خانواده های اوکراینی از تلاش برای یافتن خانه خود در بریتانیا ناامیدی را ابراز می کنند | اوکراین

مآریا 22 ساله در ماه مارس سال گذشته اندکی پس از شروع جنگ از اوکراین به بریتانیا آمد. او و مادرش با استفاده از ویزای طرح خانواده اوکراین برای ماندن در نزد عمه اش سفر کردند. اما وقتی عمه اش را بیرون کردند، بی خانمان شدند. پنج ماه است که ماریا و مادرش در اقامتگاه موقت در جنوب لندن زندگی می کنند.

ماریا می گوید: «در واقع وحشتناک است، راهروها بسیار قدیمی و کثیف هستند. شورا چندان مفید نبوده است. اتاق خیلی کوچک است و با دو بزرگسال در یک اتاق سخت است.»

ماریا امیدوار است که مسکن خصوصی پیدا کند، اما زمانی که با اعتبار جهانی زندگی می کند، مقرون به صرفه نیست. ماریا می افزاید: «شما باید یک سپرده پرداخت کنید، و پس انداز زیادی داشته باشید، اما ما در حال حاضر آن را نداریم.

موقعیتی که ماریا خود را در آن می یابد موقعیتی است که بسیاری از بیش از 150000 اوکراینی که تحت طرح حمایت مالی یا برای ماندن نزد خویشاوندانشان به بریتانیا آمده اند، مشترک است. در ماه اوت، گزارش شد که بیش از 50000 پناهجوی اوکراینی در بریتانیا در سال 2023 بی خانمان می شوند زیرا اقامت های اولیه شش ماهه با میزبانان بدون اسکان بیشتر به پایان می رسد.

آناستازیا سالنیکووا بنیانگذار گروه اجتماعی J&C Soul CIC است و از پناهندگان اوکراینی با پایان یافتن طرح های حمایت مالی آنها حمایت می کند. مشکلات در یافتن محل اقامت یکی از موضوعات تکراری سالنیکووا بوده است.

سالنیکووا می‌گوید: «مشکلاتی که مردم با آن مواجه هستند این است که برخی از آنها با پایان یافتن قرارداد حمایت، بی‌خانمان می‌شوند. «مردم پیدا کردن مسکن خصوصی نیز برایشان بسیار دشوار است. تعداد زیادی از والدین مجرد، یا افرادی که اعتبار جهانی دارند، وجود دارد، و حتی کسانی که شغل تمام وقت دارند، برای یافتن محل اقامت در تلاش هستند. بنابراین چیزی که قرار است اتفاق بیفتد این است که با پایان این طرح، افراد زیادی با بی خانمانی مواجه خواهیم شد.»

اوکسانا که والد پسر 12 ساله‌اش مجرد است، علیرغم داشتن شغلی با درآمد نسبتاً خوب و تمام وقت به عنوان سرآشپز، در تلاش است تا پس از پایان طرح حمایت مالی، مکانی برای زندگی پیدا کند. از ماه دسامبر، اوکسانا حداقل هفت ملک را پرس و جو کرده است، اما موفق نشده است جایی برای زندگی خود و پسرش پیدا کند.

این طرح رو به پایان است و من سعی می کنم مسکن خصوصی پیدا کنم، اما با وجود اینکه درآمد خوبی کسب می کنم و شغل خوبی در مرکز لندن دارم، نمی توانم مسکن پیدا کنم زیرا بسیاری از مکان ها بسیار گران هستند یا نیاز دارند. ضامنی که من ندارم.»

اسپانسر من ارتباط خوبی دارد و به من کمک می کند تا جایی را پیدا کنم. اما حتی با وجود همه ارتباطاتی که داریم و داشتن یک شغل خوب، هنوز یک چالش است.» اوکسانا می‌گوید. “و بنابراین برای مردم بدون، حتی سخت تر است.”

ناتالیا پلاتونوا و شریک زندگی اش، آندری پالاتوف، احساس می کنند که در بلاتکلیفی هستند. اسپانسر فعلی آنها قرار است در چند ماه آینده به پایان برسد و اگرچه احتمال تمدید آن وجود دارد، اما این موضوع تایید نشده است.

آنها اهل ماریوپل هستند که در اثر بمباران کاملاً ویران شده است، بنابراین گزینه ای برای بازگشت آنها نیست. آنها می خواهند اینجا زندگی بسازند.

این زوج از طریق یک مترجم می گویند: “از یک طرف، ما بسیار سپاسگزاریم که اینجا هستیم و توانستیم فرار کنیم و زنده بمانیم، حامیان مالی ما فوق العاده بوده اند.”

مهم نیست که حامیان مالی ما چقدر عالی هستند، ما می خواهیم مستقل باشیم اما انگلیسی صحبت نمی کنیم و میانسال هستیم. این ناامید کننده است زیرا ما چشم انداز داشتن مسکن خصوصی خود را نمی بینیم، نه به این دلیل که نمی خواهیم بلکه به این دلیل که انگلیسی صحبت نمی کنیم، پیدا کردن کار یا صاحبخانه ای که به ما اجاره دهد دشوارتر است.” اضافه می کنند.

سخنگوی دپارتمان ارتقاء سطح، مسکن و جوامع گفت: «Homes for Ukraine به لطف سخاوتمندی حامیان مالی، از 112000 اوکراینی به بریتانیا استقبال شده است.

ما بودجه گسترده ای را به شوراها ارائه کرده ایم که شامل 150 میلیون پوند اضافی برای حمایت از مهمانان اوکراینی برای نقل مکان به خانه های خود و همچنین 500 میلیون پوند برای تهیه مسکن برای کسانی است که از جنگ فرار می کنند.

همه مهاجران اوکراینی می‌توانند از روز اول کار یا تحصیل کنند و به مزایا دسترسی داشته باشند و ما پرداخت‌های «تشکر» برای حامیان مالی را به ۵۰۰ پوند در ماه افزایش داده‌ایم که یک مهمان به مدت یک سال اینجا باشد.»