وقتی برایتون دسته دومی لیورپول را از جام حذفی حذف کرد | جام حذفی

دبلیوآیا صاعقه دو بار برخورد می کند؟ در فوریه 1983 برایتون از آنفیلد بازدید کرد و با شکست 2-1 لیورپول در دور پنجم، شوک جام حذفی را از بین برد. کمی کمتر از یک سال بعد، تیم ها دوباره در این رقابت ها کنار هم قرار گرفتند. تفاوت های قابل توجهی برای دنباله وجود داشت. برایتون اکنون میزبان بود، اما بسیاری از عوامل راهیابی آنها به فینال جام حذفی در سال 1983 دیگر در باشگاه نبودند، از جمله سرمربی، جیمی ملیا.

برایتون تنها چند هفته قبل از اینکه در فینال جام حذفی با منچستریونایتد روبرو شود، سقوط کرد و در یک بازی تکراری شکست خورد و فشار روی ملیا بیشتر شد. کریس کاتلین در تابستان به عنوان مربی به خدمت گرفته شد – انتصابی که ملیا با آن مخالفت کرد – و پنج ماه پس از هدایت برایتون در ومبلی، سرمربی از سمت خود کنار رفت.

هنگامی که برایتون در سال 1984 برابر لیورپول به تساوی رسید، ملیا – که اکنون بلننسس را در پرتغال مدیریت می کرد – صراحتاً در مورد دوران حضورش در برایتون صحبت کرد و در مورد بازی آتی جام حذفی کوتاهی نکرد. او گفت: “وقتی برایتون بعد از اینکه از دو فینال جام حذفی 1 میلیون پوند به دست آوردم و دو بازیکن را فروختم برایتون من را مجبور کرد بیرون بروم، صدمه دیدم.” “امیدوارم برایتون خوب و واقعاً پر شده باشد. نه برای برخی از بازیکنانی مانند استیو فاستر و جیمی کیس که وفادارانه از من حمایت کردند، بلکه برای آن دسته از بازیکنانی که در پشت صحنه من را بیرون کردند.”

کاتلین نقطه مقابل سلف خود بود. در حالی که ملیا از کانون توجه رسانه ها لذت برده بود، بازیکن سابق برایتون رویکرد بسیار منظم تری را اتخاذ کرد. کتلین گفت: «من یک مدیر کم حاشیه هستم. من معتقدم این بازی در مورد بازیکنان و افرادی است که برای تماشای آنها پول می دهند.”

بازگشت به بالاترین سطح کار آسانی نبود. برایتون در تابستان گری استیونز را به تاتنهام و مایکل رابینسون را به لیورپول از دست داده بود و وقتی لیورپول برای تساوی دور چهارم رسید، در دسته دو در رده دهم قرار داشت. در همین حال، لیورپول حتی با استانداردهای بالای خود فصلی برای به یاد آوردن داشت. باب پیزلی در پایان فصل قبل آن را ترک کرده بود، اما با توجه به اینکه لیورپول به دنبال یک چهار تایی بود، انتقال به سرمربی جدید، جو فاگان، بدون مشکل به نظر می رسید.

جای تعجب نیست که لیورپول چنین پیشنهاد جذابی برای روسای تلویزیون باشد، اگرچه همه خوشحال نبودند که این باشگاه دوباره برای تنها بازی زنده آخر هفته جام حذفی انتخاب شد. دیوید لیسی در آبان نیوز نوشت: «تلویزیون در خطر وسواس نسبت به لیورپول است. دیر یا زود کسی مجبور خواهد شد شانس دیگری را در مسابقه ای که به منافع آنفیلد یا اولدترافورد مربوط نمی شود، استفاده کند.

حداقل تساوی برایتون در ژانویه 1984 چشم انداز یک شوک را به همراه داشت. تونی گریلیش – یکی از پنج بازمانده از ترکیب اولیه برایتون در سال قبل در ومبلی – مطمئن بود. اکنون مردم می دانند که غیرممکن ها ممکن است اتفاق بیفتد و من واقعاً دوست دارم دوباره آن را انجام دهیم. لیورپول باید نگران باشد که ما برای آنها یک طرف بداخلاق هستیم. رکورد ما مقابل بهترین تیم کشور خوب است.» جیمی گریوز که در آینه می نویسد، کمتر خوشبین بود. لیورپول همانطور که در حال شکل گیری است، آنها می توانند همه چیز را در این فصل ببرند – از جمله مسابقه قایق ها. اما چنین انحصاری کامل برای بازی در خارج از مرسی ساید کاملاً خالی خواهد بود.

در نهایت امیدهای مضاعف لیورپول در ساحل جنوبی غرق شد. غیبت کنی دالگلیش که پس از شکستگی گونه در بازی مقابل منچستریونایتد به مدت هشت هفته از میادین دور بود، فایده ای نداشت. رابینسون، مهاجم سابق برایتون، جای دالگلیش را گرفت و بعد از ظهری برای فراموش کردن داشت.

پوشش ITV در ساعت 2:30 بعد از ظهر، درست پنج دقیقه قبل از شروع بازی، با مربی منچستریونایتد، ران اتکینسون، با کمک برایان مور عالی در تفسیر شروع شد. جمعیت 19057 نفری برایتون در یک روز سرد اما آفتابی در گلدستون گراوند به شکلی مثبت شروع کرد. خیلی زود مشخص شد که لیورپول راه آسانی برای صعود به دور بعدی نخواهد داشت.

بازیکنان گسترده نیل اسمیلی و استیو پنی تهدیدی دائمی برای مدافعان کناری لیورپول، فیل نیل و آلن کندی بودند، و اگرچه جیمی کیس به دلیل محرومیت از بازی مقابل تیم قدیمی خود غافل شد، گریلیش و دنی ویلسون در میانه میدان خستگی ناپذیر بودند. زمانی که گریم سونس به دلیل آسیب دیدگی از ناحیه همسترینگ قبل از نیمه تمام از زمین خارج شد، به دلیل برایتون کمک شد.

لیورپول در این مسابقه رشد کرد اما جو کوریگان دروازه بان برایتون در فرم خوبی بود. این بازیکن 35 ساله چندین دفع را از رابینسون دفع کرد و مدافعانش در هنگام شکست او کمک کردند. درست قبل از نیمه، کوریگان به خوبی از یان راش نجات داد و درست زمانی که مهاجم لیورپول – که در آن فصل 47 گل در تمام رقابت‌ها به ثمر می‌رساند – می‌خواست توپ برگشتی را تمام کند. . این یک مداخله حیاتی بود.

در نیمه دوم بیشتر به همین شکل بود و کوریگان یک بار دیگر راش را بیرون نگه داشت. به تدریج اعتماد به نفس برایتون افزایش یافت و هنگامی که گریلیش یک پاس از بالای خط دفاعی لیورپول را انجام داد، گری رایان از دروازه عبور کرد و توپ را از روی بروس گروبلر بلند کرد. رایان همچنین در پیروزی سال قبل برایتون در آنفیلد گل اول را به ثمر رسانده بود و گل دقیقه 57 او چشم انداز یک بازی تکراری را افزایش داد.

هنگامی که تری کانر تنها یک دقیقه بعد اختلاف را دو برابر کرد، زمین گلدستون به دریایی از دست و پا تبدیل شد. مور فریاد زد: باور نکردنی. لیورپول در حال تکان است. دیدن آلن هنسن و مارک لاورنسون معمولاً آرام و با فرهنگ همه در دریا منظره نادری بود. آنچه کارشناسان آینده بی‌بی‌سی از دفاع خود در آن روز می‌کردند، احتمالاً برای پخش مناسب نبود.

لیورپول شوکه شده هرگز شبیه بازگشت به مسابقه نبود، با فاستر و مدافع میانی اریک یانگ که عملکرد تحسین برانگیزی برای برایتون داشتند. با به صدا درآمدن سوت پایان، هواداران برای جشن گرفتن یک پیروزی دیگر برایتون به زمین مسابقه رفتند. تیتر در میرر اینطور خلاصه می شود: «همه چیز برایتون زیباست».

کاتلین سرخورده پس از مسابقه گفت: “تیم ها از طریق ترس به آنها می بازند.” “من مطمئن شدم که این اتفاق برای ما نمی افتد. ما بهترین تیم باشگاهی اروپا را شکست داده‌ایم و آنها را منصفانه شکست داده‌ایم.» کاتلین کمی در سرخوشی این مناسبت غرق شد و پیش‌بینی کرد که برایتون دوباره به سمت ومبلی می‌رود، اما می‌توان او را به خاطر آن بخشید. فاگان گفت: «چانه‌های ما روی زمین است. شکی نیست که برایتون جناح ما است.

لیورپول ناگهان آسیب پذیر به نظر می رسید، اگرچه مثل همیشه به راه خود ادامه داد. شکست در برایتون، شکست سختی بود، اما قهرمانی در لیگ، جام ملت‌های اروپا و جام اتحادیه راهی معقول برای بازگشت بود.

در مورد برایتون، آنها در دور بعد 3-1 در واتفورد شکست خوردند، زیرا رویاهای دور از بازگشت به ومبلی از بین رفت. اما پیروزی مقابل لیورپول یک ورود به یاد ماندنی به تاریخ زمین گلدستون اضافه کرد که در سال 1997 تخریب شد.

در آن زمان، باشگاه برای ماندن در لیگ فوتبال دست و پنجه نرم می کرد و فکر شکست دادن لیورپول یک چیز فانتزی به نظر می رسید. با این حال، برای کسانی که به اندازه کافی بزرگ هستند تا زمین گلدستون، قهرمانی جام بر لیورپول و آشفتگی های متعاقب آن در باشگاه را به خاطر بیاورند، موفقیت های اخیر آنها در برابر تیم یورگن کلوپ باید بسیار شیرین تر باشد.