قوانین دیوان عالی برای محکومانی که به دنبال تماس کشیش بودند

واشنگتن – دادگاه عالی روز پنجشنبه حکم داد که تگزاس ممکن است در حال حاضر یک زندانی محکوم به اعدام را اعدام نکند، مگر اینکه کشیش او بتواند او را لمس کند و با صدای بلند در اتاق اعدام دعا کند.

جان جی رابرتز جونیور، رئیس قاضی، در نوشتن برای اکثریت گفت که ایالت ها ممکن است محدودیت هایی را برای چنین اعمالی ایجاد کنند، اما ممنوعیت های مطلق به احتمال زیاد غیرقابل قبول هستند.

او نوشت: «اگر قرار است مشاوران روحانی در اتاق اعدام پذیرفته شوند، به نظر منطقی می‌رسد که به آموزش در مورد رویه‌ها، از جمله هرگونه محدودیت در حرکات یا رفتار آنها نیاز باشد.» “زمانی که یک مشاور معنوی وارد می شود و باید خارج شود، می توان به صورت هجی اشاره کرد.”

او نوشت: «اگر مشاور بخواهد به زندانی دست بزند، ایالت ممکن است محل و مدت زمان آن را نیز مشخص کند.

قاضی کلارنس توماس مخالفت کرد.

این زندانی، جان هنری رامیرز، در سال 2004 به دلیل قتل یک کارگر فروشگاه رفاه به اعدام محکوم شد. آقای رامیرز کارگر پابلو کاسترو را 29 ضربه چاقو در سرقتی که منجر به پول خرد شد، زد.

در زندان، آقای رامیرز با دانا مور، کشیش کلیسای دوم باپتیست در کورپوس کریستی، تگزاس رابطه برقرار کرد. آقای رامیرز درخواست کرد که به کشیشش اجازه داده شود هنگام مرگ او را لمس کند و با صدای بلند با او دعا کند.

زمانی که مقامات زندان به دلیل نگرانی های امنیتی درخواست او را رد کردند، آقای رامیرز شکایت کرد. او گفت که این سیاست حق او برای اعمال ایمانش را در لحظه ای نقض می کند که، همانطور که وکیلش به طور خلاصه بیان می کند، «بیشتر مسیحیان معتقدند که یا به بهشت ​​صعود می کنند یا به جهنم فرود می آیند – به عبارت دیگر، زمانی که آموزش و عمل دینی انجام می شود. بیشتر مورد نیاز است.»

قاضی دیوید هیتنر از دادگاه منطقه فدرال در هیوستون علیه آقای رامیرز حکم داد و گفت این کافی بود که مقامات زندان قصد داشتند به آقای مور اجازه دهند “در حین اعدام در نزدیکی بایستد.” قاضی هیتنر نوشت، دادگاه ها نباید درگیر مراحل امنیتی زندان شوند.

یک هیئت متشکل از سه قاضی از دادگاه تجدیدنظر ایالات متحده برای حوزه پنجم، در نیواورلئان، تصمیم دادگاه بدوی را تایید کرد. در مخالفت، قاضی جیمز ال. دنیس، سیاست جدید تگزاس را زیر سوال برد که به مشاوران روحانی اجازه می داد در اتاق مرگ حضور داشته باشند اما آنها را از لمس کردن یا دعا با صدای بلند با زندانیان محکوم منع می کرد.

«اگر کشیش از رسیدگی به نیازهای روحی محکوم در آخرین لحظات زندگی خود، از طریق دعای شنیداری، لمس جسمانی منع شود، چه هدفی از اجازه دادن به یک مشاور روحانی، مانند یک کشیش، در اتاق اعدام وجود دارد. یا درغیر این صورت؟” قاضی دنیس نوشت. “در پایان زندگی، یک کشیش چه کاری انجام می دهد جز خدمت رسانی و تسلی بخشش؟”

دیوان عالی رویکردهای مختلفی را در مورد دعاوی اتخاذ کرده است که در آن زندانیان محکوم به اعدام از مشاوران معنوی خود خواسته اند تا در هنگام اعدام آنها را تسلی دهند.

به عنوان مثال، در سال 2019، دادگاه با رای 5 به 4 اعدام یک زندانی آلابامایی، دومینک ری، مسلمانی را که درخواستش برای حضور امامش رد شده بود، اجازه داد. در آن زمان، آلاباما فقط به یک کشیش مسیحی که در سیستم زندان کار می‌کرد اجازه می‌داد تا در آخرین لحظات زندانیان محکوم را راهنمایی معنوی کند.

قاضی النا کاگان، که در سال 2019 برای مخالفان می نویسد، گفت که اکثریت “عمیقاً در اشتباه بودند.” او نوشت، تحت سیاست آلاباما، “یک زندانی مسیحی ممکن است یک وزیر مذهبی خود را همراهی کند تا به اتاق اعدام برود تا آخرین مراسم خود را انجام دهد.”

جاستیس کاگان نوشت: «اما اگر یک زندانی مذهب متفاوتی داشته باشد – اعم از اسلام، یهودیت یا هر دین دیگری – نمی‌تواند با یک وزیر مذهبی خود بمیرد.

چند هفته بعد، دادگاه با پرونده مشابهی از تگزاس مواجه شد و به نتیجه دیگری رسید و اعدام یک زندانی بودایی را متوقف کرد که درخواست او برای حضور مشاور معنوی او در اتاق اعدام رد شده بود.

در حکمی کوتاه و بدون امضا، دادگاه گفت که تگزاس نمی تواند زندانی، پاتریک اچ. مورفی را اعدام کند، «مگر اینکه ایالت به مشاور روحانی بودایی مورفی یا یکی دیگر از کشیشان بودایی ایالت اجازه دهد که مورفی را در اتاق اعدام در طول اعدام همراهی کند. “