رژیم جدید یارانه مزرعه می تواند برای طبیعت عالی باشد – اگر به درستی تامین شود | کشاورزی

کشاورزان در انگلیس شش سال منتظر ماندند تا بدانند پس از برگزیت چه حقوقی از دولت دریافت خواهند کرد و اکنون چیزی شبیه به پاسخ به آنها داده شده است.

هنگامی که بریتانیا اتحادیه اروپا را ترک کرد، یکی از معدود مزایای تقریباً مورد توافق جهانی این بود که می‌توان سیستم کشاورزی را اصلاح کرد و سیاست مشترک منفور کشاورزی را پشت سر گذاشت که به کشاورزان برای مقدار زمینی که مدیریت می‌کردند، پرداخت می‌کرد.

در عوض، مایکل گوو، وزیر محیط‌زیست وقت، پیشنهاد کرد که مالیات دهندگان برای تقویت طبیعت به کشاورزان وجوهی بدهند – ایده‌ای که تقریباً همه با آن موافق بودند و یک طرح جدید پیشرو در جهان برای تأمین مالی کالاهای عمومی.

گوو تصور می کرد که این یک راه آسان برای دگرگونی حومه شهر است و طبیعت را با کشاورزانی که برای اصول ساده ای مانند پرچین بیشتر، استفاده کمتر از آفت کش ها و ساختن زیستگاه جدید برای موجودات کمیاب پرداخت می شوند، پرداخت می کنند.

اما در عوض، این سیاست در گیرودار و تأخیر، پر از کلمات اختصاری گیج کننده، طرح های آزمایشی مبهم و تغییر جهت بوده است. مجموعه ای از منشی های جدید محیط زیست – و برخی لابی های شدید اتحادیه های کشاورزان – باعث شده است که این طرح ها سال ها طول بکشد.

اکنون بالاخره دولت در حال اعلام سمت و سوی سیاست جدید کشاورزی است و اینکه کشاورزان چه حقوقی دریافت خواهند کرد.

بسیاری از سازمان های طبیعت پس از اعلام بازنگری طرح ها در سپتامبر توسط دولت کوتاه مدت لیز تراس که در بهترین حالت نسبت به طبیعت بی تفاوت بود، عصبی بودند. رانیل جایواردنا، وزیر محیط زیست به همان اندازه کوتاه مدت در تراس، قول داد که محدودیت‌ها را برای کشاورزان پاره کند و زمزمه‌هایی مبنی بر بازگشت به پرداخت‌های منطقه‌ای شنیده می‌شد.

خوشبختانه، اطلاعیه روز پنجشنبه نشان می دهد که این طرح ها در واقع از سیاست های طبیعت محروم نشده اند.

به عنوان مثال، کشاورزان برای تشویق حشرات شکارچی به مزارع خود برای خوردن آفات به جای استفاده از آفت کش ها، دستمزد دریافت می کنند. این علیرغم لابی‌گری شدید صنعت آفت‌کش‌ها است که بودجه یک گروه پارلمانی همه‌حزبی را تأمین می‌کند که اعضای آن خواستار کاهش طرح‌های طبیعت شده‌اند، و شایعاتی مبنی بر حذف این سیاست – به نام مدیریت یکپارچه آفات – از این طرح.

کریگ بنت، مدیر اجرایی Wildlife Trusts، به طور آزمایشی از این اعلامیه، به ویژه برنامه هایی برای مدیریت یکپارچه آفات استقبال کرده است.

او گفت: «ما با بحران از دست دادن فراوانی جمعیت‌های حیاتی حشرات مواجه نیستیم، اما اگر به گرده‌افشان‌ها نگاه کنید، این گونه‌ها دقیقاً همان گونه‌هایی هستند که ما برای امنیت غذایی خود به آن‌ها وابسته هستیم.»

بخش دیگری از این طرح، به نام بازیابی چشم‌انداز، پرداختی به خوشه‌هایی از کشاورزان است که با هم کار می‌کنند تا یک منظره کامل را بازسازی کنند، که می‌تواند یک جنگل باستانی باشد که همسایه مزارع آنها، یا باتلاق نمک یا تالاب باشد.

برخی در بخش کشاورزی، از جمله Minette Batters، رئیس اتحادیه ملی کشاورزان، استدلال کرده‌اند که این کشاورزی نیست، بلکه در حال ایجاد ذخایر طبیعی است و باید با این پول به‌جای «کشاورزی پایدار» بودجه خصوصی تامین شود. اما این سیاست حفظ شده است.

به 22 مالک زمین یا گروهی از کشاورزان بودجه برای احیای منظر در سال گذشته اعطا شد و امسال فرصتی برای پیوستن 25 نفر دیگر به این طرح وجود دارد.

بنت خاطرنشان کرد که این تنها بخشی از طرح است که در حال حاضر بیش از حد مجاز است. این واقعا مهم است که دفرا [the Department for Environment Food and Rural Affairs] بودجه لازم برای بازیابی منظره را فراهم می کند زیرا بسیار بسیار محبوب است.

در حالی که به نظر می رسد جاه طلبی در طرح ها برای طبیعت مثبت باشد، یک سوال اساسی و مهم به پول مربوط می شود. از آنجایی که وزرا طرح های تامین مالی را اجرا کرده اند، دولت به آرامی میزان دستمزد کشاورزان را تحت سیاست قدیمی منطقه محور کاهش داده است، به این معنی که ممکن است برای هر مزرعه تا 30 درصد کسری نقدی وجود داشته باشد.

دولت در ارائه اطلاعات در مورد میزان پولی که برای هر طرح در سال گذشته پرداخت کرده است، اهمال کرده است، و تردیدهایی وجود دارد که این کسری در اقتصاد روستایی را جبران کرده است، زیرا پرداخت‌های منطقه قدیمی کاهش یافته است. وزرا مکررا از افشای این اطلاعات خودداری کرده اند و در صورت نداشتن اطلاعات، ثبت نام برای کشاورزان دشوار می شود.

باترز به آبان نیوز گفت: «چرا این اطلاعات در حوزه عمومی نیست؟ چرا نمی‌توانیم تفکیک دقیقی داشته باشیم که آن پول‌ها در کدام دیگ‌ها هستند و چگونه می‌توان به آنها دسترسی داشت؟ زیرا کشاورزان در حال حاضر نمی دانند چه خبر است.

یک رویکرد شفاف تفاوت بزرگی ایجاد خواهد کرد. کشاورزان واقعاً می‌خواهند بتوانند در کنار تولید مواد غذایی، چیزهای بیشتری را برای محیط‌زیست ارائه کنند، اما آنها به وضوح نیاز دارند وگرنه ثبت‌نام نمی‌کنند، بنابراین من احساس می‌کنم که ما در سالن آخرین فرصت هستیم.»

همچنین سؤالاتی وجود دارد که آیا این سیاست جدید واقعاً زمینه بازی برابر تری را برای کشاورزان ایجاد می کند، با تولیدکنندگان ارگانیک کوچک که پاداش های مشابهی را با تولیدکنندگان بزرگ زراعی دریافت می کنند.

اما در نگاه اول به نظر می رسد که اگر این طرح ها به اندازه کافی جذب شوند و به درستی تامین مالی شوند، برای طبیعت مفید خواهند بود.

پرداخت‌های جدید در سال جاری، کشاورزان را تشویق می‌کند تا پرچین‌ها را برای حیات وحش مدیریت کنند، مراتع گل‌های وحشی بکارند و رودخانه‌های ما را پاکسازی کنند.

امتیاز دیگر این است که فرآیند ثبت نام ساده شده است، به طوری که بسیاری از کشاورزان می گویند اکنون می توانند برای پرداخت های خاص در عرض نیم ساعت با استفاده از وب سایت دولتی ثبت نام کنند، در حالی که قبلاً بسیار دشوار بود.

بنت آن را خلاصه می‌کند: «ما هنوز نمی‌دانیم که آیا آن به اندازه اولین چشم‌انداز مایکل گوو جاه‌طلبانه خواهد بود یا نه، اما اکنون به این حس می‌رسیم که همه چیز در مسیر درست حرکت می‌کند – با این حال هنوز راه زیادی در پیش است. “