چگونه بایدن با اکراه با ارسال تانک به اوکراین موافقت کرد

این پیروزی محاسبات سیاسی بر نگرانی های لجستیکی بود. برای پنتاگون منطقی نبود که از دردسرهای لجستیکی ارسال پیشرفته‌ترین تانک‌های کشور به اوکراین عبور کند، در حالی که تانک‌های لئوپارد آلمانی بسیار توانمندی در این نزدیکی وجود داشتند که می‌توانستند سریع‌تر به اوکراین برسند و کارآمدتر عمل کنند.

علاوه بر آن، چندین کشور اروپایی، از جمله اسپانیا، لهستان و فنلاند، مایل بودند تانک‌های لئوپارد آلمانی خود را در صورت موافقت آلمان بفرستند – یک الزام قانونی که با خرید اولیه تجهیزات ساخت آلمان آنها همراه بود.

در جلسات دولت بایدن، آقای آستین و ژنرال مارک ای. میلی، رئیس ستاد مشترک، موضع پنتاگون را بیان کردند. در مصاحبه‌های بعدی، مقامات امنیت ملی کاخ سفید به طور وظیفه‌آمیز صحبت‌های نظامی را در مورد اینکه چرا آبرامز معنی نداشت، در حالی که تانک‌های اروپایی این کار را می‌کردند، تکرار کردند.

اما آقای آستین و ژنرال میلی متهم به ارائه بهترین توصیه نظامی به آقای بایدن هستند. در این مورد با نیاز به حفظ وحدت در میان متحدان در تضاد بود. یکی از مقامات گفت، آنچه که پنتاگون به اندازه کافی در نظر نگرفت، ترس شدید دولت‌های اروپایی از انجام هر کاری برای تحریک روسیه بود، بدون اینکه پوشش آمریکا همان کار را انجام دهد.

پیتر جوول، تحلیلگر امنیت ملی در خبرنامه لیبرال پاتریوت گفت: «بخواهیم یا نخواهی، این بدان معناست که ایالات متحده همچنان چسبی است که ناتو و اروپا را در کنار هم نگه می دارد.

در مجمع جهانی اقتصاد در داووس، سوئیس، هفته گذشته، آقای شولز، طبق گفته چند نفری که او را شنیده بودند، واضح بود که تا زمانی که ایالات متحده با ارسال آبرام های خود موافقت نکند، با ارسال تانک های لئوپارد موافقت نخواهد کرد. مقامات آمریکایی ابتدا فکر می کردند که می توان او را در غیر این صورت متقاعد کرد و امیدوار بودند که تعهد بریتانیا به ارسال تانک های چلنجر 2 – که شرایط عملیاتی متفاوتی دارند – او را به انجام همین کار سوق دهد.

همانطور که مقامات آلمانی در جریان دیدار روز جمعه با بیش از 50 متحد در پایگاه هوایی رامشتاین در آلمان، به وضوح به آقای آستین و ژنرال میلی اعلام کردند.