بحران آب و هوا و بی توجهی محصول زعفران اسپانیا را تهدید می کند | اسپانیا

آ وقتی کارلوس فرناندز خم می شود تا آخرین گل های ارغوانی فصل را از زمین سرد کند، باد تند ابرها را در آسمان کم ارتفاع و بی پایان لامانچا دور می زند. گلبرگ های آنها که انگشت اشاره و شست او را آبی رنگ می کند، جایزه ای تقریباً بی وزن را در بر می گیرد که نخ های زرشکی آن در اسپانیا و در سراسر جهان ارزشمند است.

اما علیرغم قیمت‌هایی که محصول او می‌آورد، و مقایسه‌های سنگینی که این قیمت‌ها ناگزیر به آن می‌دهند، زندگی یک زعفران‌کار بدون آزمایش، زحمات و ناامیدی نیست.

علاوه بر چیدن کمرشکن و دسته‌بندی سخت، رقابت خارجی، محصول غیرقابل پیش‌بینی، تأثیرات آشکار اضطراری اقلیمی و در این روز خاص، کشف خشم‌آمیز که گروهی از دزدان مشعل‌های سرشانه‌اند، وجود دارد. یک شبه در مزارع خود فرود آمد و با تعدادی از گل ها حرکت کرد. و سپس کلمات وحشتناک وجود دارد – “طلای سرخ”.

فرناندز، رئیس شورای نظارتی برچسب زعفران با نام حفاظت شده در لامانچا می‌گوید: «طلای قرمز نامیدن به زعفران ما آسیب می‌زند، زیرا باعث می‌شود به نظر چیزی گران‌قیمت باشد».

همه دوست دارند آن را با طلا مقایسه کنند و بنابراین وقتی یک زن خانه دار به خرید می رود و می بیند که یک گرم زعفران 9 یورو قیمت دارد. [£7.75]، او فکر می کند این یک محصول گران قیمت است. اما اگر از آن درست – و در مقادیر مناسب – استفاده کنید، 60 کمک از آن زعفران دریافت خواهید کرد. او می‌گوید 9 را بر 60 تقسیم کنید، و قیمت آن شیشه کوچک چندان افتضاح به نظر نمی‌رسد.

فروش، بازده و زبان بازاریابی، لزوماً هرگز از افکار فرناندز دور نیستند. این گوشه از اسپانیا برخی از بهترین زعفران های جهان را تولید می کند، و از زمانی که اعراب با کروکوس های خود در حدود 1000 سال پیش آمده اند، این کار را انجام داده است، اما این بخش پوسته ای از همان چیزی است که قبلا بوده است.

یک قرن پیش، اسپانیا با چیدن، برشته کردن و فروش 140 تن زعفران در 13000 هکتار زمین در سال، بزرگترین تولید کننده زعفران در جهان بود. در دهه 1970، تولید سالانه به 70 تن کاهش یافت.

امروزه تنها 140 هکتار – که اکثریت قریب به اتفاق آن در کاستیا-لامانچا است – به زعفران زعفران داده می شود. کل تولید برای سال 2022 حدود 450 کیلوگرم بود. این در حالی است که ایران سالانه بین 200 تا 250 تن زعفران و یونان حدود 2.5 تن زعفران تولید می کند.

به گفته فرناندز، بزرگترین مشکل این است که کشت زعفران همیشه برای کشاورزان اسپانیایی یک حاشیه بوده است. برخلاف بخش‌های انگور، زیتون، پسته و بادام که در دهه‌های اخیر رونق گرفته‌اند، صنعت زعفران هرگز به‌درستی بزرگ‌تر، حرفه‌ای یا مکانیزه نشده است. ریشه در گذشته دارد.

او می‌گوید: «زمین‌داران بزرگ به کارگران خود مقداری زمین می‌دادند تا بتوانند زعفران را در آنجا پرورش دهند تا به عنوان ارز مورد استفاده قرار گیرد.

زمانی که زعفران برداشت می‌شد، زمانی که خانواده‌ای هزینه‌های سنگینی داشت، مانند عروسی دختر یا کار ساختمانی در خانه، زعفران را ذخیره می‌کردند و بیرون می‌آوردند و فروختند. آن ساختار تا به امروز باقی مانده است، هیچ چیز تغییر نکرده است.»

در حالی که این رویکرد در مقیاس کوچک و با فناوری پایین ممکن است تولید زعفران را در چند دهه گذشته ادامه دهد، آن را نیز در آستانه انقراض قرار داده است.

فرناندز می‌گوید: «ما به دلیل ویژگی‌های خاص خود این بخش عقب مانده‌ایم. کاری که ما اکنون در تلاشیم انجام دهیم این است که یک تغییر و انتقال ایجاد کنیم تا از این سنت عامیانه عقب نمانیم، جایی که فکر می کنم اکنون در آن هستیم. ما به‌عنوان تولیدکننده، نمی‌توانیم زعفران کافی برای پاسخگویی به تقاضای مشتریان خود در تمام طول سال تولید کنیم و این بدان معناست که این تجارت پایدار نیست.»

تولید غیرقابل پیش‌بینی است زیرا بنه‌های پیاز مانندی که کروکوس‌ها از آن رشد می‌کنند، مستعد ابتلا به قارچ هستند و به تغییرات دما بسیار حساس هستند. طی سال‌های اخیر، 200 تولیدکننده‌ای که زعفران‌شان از وضعیت منشأ محافظت‌شده برخوردار است، دیده‌اند که شرایط اضطراری آب‌وهوایی با محصولاتشان چه می‌کند.

دمای بالاتر و بارندگی کمتر به این معنی است که گلدهی دیرتر و دیرتر هر سال اتفاق می افتد زیرا گیاهان منتظر خنک شدن هستند. بازده نیز در نوسان است. متوسط ​​عملکرد در سال 2015 حدود 650 کیلوگرم بود که در سال 2018 به اوج خود یعنی 915 کیلوگرم رسید. از آن زمان به بعد کاهش تدریجی داشته است – 750 کیلوگرم در سال 2019، 625 کیلوگرم در سال 2020 و 345 کیلوگرم در سال 2021.

فرناندز می‌گوید: «اگرچه پیش‌بینی این محصول سخت است، زیرا هر شب گل‌های متفاوتی می‌گیرید، اما ارقامی که ما ارائه کرده‌ایم نشان می‌دهد که عملکرد در حال کاهش است. سال گذشته ما 3.5 کیلوگرم در هکتار داشتیم در حالی که عملکرد نرمال 7 تا 9 کیلوگرم است.

با وجود اینکه تولیدکنندگان در لامانچا می‌توانند زعفران را به قیمت 5000 یورو در هر کیلو به خریداران خود بفروشند، سود حاصل از این واقعیت کاهش می‌یابد که کاشت بنه در هکتار 25000 یورو هزینه دارد، بدون اینکه محصول تضمینی به دلیل تهدید قارچ‌ها و دماهای بالاتر ایجاد شود.

کاهش تولید در اسپانیا همچنین خریداران را به سمت رقبای خارج از کشور که ظرفیت پاسخگویی به تقاضا را دارند فرستاده است.

همه به همین دلیل است که فرناندز و کشاورزان دیگرش از دولت منطقه ای کاستیا-لامانچا می خواهند که یک برنامه استراتژیک 18.5 میلیون یورویی برای صرفه جویی و توسعه بخش زعفران تامین کند.

آنها استدلال می کنند که بودجه و تحقیقات مناسب می تواند باعث افزایش پنج برابری تولید و استفاده از زمین در پنج سال آینده شود. آنها می گویند که بنه های سالم و عاری از بیماری زا را می توان از هلند خریداری کرد یا حتی می توان بنه ها را در شرایط آزمایشگاهی مانند سیر توسعه داد.

به مکانیزمی که به روبات‌ها اجازه می‌دهد نخ‌ها را از گل‌ها استخراج کنند، اضافه کنید، فرناندز هیچ دلیلی نمی‌بیند که 5000 هکتار کروکوس 25 تن زعفران در مدت 10 سال تولید نکند.

دولت منطقه‌ای کاستیا لامانچا می‌گوید متعهد است به کشاورزان کمک کند تا راه‌حل‌هایی برای مشکلاتی که با آن روبه‌رو هستند و به نمایش گذاشتن محصول محافظت‌شده بیابند. این سازمان می گوید که بودجه برای جذب جوانان بیشتر به این بخش و کمک به کشاورزان در مکانیزه کردن و مدرنیزه کردن برداشت های خود در دسترس است.

اما در حال حاضر برداشت و فرآوری زعفران در این منطقه از ریتم های قدیمی آن پیروی می کند. هنگامی که محصول صبحگاهی جمع آوری شد و در سبدهای حصیری به انبار کوچکی آوردند، نیم دوجین زن – از جمله مادر فرناندز، کاریداد سگویا – لباس های سرپوش و توری به تن کردند و دور یک میز بلند نشستند. دنیوی، یا جدا کردن کلاله ها و استایل ها از گلبرگ ها. آنها در حین کار چت می کنند، انگشتان خود را تمرین می کنند که مستقل از چشم حرکت می کنند. تا پایان دنیوی، انگشتان آنها زرد رنگ می شود.

برای سگویا و دوستانش، زعفران یک «ادویه اجتماعی و خانوادگی» است که چیدن و دسته‌بندی آن جامعه را به هم پیوند می‌دهد.

او می گوید: «اگر زعفران نبود، ما اینطور با هم نبودیم. همه می توانند در مورد مشکلات یا خوشبختی های خود در اینجا صحبت کنند. به ما کمک می کند به یکدیگر کمک کنیم. این نوعی درمان است که در آن افراد می توانند صحبت کنند و در صورت نیاز به کمک بخواهند.

با وجود توری مو، روپوش و فضای داخلی استریل انبار، این صحنه به طرز عجیبی بی انتها است. کارلوس فرناندز در حالی که نگاه می کند، متعجب می شود که تا کی دوام خواهد آورد.

“اگر دما به همان اندازه که هست افزایش یابد، اگر مشکلات سلامتی بنه ها را که واقعاً تولید را کاهش می دهد حل نکنیم، و اگر این بخش را حرفه ای نکنیم، بسیار بسیار واضح است که این فقط یک زمان است. او می گوید.

«تعداد بسیار زیادی از تولیدکنندگان اکنون بیش از 70 سال دارند و وقتی آنها متوقف می‌شوند، بچه‌هایشان وقتی می‌توانند کارهای اداری انجام دهند، کار را به دست نمی‌گیرند و کمرشان را خراب نمی‌کنند. قابل اجرا نیست.»