آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
لوید موریست، یکی از خالقان برنامه تلویزیونی آموزشی Sesame Street که میلیون ها کودک در سراسر جهان آن را تماشا می کنند، در سن 93 سالگی درگذشت.
مرگ موریست اولین بار در تاریخ اعلام شد سه‌شنبه توسط کارگاه Sesame، سازمان غیرانتفاعی که او در تاسیس آن با نام کارگاه تلویزیونی کودکان کمک کرد. دلیل مرگ ذکر نشده است.
موریست که در سال 1929 در اوکلاهاما سیتی به دنیا آمد، در ابتدا برای معلمی با پیشینه روانشناسی آموزش دید. او یک مربی تجربی شد و از طریق کارش در شرکت کارنگی، یک بنیاد بشردوستانه که بر آموزش تمرکز دارد، به دنبال راه‌های جدیدی برای آموزش کودکان با پیشینه‌های کم‌مطلوب بود.
در حین کار در آنجا بود که با Joan Ganz Cooney تهیه کننده تلویزیون عمومی همکاری کرد تا در نهایت کارگاه تلویزیونی کودکان را با ایده ساخت برنامه های آموزشی برای کودکان ایجاد کند.
اولین نمایش آن، خیابان سیسمونی، در نوامبر 1969 شروع به کار کرد و تا پایان فصل اول به بیش از نیمی از 12 میلیون کودک سه تا پنج ساله ایالات متحده رسید. Sesame Street در حال حاضر بزرگترین منبع آموزش غیررسمی در جهان است که هر ساله به میلیون ها کودک در بیش از 140 کشور جهان دسترسی دارد و نزدیک به 200 جایزه امی برنده می شود.
موریست بعداً لحظه الهام گرفتن پشت آن را به یاد آورد: یک روز صبح زود در سال 1965 از خواب بیدار شد و دختر سه ساله خود، سارا را دید که در حالی که منتظر شروع کارتون بود، مسحور پیام شناسایی ایستگاه در تلویزیون شده بود. در یک مهمانی شام در سال 1966، کونی را ملاقات کرد و در مورد آن به او گفت.
او در مصاحبه‌ای در سال 2004 گفت: «چیز جالبی در آن وجود داشت. «کودکی با تماشای سیگنال شناسایی ایستگاه چه می کند، این به چه معناست؟ من نمی دانستم. گفتم: “جوان، آیا فکر می کنی می توان از تلویزیون برای آموزش کودکان خردسال استفاده کرد؟” پاسخ او این بود: “نمی دانم، اما می خواهم در مورد آن صحبت کنم.”
نویسنده مایکل دیویس در کتاب خود باند خیابانی: تاریخ کامل خیابان کنجد درباره این لحظه نوشت: «سارا موریست یک مجموعه کامل از آهنگ‌های تلویزیونی را حفظ کرده بود». خیلی طولانی نیست اگر بگوییم تسلط سارا در جینگل ها منجر به یک فرضیه اصلی آزمایش بزرگی شد که ما آن را به عنوان خیابان کنجد می شناسیم: اگر تلویزیون می توانست کلمات و موسیقی را با موفقیت به تبلیغات آموزش دهد، آیا نمی توانست بیشتر به کودکان بیاموزد. با استفاده از همان عناصری که تبلیغات را تا این حد مؤثر می‌کردند، مواد اساسی را در نظر گرفت؟»
کونی ماه‌ها به سفر در سراسر ایالات متحده، مصاحبه با معلمان، روان‌شناسان کودک، کارشناسان توسعه و تهیه‌کنندگان تلویزیون برای مطالعه‌ای با عنوان کاربردهای بالقوه تلویزیون در آموزش پیش‌دبستانی پرداخت. در آن زمان، نیمی از مدارس کشور مهدکودک نداشتند.
کونی در این مطالعه که توسط شرکت کارنگی، جایی که موریست در آن زمان در آن کار می کرد، تأمین مالی شد، نوشت: «خانواده‌های بیشتری نسبت به وان، تلفن، جاروبرقی، توستر یا روزنامه‌های معمولی روزانه تلویزیون دارند.
موریست مافوق خود در Carnegie را متقاعد کرد که یک میلیون دلار در خیابان Sesame سرمایه گذاری کنند و 4 میلیون دلار دیگر از اداره آموزش ایالات متحده و 1.5 میلیون دلار از بنیاد فورد دریافت کرد. از آنجایی که پخش‌کننده‌های تجاری از پخش برنامه بدون تبلیغات خودداری کردند، موریست به ایستگاه‌های تلویزیونی عمومی نزدیک شد و به زودی به خدمات پخش عمومی (PBS) تبدیل شد.
در همان زمان، کونی تیم خلاق نمایش را که شامل مغز متفکر جوان ماپت ها، جیم هنسون بود، گرد هم آورد. این برنامه تقریباً چهار سال پس از موج مغزی اولیه موریست پخش شد.
لی دی میتگانگ در کتاب Big Bird & Beyond، کتابی در مورد حرفه موریست نوشت: «اگر موریست در تأمین حمایت مالی کمتر مؤثر بود، گزارش کونی احتمالاً تبدیل به یکی دیگر از ایده های بنیادی فراموش شده دیگر می شد».
موریست از سال 1970 تا 2000 به عنوان رئیس کارگاه Sesame خدمت کرد. در سال 2019 با کونی در جوایز کندی شرکت کرد، زمانی که Sesame Street اولین برنامه تلویزیونی بود که در مراسم سالانه مورد تقدیر قرار گرفت.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
