آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
Lامین جوف در سن 16 سالگی موسیقی را در گامبیا شروع کرد. او در گروهی به نام چوسان بی با سه دوست آواز خواند تا اینکه، یکی یکی، همه به جز جوف کشور را ترک کردند تا در جای دیگری کار پیدا کنند. پس از انحلال گروه، جوف شروع به دی جی در کلوپ های شبانه و مهمانی های عروسی کرد و یک سیستم صوتی از هنرمندان رگی را تشکیل داد. اما، با وجود گذراندن یک سال برای ایجاد یک حرفه موسیقی، جوف برای حفظ خود تلاش کرد. در سال 2015، او گامبیا را ترک کرد تا در بریتانیا کار کند. در آنجا او به مدت 9 ماه در سه بازداشتگاه مهاجرت بازداشت شد.
جوف امروز از طریق ویدیو صحبت میکند: «بیشتر آهنگ‌هایی که اکنون می‌سازم از آن تجربه الهام گرفته شده‌اند. وقتی در بروک هاوس در گاتویک بودم، تنها فضای بیرونی یک منطقه برای سیگار کشیدن بود که کوچک و کوچک بود. [crowded]. آن بالا به جای آسمان توری بود. بازداشتگاه ها شبیه زندان هستند، اما بدتر از زندان است زیرا تاریخ آزادی ندارید. در موسیقی‌ام، من می‌خواهم مبارزه‌ای را که طی کردم، نحوه بدرفتاری با من و اینکه چگونه جنگیدم تا به جایی که امروز هستم، منتقل کنم.»
جوف در حالی که در مرکز حذف مهاجرت دوور که اکنون بسته شده بود، در کارگاه های موسیقی شرکت کرد که توسط Hear Me Out، یک موسسه خیریه که در سال 2006 برای آوردن نوازندگان به این مراکز برای ایجاد موسیقی با زندانیان تأسیس شد، شرکت کرد. جوف می گوید: «آنها به من صدایی دادند تا دوباره به دنیا بفرستم. “این هدیه بهشت بود.”
پس از آزادی در سال 2016، جوف یکی از متولیان خیریه و همچنین عضو گروه موسیقی آن شد. گروه «Hear Me Out» که در سال 2019 در دوور تشکیل شد، از نوازندگانی تشکیل شده است که یا تجربه کار با زندانیان را دارند یا خودشان در بازداشت هستند. امروزه آنها کارگاه‌هایی راه‌اندازی می‌کنند، در بازداشتگاه‌ها و مکان‌های عمومی اجرا می‌کنند و موسیقی خود را ضبط می‌کنند که از طریق خیریه توزیع می‌شود.
آنا دی موتییس، نوازنده سازهای کوبه ای، تسهیل کننده کارگاه و عضو گروه موسیقی گوش کن، که از دفتر خیریه صحبت می کند، می گوید: «ما افراد زیادی را در مراکز بازداشت مهاجران ملاقات می کنیم که نوازندگانی باورنکردنی هستند – من حتی با یک گیتاریست 12 سیمی کار کرده ام. در لندن. «این گروه به این دلیل تشکیل شد که بسیاری از ما در طول کارگاه‌های آموزشی در جیب‌های کوچکی از شادی وصل شدیم. ما با هم در ارتباط بودیم و می‌خواستیم با هم به نواختن موسیقی ادامه دهیم.»
Hear Me Out بر اساس این ایده شکل گرفت که موسیقی می تواند آرامش، شادی و بیان را برای افراد در شرایط سخت فراهم کند. آثار آن از نمونه‌های تاریخی الهام گرفته شده است، مانند موسیقی زندانیان سیاسی شیلی در دوران دیکتاتوری پینوشه و اردوگاه‌های کار اجباری در طول جنگ جهانی دوم. جینی سیمپسون، مدیر هنری Hear Me Out، می گوید: «ما نمی گوییم که مراکز بازداشت همان اردوگاه های کار اجباری هستند، اما ما به موسیقی به عنوان رفاه و انعطاف پذیری علاقه مندیم.
سالانه 24000 نفر در بازداشتگاه های مهاجرتی بریتانیا بدون تاریخ آزادی بازداشت می شوند. اگرچه طبق قانون، مراکز باید فعالیت هایی را برای بازداشت شدگان فراهم کنند، اما اکثر آنها به شدت کمبود منابع دارند. سیمپسون می‌گوید: «وزارت کشور مراکز بازداشت را با شرکت‌هایی با سهامدارانی که خواهان سود هستند، قرارداد می‌بندد. “گاهی اوقات یک مرکز از ما می خواهد که وارد شویم، اما کار با سیستمی که همیشه در حال تغییر است دشوار است. ما همیشه باید در مورد آن انعطاف پذیر باشیم. هرگز در اطراف ما انعطاف پذیر نیست.»
گروه Hear Me Out در حال حاضر دارای هفت عضو از ایران، ایتالیا، نیجریه، گامبیا و بریتانیا است. هر نوازنده تاریخ خود را در جلسات ضبط گروه، که در استودیوهای حرفه ای برگزار می شود، به ارمغان می آورد. دی موتییس می‌گوید: «رگی، هیپ هاپ، جاز، آواز انجیل، تأثیرات الکترونیکی وجود دارد. “یکی با ایده ای می آید و دیگری پاسخ می دهد. انرژی قدرتمندی در اتاق وجود دارد که همه تأثیراتمان را کنار هم جمع کنیم و ببینیم موسیقی ما را به کجا می برد.»
به‌جای اختلافات خلاقانه یا منیت‌های متورم (جوف می‌گوید: «ما از یکدیگر یاد می‌گیریم و از نظر موسیقی با یکدیگر رشد می‌کنیم») پویایی گروه اغلب توسط سیستم مهاجرت دائماً در حال تغییر بریتانیا مختل می‌شود. سیمپسون می گوید: «یک بار در یک کارگاه بودم و یک نفر در وسط کارگاه آزاد شد، خوشبختانه به جامعه بازگشت. یا، به یک مرکز نشان داده می‌شوید و متوجه می‌شوید که یک نوازنده شگفت‌انگیز و کلیدی اخراج شده است.»
گروه موسیقی Hear Me Out به صورت زنده موسیقی‌هایی را که اعضا با هم می‌سازند، و همچنین همکاری‌های کارگاهی با زندانیان را پخش میکند. یک آهنگ شاد، یک فنجان چای، در مورد گسترش مهربانی، به خصوص به یاد ماندنی است. سیمپسون می‌گوید: «این توسط موسیقی‌دانی نوشته شده بود که ما مرتباً با او کار می‌کردیم، که اکنون به جامائیکا تبعید شده است. در بریتانیا، فنجان های چای برای استقبال از مردم است، اما او در یک بازداشتگاه بود.
دی موتییس می گوید: «ما هنوز آهنگ او را در کنسرت هایمان می نوازیم.
Joof و De Mutiis به زودی تمرینات خود را برای اولین کنسرت گروه در سال 2023 آغاز خواهند کرد. هر دو عضو این اجرا را جشنی برای کارهای Hear Me Out می دانند، اما آنها همچنین فرصتی برای آموزش می دانند. جوف می‌گوید: «مردم زیادی هستند که هنوز از مراکز بازداشت اطلاعی ندارند. می‌خواهم مردم را از آنچه در درونشان می‌گذرد آگاه کنم و آنچه باعث شد من در آن ۹ ماه امروز اینجا باشم: ایمان، قدرت، اتحاد و موسیقی.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
