کنند این نتایج را می توان تکرار کرد.

شل در حال برنامه ریزی برای توسعه گسترده عملیات جبرانی خود است. و شکی نیست که سیستم تجارت آلاینده ها که در آن نفت بزرگ بزرگترین مشتری است، به طرز وحشتناکی اشتباه کرده است. اگر قرار است اعتبارات کربن چیزی بیش از یک انحراف خطرناک از وظیفه پایان دادن به وابستگی ما به سوخت های فسیلی باشد، نباید به عنوان مجوزی برای آلودگی تلقی شود. در عوض باید آنها را به عنوان آخرین راه حل در نظر گرفت و شرکت ها فقط باید بتوانند به عنوان بخشی از یک استراتژی کلی صفر خالص به آنها دسترسی داشته باشند. طرح هایی که از افراد برای لغو انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از پروازها یا سایر فعالیت های پر کربن دریافت می کنند، باید پایان یابد. آنها با تشویق این ایده که سبک زندگی نیازی به تغییر ندارد، بیشتر ضرر می کنند تا مفید.

ارزش بازار جبران کربن حدود 2 میلیارد دلار است و انتظار می رود تا پایان دهه 10 برابر آن ارزش داشته باشد. این قاطعانه راه حلی برای تهدید عظیم ناشی از انتشار گازهای گلخانه ای بسیار خطرناک نیست. اما با نظارت و مقررات بسیار سخت تر، باید بتوان سیستمی طراحی کرد که به موجب آن کشورهای جنگلی انگیزه مالی برای حفاظت از طبیعت داشته باشند. افشای ضعف در سیستم فعلی اولین گام ضروری در این مسیر است.