اخراج Lützerath: روستایی که برای معدن زغال سنگ ویران می شود – انشا عکس | آلمان

اساز سال 2020، فعالان محیط زیست درختان، مزارع و خانه‌های لوتزرات، دهکده‌ای در نزدیکی شهر ارکلنز در ایالت نوردراین-وستفالن را اشغال کرده‌اند. آنها با اخراج روستا و شرکت انرژی RWE که می خواهد میلیون ها تن زغال سنگ را که در زیر روستا قرار دارد، استخراج کند، مخالفند.

اکثر ساکنان اصلی روستای کشاورز مدت هاست که پس از دریافت غرامت ناپدید شده و در طول یک و نیم دهه گذشته اسکان داده شده اند.

فعالان خود را سازماندهی کردند، سازه ها و خانه های درختی و آشپزخانه ای ساختند که در آن بیش از 1000 وعده غذایی در روز از غذای اهدایی تهیه می شد.

در سال 2020، دولت آلمان تصمیم گرفت تولید برق با سوخت زغال سنگ را حداکثر تا سال 2038 متوقف کند. با این حال، جنگ در اوکراین، کمبود گاز و بحران انرژی اولویت‌ها را تغییر داد و دولت اعلام کرد که به طور موقت باید دوباره به زغال سنگ تکیه کند.

ممکن است پنج روستا که قبلاً تا حدی اسکان داده شده اند باقی بمانند، اما تصمیم گرفته شد که Lützerath باید نابود شود. به عنوان یک مصالحه، حذف تدریجی زغال سنگ در نوردراین-وستفالن از سال 2038 تا 2030 پیش خواهد رفت.

مطالعاتی که توسط فعالان اقلیم برجسته شده است نشان می دهد که زغال سنگ تحت لوتزرات دیگر مورد نیاز نیست، اما مطالعات انجام شده توسط دولت و شرکت انرژی خلاف این را نشان می دهد. در نوردراین-وستفالن، سالانه حدود 200 میلیون تن دی اکسید کربن منتشر می شود. 22 درصد از این به خاطر لیگنیت رانیش است. فعالان می گویند استخراج زغال سنگ هدف 1.5 درجه تعیین شده در توافقنامه پاریس برای محدود کردن گرمایش جهانی را به خطر می اندازد. فعالان ادعا می کنند که طمع برای کسب سود دلیل این ترخیص است. در یک نظرسنجی که توسط ZDF Polit-Barometer انجام شد، 59٪ از پاسخ دهندگان مخالفت خود را با پاکسازی روستا اعلام کردند، در حالی که 33٪ موافق بودند. نبرد بر سر لوتزرات همچنین نبردی برای روایت هایی است که در رسانه ها مطرح می شود

زمانی که من برای اولین بار در تابستان گذشته از لوتزرات دیدن کردم، صحبت با فعالان دشوار بود، زیرا آنها می ترسیدند که ممکن است مورد هدف پلیس قرار گیرند. اما وقتی در آستانه ویرانی روستا بازدید کردم، فرق می کرد، مردم از صحبت خوشحال می شدند.

در روزهای قبل از تخلیه، روستا شبیه به یک لانه مورچه است و از هر طرف چکش و پیچ در حال انجام است. فعالان تنه درختان، سنگ‌ها و نرده‌های ساختمانی را حمل می‌کنند و آنها را در سنگرها قرار می‌دهند. آتش روشن می شود تا آسفالت را نرم کند و آن را با سوراخ ها و سنگرها پر کند. فعالان مصمم به دفاع از Lützerath هستند.

اکثر آنها می خواهند این کار را با آرامش انجام دهند. آنها می خواهند از طریق موانع، سه پایه ها، درهای بتنی و سکوهای معلق روی طناب، کار تخلیه پلیس را تا حد امکان دشوار کنند. آنها همچنین به اصطلاح خود را به زنجیر می بندند. این اقدامات به این معنی است که پلیس باید واحدهای ویژه ای را برای مقابله با تظاهرات بفرستد که معترضان به آنها «پلیس کوهنورد» می گویند.

روز سه شنبه، یک فعال به نام “لاک پشت” روی سکوی مقابل خانه درختی خود نشسته است. اکثر فعالان کمپین نقاب دارند و اسامی عمل دارند تا شناسایی آنها برای پلیس دشوارتر شود. او گفت: «من وظیفه خود را نمی بینم که جلوی تحصن ها بنشینم و از تخلیه اولین سازه ها جلوگیری کنم. من اینجا هستم تا آشپزی کنم، تا لوتزرات را زنده نگه دارم. من نمی خواهم آنها یک روستای مرده را پاک کنند، بلکه یک روستای پر از زندگی را پاک کنند.

اندکی بعد از طریق رادیوهای فعالان اطلاعیه ای منتشر می شود. آنها می گویند کسانی که نیاز به استراحت از تحصن و مقاومت در برابر پلیس دارند، می توانند یک ربع دیگر کنسرت کلاسیک را در مرکز روستا بشنوند. مقاومت در Lützerath نیز خلاقانه است، و فعالانی که برای مدت طولانی در آنجا بوده اند، ساختارها و قوانینی را برای زندگی ایجاد کرده اند.

روز چهارشنبه اخراج شروع می شود. خیلی سریعتر از آنچه اکثر فعالان انتظار داشتند پیش می رود. واحدهای پلیس ویژه صدها نفر از هر طرف به لوتزرات فشار می آورند. به زودی آنها در همه جای روستا هستند و اولین خانه های درختی که روی زمین برپا شده بودند را بازرسی و تخریب می کنند و فعالان را با خود می برند.

گاهی اوقات، معترضان از وسایل آتش‌نشان استفاده می‌کنند و سنگ پرتاب می‌کنند، اما این به زودی با وجود نیرومندی جوخه اخراج به پایان می‌رسد. حفاری‌ها در عرض چند دقیقه سنگرهای فعالان را کنار می‌زنند.

در روز دوم اخراج من در خانه درختی به نام پائولا هستم. پله‌ها چند روز پیش خراب شده بود تا کار پلیس سخت‌تر شود، بنابراین من را با یک تسمه کوهنوردی بالا می‌کشند. در طبقه بالا، فعالان روی پشت بام ها می نشینند، یکی نوک انگشتانش را با سوزن می برد قبل از اینکه آنها را با چسب و زرق و برق ببندد. او می گوید: «مدتی طول می کشد و نمی توان اثر انگشت گرفت.

پائولا به عنوان آخرین سنگر متصرفان دیده می شود، جایی که بسیاری از کسانی که آماده استفاده از خشونت برای دفاع از دهکده هستند در آن نگهداری می شوند. برای بسیاری، به نظر می رسد که تصمیم برای اخراج یا ترک محوطه بدون شناسایی هویت، هنوز گرفته نشده است. اما پس از آن همه چیز به سرعت اتفاق می افتد. من فقط قبل از رسیدن پلیس وارد حیاط شدم. دقایقی بعد سنگر جلوی حیاط را خالی می کنند و به منطقه حمله می کنند. فعالان روی پشت بام ها شعله های دود روشن می کنند. اخراج تقریباً شبیه تمرین پلیس است. و آرام می ماند.

دو فعال که خود را پینکی و برین می نامند، ویدئویی از یک سیستم تونل خودساخته در زیر لوتزرات منتشر می کنند. فعالان خود را در آنجا مستقر کرده اند و تخلیه امن توسط پلیس را دشوار کرده اند. روزها بعد، آنها داوطلبانه تونل را ترک می کنند. به نظر نمی رسید آنها نیازی به نجات داشته باشند.

شنبه سرد و مرطوب است. ده‌ها هزار نفر در تظاهرات بزرگ کیینبرگ جمع شده‌اند و با آرامش به سمت تظاهرات بزرگ در نزدیکی لوتزرات حرکت می‌کنند. روستا تقریباً به طور کامل پاکسازی شده است. کنشگران برجسته گرتا تونبرگ و لویزا نوبائر سخنرانی می کنند. در این نقطه، هزاران نفر از راهپیمایی در میان مزارع مرطوب جدا شده و به سمت لوتزرات می‌روند. پلیس در ابتدا ناهماهنگ به نظر می رسد و تظاهرکنندگان را مورد ضرب و شتم قرار می دهد. دعوای گلی شروع می شود، خاک ریخته می شود و آتش بازی به راه می افتد.

در دروازه های لوتزرات، طوفان در مقابل چندین مانع پلیس و ماشین های آب پاش ختم می شود. لوتزرات که زمانی محل رویاها و آرمان شهر برای فعالان و نماد جنبش آب و هوا بود، در عرض چند روز به قلعه یک شرکت انرژی تبدیل شده است.