به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
تحت تعقیب: لباس دیوید بووی، کلاه های گرتا گاربو و پیراهن هایی که شان کانری در اولین نقش خود در نقش جیمز باند بر تن کرد.
آنها اقلام نمادین لباس های قرن بیستم هستند – اما محل نگهداری آنها مشخص نیست. اکنون موزه داکلندز لندن برای یافتن این لباسها و سایر لباسها قبل از برگزاری نمایشگاه بزرگی که قرار است اواخر امسال برگزار شود، درخواست کمک کرده است.
لباسهای گمشده به دلیل وجوه مشترکشان مهم هستند: همه توسط طراحان یهودی که در صحنه مد لندن کار میکردند خلق شدهاند، میراثی که موزه معتقد است نادیده گرفته شده است.
دکتر لوسی ویتمور، متصدی مد در موزه گفت: «یهودیان در تمام سطوح صنعت مد در لندن در طول قرن بیستم کار می کردند، اما میزان مشارکت آنها به طور گسترده ناشناخته مانده است.
در حالی که خیاطان و کفاشان ایست اند ممکن است آشنا باشند، اما او معتقد است که تعداد کمی از آنها تأثیر طراحان و سازندگان یهودی را در تمام سطوح تجارت مد، از تأسیس صنعت پوشیدن آماده تا تسلط بر مکه های مد مانند خیابان کارنابی در دهه 1960 می شناسند. .
“تحقیقات جدید به ما این امکان را داده است که برخی از داستان های شخصی واقعاً غنی را استخراج کنیم که نشان دهنده مشارکت آن افراد در صنعت مد لندن است.”
از جمله آقای فیش، متولد مایکل فیش در وود گرین، شمال لندن در سال 1940. او از نظافت پیشخوان در یک فروشگاه بزرگ لندن به کار در برخی از خیاطان برجسته پایتخت، قبل از افتتاح مغازه خود، که به سرعت به مقصدی تبدیل شد، ارتقا یافت. مجموعه مد روز
او به کانری، پرنسس مارگارت و جیمی هندریکس لباس پوشید، لباس محمدعلی را در رامبل در جنگل ساخت، کراوات کیپر را اختراع کرد و – معروفاً – «لباس مردانه» را ابداع کرد که نمونههایی از آن توسط میک جگر در هاید پارک پوشیده شد. در سال 1969، و بووی روی جلد مردی که دنیا را فروخت، که ویتمور آن را “یک قطعه رویایی مطلق برای یافتن” می نامد.
او گفت: «او یک متفکر رادیکال از نظر نحوه رویکردش به پویایی جنسیت در طراحی خود بود، و ما میخواهیم سهمی که او انجام داده است را جشن بگیریم. “من فکر می کنم او شایسته این است که یک نام آشنا باشد.”
همچنین کلاههای ساخته شده توسط اتو لوکاس، یهودی آلمانی الاصل که برچسب همنام باند استریت در سالهای پس از جنگ به موفقیت جهانی دست یافت و مشتریانش شامل گاربو و والیس سیمپسون بودند، و نامهای نامفهومتری مانند راهویس، یک برچسب مد لباس که توسط اشرافیت پوشیده میشد، جستجو میشوند. و ستارگان سینما، و مادام ایزوبل، که در دهه 1930 “طراح برجسته لباس لندن” نامیده می شود، اما قطعات باقی مانده از او نادر است.
ویتمور اذعان میکند که همه این شخصیتهای متنوع به یک شکل با یهودی بودن خود مرتبط نیستند، اما تخمین زده میشود که 60 تا 70 درصد از مهاجران یهودی به لندن در اوایل قرن بیستم در تجارت مد یا نساجی کار میکردند، «برای بسیاری از مردم. او گفت، این یک داستان واقعا شخصی است.
ما قرار نیست در مورد یک تجربه مشترک صحبت کنیم، اما از یهودیت به عنوان دریچه ای برای مشاهده مد لندن استفاده می کنیم. وقتی این کار را انجام میدهید، متوجه میشوید که مشارکت یهودیان عظیم و واقعاً مهم است، و ما فقط آن را جشن میگیریم.»
شهر مد: چگونه یهودیان لندنی سبک جهانی را شکل دادند باز می شود 13 اکتبر در موزه داکلندز لندن. از هر کسی که اطلاعاتی در مورد اقلام مورد نظر دارد خواسته می شود تا قبل از 1 مارس با موزه تماس بگیرد
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.