ندیم زهاوی عزیز: میلیونرهای میهن پرست بریتانیایی چه می کنند – ما مالیات های مناسب خود را می پردازیم | جولیا دیویس

Lدر همان ابتدا واضح باشید – آخرین رسوایی ندیم زهاوی فقط یک تاجر نیست که فراموش کند چند شغل را از طریق کتاب ها جابجا کند. این مردی است که مسئول مالیات بود و به اعتراف خودش در پایبندی به قوانینی که برای نظارت منصوب شده بود “بی دقت” کرده است. موضع HM Revenue و گمرک در نتیجه گیری اینکه کمبود “بی دقتی و عمدی نبوده” نیز تأثیرگذار نیست.

کمترین چیزی که باید از یک وزیر خزانه انتظار داشته باشیم این است که آنها در رعایت قوانین خود سخت کوش باشند، اما پس از آن زاهاوی توسط ریشی سوناک، نخست وزیری که خانواده اش نیز تنها از مقررات مناسب استفاده می کردند، منصوب شد. برای بسیار ثروتمندترین افراد

به عنوان یک میلیونر میهن پرست، بخشی از شبکه ای از صنایع مختلف و با پیشینه های مختلف که خواهان اقتصادی عادلانه تر، باثبات تر و فراگیرتر و پایان ثروت شدید هستند، مالیات را سرمایه گذاری در خدمات عمومی خود می دانم و از ملزم به پرداخت استقبال می کنم. مالیات بیشتری به عنوان فردی که دارای امتیاز ثروت است.

اینها فقط لغزش های کوچکی نیستند – بلکه نشانه های یک نخبگان سیاسی حاکم هستند که تا بطن خود پوسیده هستند. نشانه های سیاستمدارانی که فکر می کنند مجبور نیستند با قوانینی مشابه با رای دهندگان خود بازی کنند. هر بار که این دولت به دلیل رفتارهای ضداجتماعی گرفتار می شود و نمی تواند خود را تحریم کند، این پیام را ارسال می کند که رفتار ضد اجتماعی مشکلی ندارد. این نیست. “بی دقتی” در رابطه با پرداخت مالیات متعلقه فقط کمی گستاخ نیست، شما را به یک تاجر باهوش تبدیل نمی کند. اما این پیامی است که به نظر می رسد این دولت به تصویر می کشد.

پرداخت مالیات برای NHS ما می پردازد، از بازنشستگان ما مراقبت می کند، فرزندان ما را آموزش می دهد و از کشورمان دفاع می کند. اختیاری نیست و کسانی که ثروت دارند در موقعیت ممتازی هستند که بیشتر کمک کنند. آنهایی که پس از آن موفق به پرداخت نشدن یا «بی دقتی» در پرداخت سهم مورد نیاز قانونی خود می‌شوند، باید به عنوان نالایق برای حکومت خوانده شوند.

دگم مالیات کم و دولت کوچک که این دولت همچنان کورکورانه به آن چسبیده است، مفهومی منسوخ است. هرگز برای هدف مناسب نبود، و با توجه به مقیاس بحران‌هایی که یکی بر روی دیگری لایه‌بندی می‌شوند، مطمئناً اکنون اینطور نیست. این نه تنها یک اقتصاد قدیمی و بی اعتبار است، بلکه غیرمسئولانه و مغایر با ارزش های خانوادگی است. جمعیت پیر ما را ناامید می کند و جوانان ما را کاملاً ناامید می کند. ما به دولتی نیاز داریم که قدم بگذارد و با بحران های متعددی که مردم بریتانیا با آن مواجه هستند – از تغییرات خطرناک آب و هوا گرفته تا بحران های هزینه زندگی، انرژی، بهداشت و مراقبت های اجتماعی مقابله کند.

ما به دولتی نیاز داریم که مالیات را به عنوان سرمایه گذاری حیاتی تلقی کند نه یک کلمه کثیف. ما به دولتی نیاز داریم که مالیات بر ثروتمندترین افراد جامعه را غیرقابل قبول نباشد. برای مدت طولانی ما از افراد فوق ثروتمند انتظار خیلی کمی داشتیم، با این فرض که آنها باید تحت فشار قرار گیرند. که ما نباید زیاد از آنها بخواهیم وگرنه آنها اسباب بازی های خود را جمع می کنند و با هیاهو می روند. این به اندازه کافی خوب نیست. ما این نگرش را از فرزندان خود نمی پذیریم، بنابراین نباید آن را از جانب افراد ثروتمند یا نخبگان سیاسی که قوانین را به نفع آنها تعیین می کنند، بپذیریم. به علاوه موفق باشید در چمدان خود یک عمارت لندن یا یک لنگر باقرقره بگیرید!

ما بیشتر و بیشتر از زحمتکشانی که جامعه ما را در کنار هم نگه می دارند می خواهیم. این ساختار اجتماعی، خدمات عمومی و کارگران بریتانیا است که ثروت ما را ساخته و بریتانیا را به مکانی عالی برای زندگی تبدیل کرده است. آنهایی از ما که دارای ثروت هستند می‌توانند و باید ملزم به سرمایه‌گذاری بیشتر از طریق مالیات باشند.

ثروتمندترین افراد جامعه (از جمله من و شما، ریشی) تنها افرادی هستند که توانایی سرمایه‌گذاری در مقیاس مورد نیاز برای رسیدگی به بحران‌های متعددی را که با آن مواجه هستیم، دارند، و به دور از مشکل NHS و سیستم مراقبت نابسامان خود برگردند. برای سرمایه گذاری در انتقال سریع که برای کند کردن تغییرات خطرناک آب و هوا و فروپاشی تنوع زیستی لازم است. ما نمی توانیم فقط به بخش خصوصی برای انجام این کار تکیه کنیم. اگر می توانستیم در وضعیت ناامیدکننده ای که اکنون با آن مواجه هستیم قرار نمی گرفتیم.

برای آن دسته از ما که در موقعیت خوش شانسی قرار داریم که می توانیم این کار را انجام دهیم، پرداخت مالیات بیشتر برای سرمایه گذاری در ثروت و رفاه عمومی به نفع همه ماست. این یک کار میهن پرستانه است – نه یک «خوشایند داشتن» اختیاری که افرادی مانند ندیم زهاوی می توانند نسبت به آن «بی خیال» باشند. تعداد فزاینده ای از میلیونرهای میهن پرست وجود دارد که معتقد به انجام کار درست، کار میهن پرستانه، و استفاده از مقداری از ثروت خود برای پرداخت مالیات بیشتر به نفع همه هستند. ریشی سوناک، لطفا به ما گوش دهید.

• آیا نظری در مورد موضوعات مطرح شده در این مقاله دارید؟ اگر مایلید تا حداکثر 300 کلمه پاسخی را از طریق ایمیل ارسال کنید تا برای انتشار در بخش نامه های ما در نظر گرفته شود، لطفا اینجا را کلیک کنید.