نادیده گرفتن افتخارات «ابرقدرت» – داروسازی بریتانیا فوق‌العاده چالش‌برانگیز به نظر می‌رسد | نیلز پراتلی

بig pharma از قیمت هایی که در بریتانیا پرداخت می شود ناراضی است – وضعیتی که بقیه ما به طور غریزی ممکن است از آن استقبال کنیم، زیرا نشان می دهد که NHS هنوز در سطح جهانی در مورد شرایط مذاکره برای داروهای مارک دار است. بریتانیا حدود 9 درصد از بودجه مراقبت های بهداشتی خود را صرف چنین داروهایی می کند. سایر کشورهای بزرگ اروپایی درصد اواسط نوجوانی را گزارش می دهند.

یکی از پاسخ‌ها این است که به شرکت‌های ثروتمند بگوییم موهبت‌های خود را بشمارند – یا تا زمانی که پرستاران NHS تسویه‌حساب مناسبی برای پرداخت دستمزد نداشته باشند و معوقه بیماران پاک شود، ساکت باشند. آیا صنعت داروسازی در بریتانیا در طول سالیان متمادی با ترتیباتی که به طور گسترده توسط هر دو طرف قابل درک است، خوب عمل نکرده است؟

NHS قیمت‌های (نسبتا) پایینی دارد و شرکت‌ها از دسترسی به خدماتی لذت می‌برند که وزرا مدام به ما می‌گویند که بریتانیا را به یک «ابر قدرت علوم زیستی» تبدیل می‌کند – امکانات تحقیقاتی، دانشگاه‌ها و توانایی تاریخی بی‌تردید NHS برای اجرای آزمایش‌های بالینی داروهای توسعه‌ای در مقیاس. .

با این حال، در مورد پایان نامه “جای نگرانی نیست” مشکلی وجود دارد. ما در حال حاضر فراتر از مرحله غرغر شرکتی هستیم. AbbVie و Eli Lilly، دو شرکت بزرگ آمریکایی، هفته گذشته از مکانیسم VPAS – طرح داوطلبانه قیمت گذاری داروهای مارک دار – خارج شدند که افزایش بودجه NHS برای چنین درمان هایی را تا 2 درصد در سال محدود می کند. گروه آلمانی بایر تا این حد پیش نرفته است، اما نظراتش در مورد محیط «غیر دوستانه برای نوآوری» (البته در سراسر اروپا، نه فقط در بریتانیا) به این واقعیت اشاره دارد که چیزی بیشتر از نزاع در مورد قیمت ها در جریان است.

کیت بینگهام، تزار واکسن‌های بریتانیا در طول همه‌گیری همه‌گیر و اکنون به عنوان شریک مدیریتی در SV Health Investors به ​​کار روزانه خود بازگشته است، این هفته تنش‌ها را در FT بیان کرد. او استدلال کرد که فشارهای کوتاه مدت راه‌حل‌های بلندمدت را از بین می‌برند و بریتانیا در خطر از دست دادن فرصت ابرقدرت است.

او اذعان کرد که هنوز پروژه‌های پیشگام خوبی در حال انجام است، اما فهرست چیزهایی که کار نمی‌کنند طولانی بود: اعتبارات مالیاتی تحقیق و توسعه (R&D) برای شرکت‌های کوچک برداشته شد و دانشگاهیان مستقر در بریتانیا اکنون خارج از برنامه تحقیقاتی اتحادیه اروپا Horizon هستند. بینگهام استدلال کرد که سهم بریتانیا از بازار جهانی تحقیق و توسعه در حال کاهش است و این صنعت “موضوع سوء ظن و عدم درک در بخش هایی از دولت است”.

در بحث قیمت گذاری خالص، صنعت مطمئناً یک نکته دارد. طرح VPAS در سال 2019 مورد توافق قرار گرفت و رشد مخارج داروی مارک NHS را با نرخ اسمی 2 درصد در سال محدود می‌کند و صنعت مبالغی فراتر از سقف را برمی‌گرداند. با ولگردی در نسخه نویسی که توسط کووید آغاز شد، درصد تخفیف در سال گذشته به 26.5 درصد از درآمد افزایش یافت. AbbVie، هنگام خروج، استدلال کرد که چنین اعدادی “در هیچ کشور قابل مقایسه ای دیده نمی شود”. حتی نرخ آلمانی 12٪ باعث ایجاد یک درگیری محلی شد.

داروها همچنان به بازار خواهند آمد، اما بقیه “اکوسیستم” علوم زیستی بریتانیا مطابق با خطوطی که بینگهام توضیح داد در معرض دید قرار گرفته اند. یکی از مدیران داروسازی اینطور بیان می کند: «اگر مالیات شرکتی را با 25 درصد می پردازید و سپس 26.5 درصد از درآمد شما پس گرفته می شود، تعادل بیش از حد شده است. قرار نیست در اینجا تحقیق و توسعه بسازید. با گذشت زمان، شما ناچارید به جای دیگری بگردید، زیرا این یک تجارت بین المللی است.

یک نگرانی موازی این است که بحران در NHS اکنون به حوزه هایی مانند آزمایشات بالینی سرایت می کند. آمار سال گذشته انجمن صنعت داروسازی بریتانیا (ABPI) نشان داد که بریتانیا از رتبه چهارم در سال 2017 به رتبه دهم در سال 2021 بر اساس تعداد آزمایش‌های مرحله 3 آخر – پس از کانادا، ایتالیا و لهستان – سقوط کرده است.

این کاهش قبل از همه‌گیری شروع شد، اما نگرانی این است که NHS بیش از حد در حال بازیابی ظرفیت تحقیقاتی خود با سرعتی است که سایر کشورها انجام می‌دهند. همانطور که صنعت می گوید، مشکل مربوط به قابلیت اطمینان و ثبات تحویل است، علیرغم این واقعیت که آزمایشات بالینی باید برای NHS درآمدزایی داشته باشد (متوسط ​​9000 پوند برای هر بیمار، طبق ABPI).

شرکت‌ها تمایل به ذکر مثال‌ها ندارند زیرا هر چیزی که شامل دسترسی به درمان‌های پیشرفته باشد بسیار حساس است. اما گزارش ABPI یک مطالعه موردی بدون نام ارائه کرد. در سال 2022، یک شرکت داروسازی در حال برنامه ریزی یک کارآزمایی بالینی جهانی فاز 2 برای بیماران مبتلا به سرطان ریه سلول کوچک بود و سه سایت در بریتانیا برای گنجاندن انتخاب شدند. دو تجربه “تأخیر قابل توجه در هزینه یابی و مذاکرات قراردادی ناشی از مسائل جاری در ظرفیت تحقیقاتی NHS”. نتیجه این است که بیماران بریتانیایی نمی توانند به آزمایشی برای درمان بالقوه افزایش دهنده زندگی دسترسی داشته باشند.

این تصویری از یک ابرقدرت علوم زیستی در عمل نیست. دو غول داروسازی بومی بریتانیا – AstraZeneca و GlaxoSmithKline – تا کنون این کار میهن پرستانه را انجام داده اند و از اظهار نظر عمومی خودداری کرده اند. هر دو شرکت نتایج سالانه خود را در دو هفته آینده گزارش می دهند. پاسکال سوریو و خانم اما والمسلی، مدیران ارشد، می‌توانند به ما لطف کنند و شکاف بین لفاظی‌های دولت و واقعیت را ارزیابی کنند. از بیرون، بسیار زیاد به نظر می رسد.