“جسدهایی در جنگل وجود دارد”: مهاجران ناپدید شده فعالان مرز لیتوانی و بلاروس را نگران می کنند

گروه های حقوق بشر مدعی شده اند که مرز لیتوانی و بلاروس مملو از اجساد مهاجرانی است که در تلاش برای ورود به اتحادیه اروپا جان خود را از دست داده اند.

گروه سینایک سازمان بشردوستانه لیتوانیایی، فهرستی از حدود 30 نفر را جمع آوری کرده است که خانواده هایشان در مرزهای شرقی اروپا ارتباط خود را با آنها قطع کرده اند.

این گروه سخت کار می کند تا به عزیزان کمک کند تا اقوام گمشده خود را پیدا کنند، اطلاعات را گرد هم می آورند و کمپ های پناهندگان، بیمارستان ها و سردخانه ها را به شدت بررسی می کنند.

آنها می گویند که بسیاری از اتفاقاتی که در حال رخ دادن است زیر رادار می افتند، زیرا مهاجران و خانواده هایشان اغلب آنقدر می ترسند که جلو بیایند، از ترس برخورد با قانون — و گذرا بودن افراد در حال حرکت کار را برای آنها دوچندان دشوار می کند. برای کمک گرفتن

“منطقه ورود ممنوع”

دشواری تلاش آنها خاموشی کامل توسط مقامات لیتوانی در منطقه مرزی است که مانع از نظارت گروه های بشردوستانه و خبرنگاران بر منطقه می شود.

واکاره، یک داوطلب در Sienos Grupe که از ما خواسته است از نام کامل آنها استفاده نکنیم، به یورونیوز گفت: “مشکل این است که ما به سادگی نمی دانیم”. تمام این خط نامرئی تاریک وجود دارد که قرار نیست از کنار آن بگذرید.

“هیچ کس نمی داند در داخل چه اتفاقی می افتد”.

افرادی که از مرز عبور می‌کنند، نیروهای مرزی لهستان را به کشیدن اجساد به سمت بلاروس متهم کرده‌اند که به سادگی اجساد را دفن می‌کنند – ادعایی که لهستان به شدت رد می‌کند.

«مهاجران برای بیشتر افراد بی‌معنا و بی‌چهره هستند، حتی این‌طور هم نیستند [considered as] انسان، گفت: Vakare.

“هیچ کس خیلی مشتاق این نیست که مطمئن شود بدنش در جنگل پوسیده نمی شود.”

معروف به بحران مهاجرت فراموش شده اروپالیتوانی، لهستان و بلاروس از سال 2020 مهاجران را در شرایطی شبیه به پینگ پنگ از مرزهای یکدیگر به عقب و جلو رانده اند.

ویلنیوس و بروکسل مینسک را متهم به سلاح‌سازی مهاجرت – غرق کردن مرز اتحادیه اروپا با مهاجران به عنوان نوعی جنگ ترکیبی – می‌کنند، در حالی که مرزبانان لیتوانی مکررا متهم به عقب راندن خشونت‌آمیز مهاجران به بلاروس شده‌اند.

در این بین مردم رنج می برند.

منطقه مرزی جنگلی تاریک و پر از باتلاق است که به طور منظم با شرایط آب و هوایی سخت و دمای زیر صفر در زمستان مواجه می شود.

در همین حال، مهاجران – که عمدتاً از خاورمیانه، آفریقا یا آسیا می آیند – اغلب نمی دانند که شرایط زمستانی تا چه حد می تواند در این منطقه وحشیانه باشد و بدون لباس یا تجهیزات مناسب وارد این منطقه شوند.

بلاروس حتی بوده است متهم به هل دادن برخی از مهاجران در سراسر مرز لیتوانی با پای برهنه

واکارا توضیح داد: “آنها نمی دانند که ما اینجا چه زمستان های سختی داریم.”

همه چیز سرد، لغزنده و خطرناک است. اگر مجروح شوید، حتی اگر کوچک باشد، می تواند به این معنی باشد که کاملاً قادر به مقابله نیستید.

مردم می توانند خیلی سریع دچار مشکل شوند».

دست‌کم سه مهاجر در ماه‌های اخیر پاهای خود را بر اثر سرمازدگی از دست داده‌اند و بسیاری دیگر از آسیب‌های ناتوان‌کننده در دست‌ها و پاهای خود رنج می‌برند که برای همیشه همراهشان خواهد بود.

در ماه ژانویه، سینوس گروپ جسد یک مهاجر را شناسایی کرد که در ماه اوت توسط یک ناظر طبیعت در رودخانه ای جسد او را پس از دریافت پیام های ناامیدکننده از همسرش در سریلانکا پیدا کرد.

این همان چیزی بود که سازمان غیردولتی گفت آنها “از تحقق آن می ترسیدند”: اولین مورد تایید شده مرگ یک مهاجر در قلمرو لیتوانی.

سخنگوی وزارت کشور لیتوانی در بیانیه ای به یورونیوز گفت: “هیچ اطلاعاتی در مورد مهاجران مرده” در مرز با بلاروس ندارند.

آنها گفتند جسد پیدا شده در رودخانه نریس متعلق به یک شهروند سریلانکایی است، اما تایید نکردند که آیا آنها یک “مهاجر غیرقانونی” هستند یا خیر.

تحقیقات در حال انجام است.

“عذاب آور”

برای کسانی که عزیزان خود را از دست داده اند، عدم اطمینان عذاب آور است.

یکی از بستگان یک فرد ناپدید شده که به دلایل حفظ حریم خصوصی مایل بود نامش فاش نشود، گفت: “به عنوان یک خانواده، ناپدید شدن برادرم باعث شد که ما احساس نابودی و کاملاً متلاشی کنیم.” “ما نمی دانیم برای یافتن او چه کنیم.”

همسر و دو فرزند کوچک او در سوریه به دنبال اخباری درباره او هستند.

گارد مرزی لیتوانی در ماه ژوئن با زن دیگری از تلفن همسرش تماس گرفت و به طرز شومی گفت که چمدان و اشیای قیمتی او را در جنگل پراکنده شده اند.

بنا بر گزارش ها، در هنگام عبور از مرز، این مرد به همراهانش گفته است که او را رها کنند و می خواهد با مرزبانان تماس بگیرد، زیرا درد پایش راه رفتن را غیرقابل تحمل کرده است.

محل نگهداری او نامعلوم است.

واکارا گفت: “هر روز پیامی در مورد یک فرد گمشده جدید دریافت می کنم.” ما پاسخی برای این افراد نداریم. ما بدن نداریم ما داستان آنها را نداریم.»

در ژانویه، دولت لیتوانی قوانین بحث برانگیزی را برای رسمیت بخشیدن به عقب نشینی به عنوان یک سیاست رسمی تصویب کرد.

این سازمان ادعا می کند که وضعیت استثنایی در مرز با بلاروس قانون را توجیه می کند، اگرچه منتقدان اشاره کرده اند که این قانون با محروم کردن مردم از حق پناهندگی، قوانین بین المللی را نقض می کند.

واکارا گفت: “هر مرگ ناشی از سیاست آنهاست.” “دولت وانمود می کند که اجساد در آنجا نیستند، که آنها انسان دوست هستند و هر کاری که می توانند انجام می دهند، اما هنوز هم لکه ای از خاک بر شهرت آنها است.”

اجساد شواهد بسیار بسیار آشکاری از شکست کل استراتژی هستند.