به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
جیم اولد در جریان مشکلات چنان توسط بازجویان ارتش بریتانیا شکنجه شد که سعی کرد خود را بکشد. او زنده ماند اما هرگز به مشاور یا روانشناس یا روانپزشک ندیده است و هرگز نخواهد دید.
“من به آنها اعتماد ندارم که در جایی به یک مقاله ختم نمی شود. من نمیخواهم شکنجهگران از من یاد بگیرند تا بتوانند تکنیکهای خود را بهبود بخشند.» او هفته گذشته گفت.
در زندگی ای که از ترس زخمی شده است، این ترس نهایی آولد است: اینکه مصیبت او در سال 1971 به عنوان یکی از “مردان کلاهدار” ایرلند شمالی می تواند به مقاله ای علمی ختم شود که به نیروهای بریتانیا و سایر نیروهای امنیتی کمک می کند تا روش های شکنجه را اصلاح کنند.
این ممکن است مانند پارانویا به نظر برسد، اما Auld و 13 مرد دیگر به عنوان خوکچه هندی برای تکنیک های بازجویی ویژه ای که توسط بازجویان بریتانیایی و آمریکایی در عراق و خلیج گوانتانامو تکرار شد، معرفی شدند. آولد در مصاحبهای در خانهاش در بلفاست گفت: «این بسیار شبیه چیزی بود که ما از آن عبور کردیم.
بیش از نیم قرن از زمانی که سربازان Auld را که در آن زمان یک دستیار دندانپزشک 20 ساله بود، به یک مرکز مخفی در Ballykelly، County Derry فرستادند، می گذرد، اما عواقب آن هنوز ادامه دارد.
حکم دادگاه عالی بریتانیا در سال 2021 این امید را ایجاد کرد که سرویس پلیس ایرلند شمالی در مورد اتهامات شکنجه تحقیق کند. اما انتظار میرود لایحه «میراثی» دولت بریتانیا هرگونه احتمالی را که در مورد این یا سایر موارد حلنشده مشکلات، مورد بررسی قرار گیرد، از بین ببرد.
آولد که اکنون یک پدربزرگ 72 ساله است، علاقه ای به عذرخواهی رسمی یا غرامت ندارد. “آنها می توانند هر گونه غرامتی را در اختیار خود بگذارند. و من نمیتوانستم اهمیتی بدهم که آنها مجبور به عذرخواهی شوند، زیرا این بازتابی بر کاری نیست که هفته آینده انجام خواهند داد.»
چیزی که آولد میخواهد، زوزهای از خشم عمومی است، هر چند دیرهنگام، به خاطر اتفاقی که برای او و سایر مردان افتاده است، زوزهای که باعث شرمساری شکنجهگران آنها میشود و دولت را شرمنده میکند که چنین سوءاستفادههایی را تکرار نکند.
من مطمئن هستم که افرادی که در آن شرکت داشتند به خانوادههایشان گفتند که کارهای بزرگی برای دولت بریتانیا انجام میدهند، اما آنها فقط شکنجهگران کثیف بودند. میخواهم خانوادههایشان بدانند چه کردند تا از شرم و تحقیر رنج ببرند.»
به همین دلیل است که Auld در مصاحبههای خود برای یک پادکست جدید، یک مستند آینده بیبیسی و این مقاله به آسیب روحی خود پرداخته است. چند نفر دیگر از 9 مرد کلاهدار بازمانده نیز صحبت کرده اند.
سام کالینز، کارگردان مستند مستند با تام بسلی، گفت: «این یک پاورقی در تاریخ دردسرها نیست، بلکه چیزی است که اهمیت بسیار گستردهتری دارد. و جاری است.»
در سال 1971 مشکلات به اوج خود نزدیک می شدند. ارتش برای مهار شورش ها و خشونت های شبه نظامی تلاش می کرد. در ماه اوت، سربازان صدها مظنون را – که عمدتاً ملیگرا و کاتولیک بودند – در لانگ کش، اردوگاهی در خارج از بلفاست بازداشت کردند.
چهارده نفر – اولد، پت شایورز، جو کلارک، مایکل دانلی، کوین هانوی، پدی جو مک کلین، فرانسیس مک گویگان، پاتریک مک نالی، شان مک کنا، گری مک کر، مایکل مونتگومری، دیوی راجرز، لیام شانون، برایان تورلی – به محوطه مخفی آورده شدند. در بالیکلی آنها سرپوش بودند، پس آن را ندیدند و از یکدیگر بی خبر بودند.
یک پزشک Auld را معاینه کرد و او را برای بازجویی اعلام کرد. او حداقل به مدت هفت شبانه روز در معرض آنچه – در گزارش های عفو بین الملل و سازمان های دیگر – به عنوان پنج تکنیک شناخته شد: موقعیت استرس زا، سرپوش، سر و صدای سفید، محرومیت از خواب و کم غذا و نوشیدنی قرار داشت. وقتی Auld از موقعیت استرس خارج شد، مورد ضرب و شتم قرار گرفت. گاهی کاپوت را برمی داشتند و نورهایی به چشمانش می تابیدند.
چند تن از مردان، از جمله آولد، سوار بر هلیکوپتر شدند و به بیرون پرتاب شدند، زیرا فکر میکردند در بالا هستند. آنها در چند قدمی زمین بودند.
آولد تصور میکرد که سرانجام کشته خواهد شد، بنابراین سعی کرد با پرتاب کردن خود به لولههای بخاری به رنجش پایان دهد تا گردنش را بشکند. “اما من فقط سرم را درد آوردم. این برای من بدترین بود زیرا نمی توانستم بمیرم. آن احساس درماندگی و انزوا وحشتناک بود.»
اولد در نهایت قبل از بازگشت به خانه به یک زندان و سپس یک بیمارستان سلامت روان منتقل شد. او به هیچ جرمی متهم نشد.
در پرونده ای که توسط دولت ایرلند گرفته شد، دادگاه اروپایی حقوق بشر در سال 1978 حکم داد که رفتار با “مردان کلاهدار” غیرانسانی و تحقیرآمیز است اما شکنجه نیست. آولد 16000 پوند غرامت دریافت کرد. پس از 11 سپتامبر، دولت بوش برای دفاع از سیاست «بازجویی تقویتشده» به این حکم استناد کرد.
او گفت که تصمیم آولد برای دوری از کمک روانشناختی هزینه زیادی داشت، اما او یک زندگی ساخت. پس از یک دهه کار بر روی کشتیها و کشتیهای باری – راهی برای فرار از ایرلند شمالی – به سامریها پیوست، با سازمانهای حل مناقشه کار کرد و خانوادهای را تشکیل داد.
تلاش برای محاکمه بازجوها و افشای سیاستگذاران دولتی در دادگاه ها به صورت زیگزاگی انجام شد. در سال 2014، پلیس تحقیقات در مورد رفتار با این مردان را متوقف کرد. در سال 2021، دادگاه عالی گفت که مصیبت آنها، بر اساس استانداردهای معاصر، شکنجه بوده و تصمیم پلیس برای توقف تحقیقات “غیر منطقی” بوده است.
آولد ناراحت است که تجربه او در ابوغریب و جاهای دیگر تکرار شد – و ممکن است هنوز هم اتفاق بیفتد – بدون اعتراض عمومی. “به نظر می رسد هیچ کس به آن اهمیت نمی دهد. مردم چشمشان را می بندند.»
او در شاهین شاهین خود که او را به شکار در جنگل می برد و خانواده اش آرامش می یابد. “من خوبم. من 50 ساله ازدواج کردم من بچه و نوه دارم من به هیچ بسته دیگری نیاز ندارم.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.