آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
آ سوال فلسفی: آیا سریال یک روزه بین المللی انگلستان در آفریقای جنوبی واقعاً به عنوان یک تور خارج از کشور محسوب می شود؟ اولین بازی روز جمعه و آخرین بازی چهارشنبه بعد برگزار می شود. دو تا از بازی‌ها در یک زمین در بلوم‌فونتین و دیگری در فاصله یک روزه هستند – می‌توانید در کمتر از دو ساعت با اتوبوس به کیمبرلی برسید. این کوتاهترین و کوچکترین حمله کریکت یک تیم انگلیس به کشور خواهد بود. شاید، در عصر مدرن بازیکنان مشایی و برنامه‌های بایت اندازه، هر توری که کمتر از یک هفته طول می‌کشد را بتوان به عنوان «مداخله» یا احتمالاً «خواب طولانی» طبقه‌بندی کرد.
چنین اتفاقی برای اولین تیم انگلیسی که در قرن نوزدهم این سفر را انجام داد، یک فانتزی علمی تخیلی بود. هنگامی که سرگرد رابرت گاردنر وارتون در سال 1888 با یک مهمانی متشکل از هفت آماتور و هفت حرفه ای از دارتموث به کیپ تاون حرکت کرد، عملاً یک اکسپدیشن پیشگام بود. حماقت احتمالی این تلاش کاملاً توسط ریچارد پری و آندره اودندال در تاریخ جامع تورهای انگلستان به آفریقای جنوبی، Swallows و Hawke که سال گذشته منتشر شد، به تصویر کشیده شده است.
پری و اوندال می گویند، حتی در اوج دورانی که «با اعتماد به نفس بیش از حد، تکبر، نادانی و علاقه به ریسک مشخص می شود»، اولین تور کریکت به جنوب آفریقا ایده ای مضحک بود. در زمین، شاید انتظار نمی رفت که میزبان چالش زیادی داشته باشد – بیشتر مسابقات به همین دلیل بر خلاف شانس انجام شد – اما آب و هوا، مسافت ها، حمل و نقل و تدارکات کلی مطمئناً چنین بود.
وسایل با سفرهای طولانی و ناراحتی درهم آمیخته بود. یک سفر رفت و برگشت 13000 مایلی با کشتی بخار، با غذا و سرگرمی فراوان، در مقایسه با سفر مورد نیاز بین بازی ها، لوکس بود. با توسعه راه‌آهن در جمهوری ترانسوال که تحت تحریم رئیس جمهور کروگر قرار گرفت، تیم انگلیس مجبور شد نزدیک به 800 مایل از تور خود را با مربی یا گاری اسب‌کشی طی کند.
چارلز اوبری اسمیت، که مدتها قبل از تبدیل شدن به یک هنرپیشه هالیوود، کاپیتان تیم بود و استعداد خود را در تئاتر نشان می داد، گزارشی واضح از این تور برای مجله Sportsman نوشت. این شامل گزارشی از یک سفر 60 ساعته مربی بین کیمبرلی و ژوهانسبورگ بود که هر بازیکن محکم با بازیکن بعدی برخورد کرد. او نوشت: «چقدر از همسایه‌هایی که آرنج‌هایشان مدام دنده‌های ما را پیدا می‌کرد متنفر بودیم. “چگونه از پشت سرها سوء استفاده کردیم که پشت ما را با زانوهایشان ساییده می کنند.”
حتی آن کشش به اندازه پای پیترماریتزبورگ دردناک نبود، جاده‌هایش، به گفته وارتون، «پراکنده از سنگ‌های بزرگی بود که بی‌رحمانه روی آنها می‌کوبیدیم، تا زمانی که سر و هر مفصل بدنمان درد می‌کرد».
یا از طریق خوش‌بینی، برنامه‌ریزی ضعیف یا شجاعت احمقانه، تیم همچنین در تاریکی مسیرهای کوهستانی خائنانه Outeniquas را امتحان کرد – تا زمانی که تقریباً بابی آبل را از دست دادند و اسمیت موافقت کرد که تا سپیده دم توقف کند. در موقعیتی دیگر، گروهی از بازیکنان پس از اینکه متوجه شدند رانندگان به دلیل الکل و خستگی ناتوان شده اند، مجبور شدند یک مربی 10 اسبی را در طوفانی یک شبه هدایت کنند.
تور وارتون یک شکست مالی بود، اما حداقل با دستگیری کاپیتانش به دلیل عدم پرداخت بدهی به پایان نرسید. اگر اولین تور بی پروا به نظر می رسید، مدیریت تور دوم به رهبری والتر رید دو سال بعد تقریباً متوهم به نظر می رسد. زمانی که بازیکنان در دسامبر 1891 روی کیپ فرود آمدند، بچه گربه 750 پوندی را که برای عبور کشتی خود بدهکار بودند را از دست داده بود.
کاپیتان رید و مدیر تور، ادوین اش، به دنبال کمک مالی اضطراری از یک کارآفرین اسکاتلندی به نام جیمز لوگان بودند که کریکت را به عنوان ابزاری برای بازاریابی کسب و کار خود و افزایش فضای اجتماعی خود در کشور مورد قبول خود معرفی کرده بود. این مبهم باقی ماند که آیا پیش پرداخت 750 پوندی لوگان یک وام بود یا سرمایه گذاری. در هر صورت، پس از 14 هفته از نام تجاری کریکت غیرجذاب و ریسک گریز رید، جمعیت دیگر نشان داده نشد و پول لوگان تمام شد.
در کتاب امپراتوری، جنگ و کریکت در آفریقای جنوبی، دین آلن نقل میکند که چگونه لوگان «از ترس پرداخت نشدن پول» رید و اش را در راه رفتن به قایق که قرار بود آنها را به خانه انگلیس ببرد، بازداشت کرد. آنها سه ساعت را در بازداشت گذراندند تا اینکه سرانجام کشتی آنها اجازه حرکت پیدا کرد. در سال آینده، لوگان در دادگاه عالی کیپ تاون برنده پرونده حقوقی خود علیه آنها شد و قاضی آنها را به بازپرداخت وام اصلی به اضافه 107 پوند به عنوان هزینه ها دستور داد.
همانطور که کتاب آلن نشان می دهد، این “پیروزی اخلاقی” به اندازه حمایت اولیه او از تور، به عنوان یک تقویت روابط عمومی برای شهرت لوگان موثر بود و او به توسعه اولیه کریکت در آفریقای جنوبی ادامه داد.
آنچه در تاریخچه‌های تازه گفته شده این تورهای اولیه اجتناب‌ناپذیر است، این احساس است که افراد زیادی در حال ساخت بودند. کمک‌های لوگان به کریکت برخی از تمرین‌های تجاری بسیار تیز را پوشش می‌داد و یکی از دلایلی که تور Read and Ash شکست خورد، این بود که آنها به عنوان آماتور بیشتر از آنچه به حرفه‌ای‌ها پیشنهاد می‌کردند، به خودشان دستمزد می‌دادند.
در همین حال، اوبری اسمیت از تور خود برای برقراری ارتباط با غول‌های معدن استفاده کرد و زمانی که بقیه به خانه سفر کردند تا با هم تیمی‌اش مونتی باودن، یک تجارت ناموفق در دلالی سهام راه‌اندازی کردند، در آنجا ماند.
شاید دانستن این نکته مفید باشد که در اضطراب تقویمی در مورد آینده بازی، حتی دوران به اصطلاح طلایی کریکت نیز مانند هر دوره دیگری وابسته به منافع تجاری بود.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
