مطالعه نشان می‌دهد که داروهای ضدافسردگی می‌توانند باعث “تحریک عاطفی” شوند | افسردگی

بر اساس تحقیقاتی که بینش جدیدی در مورد نحوه عملکرد داروها و عوارض جانبی احتمالی آنها ارائه می دهد، داروهای ضد افسردگی که به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند، باعث “تحریک عاطفی” می شوند.

این مطالعه نشان داد که داوطلبان سالم پس از مصرف یک داروی انتخابی مهارکننده بازجذب سروتونین (SSRI) به مدت سه هفته، کمتر به بازخورد مثبت و منفی واکنش نشان دادند. «محو کردن» احساسات منفی می تواند بخشی از چگونگی کمک به بهبودی افراد از افسردگی توسط داروها باشد، اما می تواند یک عارضه جانبی رایج را نیز توضیح دهد.

نویسنده ارشد این اثر، پروفسور باربارا ساهاکیان از دانشگاه کمبریج، گفت: «به نوعی، این ممکن است تا حدودی نحوه کار آنها باشد. آنها بخشی از درد عاطفی را که افرادی که افسردگی را تجربه می کنند از بین می برند، اما متأسفانه به نظر می رسد که آنها بخشی از لذت را نیز از بین می برند.

او گفت که این یافته‌ها می‌تواند به بیماران کمک کند تا انتخاب‌های آگاهانه‌تری در مورد داروهای خود داشته باشند، اما افزود: «شکی نیست که داروهای ضد افسردگی برای بسیاری از بیماران مفید هستند».

بر اساس گزارش NHS، بیش از 8.3 میلیون بیمار در انگلستان در سال 2021-2022 یک داروی ضد افسردگی دریافت کردند. SSRI ها از جمله پرمصرف ترین ها هستند و برای اکثر بیماران، البته نه همه، موثر هستند.

برخی از افرادی که دارو مصرف می‌کنند، احساس می‌کنند که از نظر عاطفی کسل‌کننده هستند یا دیگر چیزها را لذت‌بخش نمی‌دانند، با یک مطالعه نشان می‌دهد که این مورد در مورد 40 تا 60 درصد از افرادی که دارو مصرف می‌کنند اعمال می‌شود. با این حال، مشخص نیست که آیا این علامت یک عارضه جانبی دارویی است یا نشانه افسردگی.

آخرین کار نشان می‌دهد که این دارو به تنهایی می‌تواند باعث کاهش احساسات شود. در این مطالعه که در ژورنال Neuropsychopharmacology منتشر شد، به 66 داوطلب حداقل 21 روز قبل از انجام مجموعه ای از تست های شناختی، داروی SSRI، اسیتالوپرام یا دارونما داده شد.

تقریباً در همه آزمایش‌ها، از جمله آزمایش‌هایی که توجه و حافظه را ارزیابی می‌کردند، دارو هیچ تفاوتی نداشت. ساهاکیان گفت: “دارو هیچ اثر منفی بر شناخت ندارد – از این منظر بسیار خوب است.”

با این حال، افرادی که SSRI مصرف می‌کنند کمتر به یادگیری تقویتی پاسخ می‌دهند، که این امر مستلزم پاسخگویی افراد به بازخورد مثبت یا منفی است. به شرکت کنندگان دو گزینه A و B روی یک صفحه نمایش داده شد. انتخاب A منجر به پاداش چهار در پنج بار می شود، در حالی که B فقط یک در پنج بار پاداش می گیرد. پس از چند نوبت، افراد یاد می‌گیرند که A را انتخاب کنند. هر چند وقت یکبار، احتمالات تغییر می‌کردند و شرکت‌کننده باید قانون جدید را یاد می‌گرفت. گروه SSRI به طور متوسط ​​در پاسخ به این تغییرات در بازخورد به طور قابل توجهی کندتر بود.

در پرسشنامه‌ها، داوطلبانی که از اسیتالوپرام استفاده می‌کردند نیز گزارش دادند که هنگام برقراری رابطه جنسی، مشکل بیشتری برای رسیدن به ارگاسم دارند، که این یکی دیگر از عوارض جانبی است که اغلب توسط بیماران گزارش می‌شود.

ساهاکیان گفت: این یافته ها می تواند برای بیماران مفید باشد. حداقل آنها می توانند از این موضوع آگاه باشند. به برخی از افراد می توان انواع مختلفی از درمان را پیشنهاد داد، به خصوص اگر با بیماری شدید به بیمارستان مراجعه نکرده باشند.

پروفسور کاترین هارمر، از دانشگاه آکسفورد، گفت که این مقاله بینش های مهمی را در مورد عملکرد داروهای SSRI ارائه می دهد که برای بیماران مرتبط است و همچنین می تواند به راهنمای ساخت داروهایی با نمایه عوارض جانبی بهبود یافته کمک کند. او گفت: “این واقعا مفید است که یک اندازه گیری عینی از آنچه مردم به ما می گویند یک اثر جانبی است.” هنگامی که اندازه گیری کردید، می توانید ببینید که چگونه درمان های جدید بر آن تأثیر می گذارد.

او اضافه کرد که این پیشنهاد که 60 درصد از بیماران دچار بی‌حوصلگی عاطفی شده‌اند «ممکن است بیش از حد برآورد شود». او افزود: «نگرانی من این است که مردم این را ببینند و فکر کنند پیام این است که دارو مصرف نکنید. این دقیقاً همان کاری است که ما به آن نیاز داریم، اما این روی همه افراد تأثیر نمی‌گذارد – همه افراد منحصر به فرد هستند و درمان‌ها هنوز هم درمانی هستند.»