نکته شیرین: آیا شکلات اخلاقی و مقرون به صرفه امکان پذیر است؟ | شکلات

منآیا می توان یک شکلات تخته ای اخلاقی درست کرد که مقرون به صرفه باشد؟ تیم مک کولوم، بنیانگذار برند شکلات لوبیا به نوار Beyond Good، می گوید که پاسخ مثبت است – اما شما باید نحوه ساخت آن را تغییر دهید.

Beyond Good، شکلات‌های تک منشا را از کاکائو تولید می‌کند که در ماداگاسکار، کشور جزیره‌ای در سواحل شرقی آفریقا، تهیه می‌شود. مانند سایر برندهای خاص شکلات، این شرکت می گوید که به دنبال بهبود معیشت کشاورزان با محدود کردن زنجیره طولانی واسطه هایی است که معمولاً در تجارت کاکائو شرکت می کنند. با این حال، Beyond Good می‌گوید که برخلاف بسیاری دیگر، توانسته است به طور کلی واسطه‌ها را حذف کند: این شرکت دانه‌های کاکائو خود را مستقیماً از تعاونی‌های کشاورزان محلی خریداری می‌کند و آنها را به کارخانه تولیدی خود در آنتاناناریوو، پایتخت ماداگاسکار می‌برد.

مک‌کولوم می‌گوید که انجام معاملات مستقیم با کشاورزان، همراه با صرفه‌جویی در تولید در محیطی کم‌هزینه، به این معنی است که Beyond Good می‌تواند به کشاورزان حق بیمه پرداخت کند در حالی که شکلات‌های تک اصل خود را به قیمت 4 دلار در هر قطعه می‌فروشد، یعنی کمتر از نصف هزینه یک نوار. از رقبای مستقر در ایالات متحده مانند Dandelion و Ritual. این قیمت پایین‌تر به Beyond Good اجازه داده است تا از قفسه شکلات‌های Whole Foods فراتر رفته و محصولات خود را در خرده‌فروشان اصلی مانند Costco و Albertsons بفروشد.

Beyond Good هنوز کوچک است – این شرکت با حدود 100 کشاورز در ماداگاسکار کار می کند و چندین کارمند در آنجا استخدام می کند. اما اگر همانطور که می‌گوید عمل می‌کند – آبان نیوز از تأسیسات یا کارمندانش در کشور بازدید نکرده تا مستقلاً این موضوع را تأیید کند – یک روش جدید برای تفکر در مورد تولید شکلات در صنعتی ارائه می‌دهد که شدیداً نیاز به بازسازی دارد. با وجود چندین دهه اصلاحات وعده داده شده از سوی غول های قنادی، زنجیره تامین کاکائو همچنان مملو از نقض حقوق بشر و محیط زیست است.

ماداگاسکار که عمدتاً به خاطر محصول استثنایی وانیل خود شناخته شده است، همچنین میزبان گونه‌های بسیار خوش طعم کاکائو است که برای استفاده در شکلات‌های تک منشا گران قیمت ایده‌آل است. با این حال کشاورزان محلی، که در انتهای زنجیره طولانی واسطه‌ها کار می‌کنند، برای محصول خود درآمد ناچیزی به دست می‌آورند. مک کلوم – که در اواخر دهه 1990 در سپاه صلح در ماداگاسکار خدمت می کرد – معتقد بود که اگر به جای خرید از طریق واسطه ها و ارسال کاکائو به یک فرآوری دور، یک کارخانه تولیدی در محل راه اندازی کند، می تواند درآمد کشاورزان را بهبود بخشد. فرآوری شکلات و تولید میله‌های اولیه نیز ده‌ها شغل محلی با درآمد خوب در منطقه‌ای ایجاد می‌کند که فرصت‌های کمی وجود دارد.

مک کولوم گفت: «تنها راه برای اطمینان از اینکه پول به جیب کشاورز می رود، خرید مستقیم از کشاورزان است. و این از نظر فیزیکی غیرممکن است اگر شما در نیمکره شمالی تولید می کنید.

مبیش از 20 سال پیش گزارش‌های جدیدی از نقض گسترده حقوق بشر و محیط‌زیست در صنعت شکلات منتشر شد. میلیون‌ها خانواده کشاورز در کشورهای آفریقای غربی ساحل عاج و غنا – جایی که اکثر محصولات کاکائو در جهان کشت می‌شود – با کمتر از یک دلار در روز زندگی می‌کنند. کودکان به جای حضور در مدرسه، کار اجباری انجام می دادند، قمه به دست می گرفتند و مواد شیمیایی سمی کشاورزی می پاشیدند. و بخش‌های وسیعی از جنگل‌های استوایی برای باز کردن فضای بیشتری برای کاکائو در حال برش بود.

در سال 2000، پردازنده‌ها و تولیدکنندگان شکلات، بنیاد جهانی کاکائو را تشکیل دادند که وظیفه آن رهبری بخش کاکائو منصفانه و پایدار بود. بسیاری از شرکت‌ها متعهد شدند که اصلاحات داخلی خود را نیز انجام دهند و مجموعه وسیعی از ابتکارات را با هدف افزایش قابلیت ردیابی زنجیره تامین، توانمندسازی زنان، جلوگیری از جنگل‌زدایی و از بین بردن بدترین اشکال کار کودکان تامین کنند.

با مرور صفحاتی که نستله به طرح کاکائو خود، مریخ به کاکائو برای نسل‌ها، Mondelez به کاکائو زندگی، یا Hershey’s به کاکائو برای خوب اختصاص داده است، به نظر می‌رسد که پیشرفت به خوبی در حال انجام است. با این حال، در واقعیت، ناظران صنعت توافق دارند که پیشرفت کمی در مسیر دستیابی به بخش کاکائو منصفانه و پایدار صورت گرفته است.

بر اساس گزارش اخیر فشارسنج کاکائو که توسط کنسرسیوم پیشرو Voice Network منتشر شده است از سازمان‌های غیردولتی و اتحادیه‌های کارگری که بر روی پایداری در کاکائو کار می‌کنند، جنگل‌زدایی با نرخ هشداردهنده‌ای در غنا و ساحل عاج ادامه دارد. کار کودکان هنوز در مزارع کاکائو رواج دارد، شاید حتی بیشتر از زمانی که دو دهه پیش برای اولین بار کشف شد. عامل محرک هر دو این است که اکثریت قریب به اتفاق کشاورزان غرب آفریقا درآمد بسیار کمتری از درآمد دارند.

Antonie Fountain، مدیر عامل شبکه صدا و یکی از نویسندگان گزارش گفت: «امروز، فضای بازتری برای گفتگو بین شرکت‌ها و دولت‌ها وجود دارد، بودجه بسیار بیشتری در دسترس است، داده‌های بسیار بیشتری در دسترس است. اما کشاورزان هنوز فقیر هستند، کودکان هنوز کار می کنند و درختان هنوز قطع می شوند.

(آزمایش‌های اخیر توسط Consumer Reports همچنین نشان داد که بسیاری از شکلات‌های تیره معروف از جمله Hershey’s، Godiva، Trader Joe، Lindt، Dove، Chocolove – و Beyond Good – دارای سطوح بالایی از سرب یا کادمیوم هستند، فلزاتی که با آنها مرتبط است. برخی از مشکلات سلامتی مک‌کولوم، از Beyond Good، در ایمیلی گفت: «محصولات ما که در مقاله گزارش‌های مصرف‌کننده ذکر شده، با الزامات کیفیت و ایمنی FDA ایالات متحده و پیشنهاد 65 کالیفرنیا مطابقت دارند.)

برای بیل گایتون، بنیانگذار و رئیس سابق بنیاد جهانی کاکائو که اکنون به عنوان مشاور ارشد انجمن صنعت شکلات خوب کار می کند، دلیل این فقر مداوم به سختی مرموز است. قیمت کاکائو امروز در بورس کالای نیویورک 2400 دلار در هر تن است. نوسانات زیادی دارد، اما میانگین قیمت کاکائو برای پنج دهه 2400 دلار در هر تن بوده است. در حالی که شکلات تخته‌ها گران‌تر شده‌اند، کشاورزان کاکائو همچنان حقوق دریافت می‌کنند. در دهه 1970، طبق Fairtrade، قیمت کاکائو تا 50 درصد از ارزش یک تخته شکلات را تشکیل می داد، اما در دهه 1980 به 16 درصد کاهش یافت. امروزه کشاورزان حدود 6 درصد از ارزش هر تخته شکلات فروخته شده را دریافت می کنند.

گایتون گفت که علیرغم سرمایه‌گذاری‌هایی که صنعت در مواردی مانند احیای جنگل‌ها، کلینیک‌های بهداشتی روستایی و آموزش کشاورزی برای کشاورزان انجام می‌دهد، اینها به تغییرات دگرگونی برای کشاورزان کاکائو در غرب آفریقا منجر نشده است. گایتون گفت که کشاورزان در پایه زنجیره پیچیده جمع‌آوران، دلالان، بازرگانان، پردازش‌کنندگان و صادرکنندگان کاکائو باقی می‌مانند. این زنجیره اغلب فاقد شفافیت است که می تواند منجر به بهره برداری شود.

گایتون گفت: “در جریان اصلی شکلات، شما یک سیستم کامل راه اندازی کرده اید که نمی خواهد تغییر کند.” «شما دولت‌ها و شرکت‌های بزرگ را درگیر کرده‌اید، و ایجاد تغییرات در آن سیستم نیازمند روشی جدید برای تجارت و روشی جدید برای جبران خسارت کشاورزان است».

افرادی که به دنبال جایگزین‌های اخلاقی هستند ممکن است از آموختن این موضوع ناامید شوند که در برخی موارد، حتی میله‌هایی با نام تجاری فضیلت‌آمیز بیش از آنچه به نظر می‌رسد به این زنجیره تامین مرتبط هستند.

Tony’s Chocoloney خود را به عنوان یک شرکت شکلات مبتنی بر ماموریت معرفی می کند که هدف آن تولید کاکائو “100% بدون برده” است و در مواد بازاریابی خود، صنعت را تحت سلطه تعدادی از غول های شکلات می داند که از حفظ خرید کاکائو سود می برند. قیمت تا حد امکان پایین.» اما این شرکت که دارای گواهینامه‌های رسمی Fairtrade و B-corp است، برای تولید به یکی از این غول‌ها – Barry Callebaut، یکی از بزرگترین پردازنده‌های شکلات دنیا – متکی است، رابطه‌ای که منجر به حذف این برند در سال 2021 از Slave Free Chocolate شد. لیست شرکت های شکلات اخلاقی در همان سالی بود که بری کالبو، همراه با نستله، مارس و هرشی، با شکایت هشت کودک در ایالات متحده مواجه شدند که ادعا می کردند از آنها به عنوان کار برده در مزارع کاکائو استفاده می شد. (دادگاه عالی حکم داد که این شرکت ها قابل شکایت نیستند.)

تونی به این انتقاد پاسخ داده است که این شرکت “هرگز هیچ موردی از برده داری مدرن در زنجیره ما پیدا نکرده است” و همکاری با بری کالباوت به آن اجازه می دهد “تولید خود را بیشتر افزایش دهد”. تونی به درخواست‌های آبان نیوز برای اظهار نظر پاسخ نداد.

ری میجر، یک کهنه کار بیش از 40 سال در صنعت شکلات است که در حال حاضر منبع کاکائو، پایداری و نوآوری را برای تولیدکننده شکلات آمریکایی شارفن برگر هدایت می کند، می گوید که مصرف کنندگان ممکن است اهمیت گواهینامه های تجارت منصفانه بسته بندی شکلات مانند تجارت منصفانه را درک نکنند. ایالات متحده آمریکا که یکی از باسابقه‌ترین نهادهای صدور گواهینامه است که دارای لوگوی شناخته شده است. اینها یک زنجیره تامین مستقیم تر را نوید نمی دهند. تجارت منصفانه ایالات متحده از کشاورزان با حداقل قیمت خرید در زمانی که بازار به کمتر از 2400 دلار در هر تن کاکائو می‌رسد، محافظت می‌کند و نشان می‌دهد که به تعاونی‌های کشاورز حق بیمه متوسطی بالاتر از قیمت بازار کاکائو پرداخت شده است (در حال حاضر حدود 20 درصد بالاتر از نرخ رایج برای کاکائو کالایی). این حق بیمه ممکن است به کشاورزان منفرد برسد یا نرسد.

نمایندگان تجارت منصفانه همچنین از مزارع منتخب کاکائو بازدید می کنند تا معیارهای زیست محیطی و حقوق بشری خاص را بررسی کنند، اما این روند بی خطر نیست. رشد انفجاری تقاضا برای لوبیاهای گواهی شده در دهه گذشته بازرسان را ضعیف کرده است. میجر گفت: “اکنون شما صدها هزار کشاورز دارید که لوبیاهای تجارت منصفانه تولید می کنند، و کارکنان حسابرسی که مورد نیاز خواهند بود، فوق العاده خواهند بود.”

ورنا گراهام، مدیر ارشد روابط عمومی تجارت منصفانه ایالات متحده آمریکا، در ایمیلی گفت که این گروه پرداخت‌های حق بیمه را به صندوق توسعه جامعه که توسط کشاورزانی اداره می‌شود واریز می‌کند که «به‌طور دموکراتیک تصمیم می‌گیرند که این سرمایه‌ها را در چه پروژه‌هایی سرمایه‌گذاری کنند تا به نفع جامعه باشد». برای اطمینان از اینکه کشاورزان و کارگران حقوق دریافت می کنند، استانداردهای تولید و تجارت کشاورزی را دارد. او گفت که این سازمان همچنین ممیزی های بازرسی حضوری را در “نمونه آماری معنی دار” انجام می دهد که هر سال به صورت چرخشی انجام می شود.

در مورد فراتر از خوب؟ Antonie Fountain، از شبکه صدا، مدل‌های تجارت مستقیم مانند این را برای پرورش دهندگان کاکائوهای ویژه در مکان‌هایی مانند ماداگاسکار یا بسیاری از مناطق آمریکای لاتین امیدوارکننده می‌داند. اما برای میلیون‌ها کشاورز آفریقای غربی که کاکائو کالایی تولید می‌کنند، از بین بردن زنجیره‌های تأمین تعبیه‌شده به نفع تجارت مستقیم و تولید در مبدأ دشوار است.

برای Fountain، راه حل برای رهایی کشاورزان کاکائو از فقر در حکمرانی بهتر از سوی کشورهای مصرف کننده شکلات و کشورهای تولید کننده کاکائو نهفته است – مواردی مانند بهبود مدیریت عرضه و وضع مقررات برای شرکت های چند ملیتی خریدار کاکائو. او گفت که این شرکت ها همچنین باید قیمت های بالاتری را به مزارع بپردازند و برای تامین امنیت مالی کشاورزان قراردادهای بلندمدت ارائه دهند.

Fountain گفت: «ما دو دهه گذشته را صرف صحبت در مورد آنچه کشاورز باید متفاوت انجام دهد، بوده است. کشاورز باید استفاده از فرزندانش را برای کار متوقف کند، کشاورز باید با زنان بهتر رفتار کند، کشاورز باید محصولات دیگری را بکارد. مشکل کشاورز نیست مشکل سیستمی است که او در آن قرار دارد. بیایید دو دهه آینده را صرف صحبت درباره کارهایی کنیم که دولت ها و شرکت های چندملیتی باید متفاوت انجام دهند.