این عصر انرژی های فراوان، ارزان و تجدیدپذیر است، اما دایناسورهای سوخت فسیلی نمی توانند آن را بپذیرند | زوئی ویلیامز

من اولین باری که انرژی بادی به عنوان یک رقیب جدی در تامین انرژی بریتانیا ظاهر شد را به یاد بیاورید. 6 نوامبر 2012 بود، و مصرف برق کشور از باد در اواسط بعد از ظهر به بالاترین حد خود رسید، یعنی 9.3%. ناظر معمولی متوجه نمی‌شد و کارشناس هم تعجب نمی‌کرد، اما برای افرادی که بین آن قطب‌ها قرار داشتند، شگفت‌انگیز بود. پس از آن مزارع بادی به عنوان یک فناوری نوپا تلقی شدند، بنابراین آنها به یارانه بی پایان، مداخله، و درخواست ویژه نیاز داشتند.

تا به امروز، این یک راز باقی مانده است که چگونه شهرت نارسایی خوب به منابع انرژی تجدیدپذیر چسبیده است: همه اینها نمی تواند نتیجه لابی گری صنعت سوخت های فسیلی باشد. گاهی اوقات، احساس می کنیم که ما فقط اخبار خوب نمی خواهیم.

هفته گذشته، برای دو روز متوالی، برق بادی به اوج خود رسید و بیش از نیمی از کل مصرف برق بریتانیا را تامین کرد. به مدت پنج ماه در سال گذشته، منابع برق کم کربن (خورشیدی، بادی، هیدروژنی و هسته ای) بیش از 50 درصد از انرژی مصرفی کشور را تشکیل می دادند. و غیر قابل باور است که شبکه ملی صدها میلیون تا میلیاردها دلار در سال برای محدود کردن منابع انرژی هزینه می‌کند، یعنی به تامین‌کنندگان انرژی تجدیدپذیر زمانی که انرژی زیادی تولید می‌کنند که شبکه نمی‌تواند آن را مدیریت کند، پول می‌پردازد.

این پیروزی یکی پس از دیگری در انرژی سبز است، اما شما نمی توانید آن را با نگاهی به صورتحساب های ما و یا بررسی چارچوب سیاست کوتاه مدت و میان مدت ما بدانید. قیمت واحد انرژی بریتانیا بالاترین قیمت در جهان است. بدون مداخله سقف قیمتی دولت، کسب‌وکارها از قبل ورشکسته می‌شدند، مدارس احتمالا تعطیل می‌شدند و مردم در خانه‌های خود یخ می‌زدند. تعهد جرمی هانت برای برداشتن سقف قیمت از آوریل آینده خیالی به نظر می رسد: مطمئناً، کلماتی که از دهان او بیرون می آیند منطقی هستند – قیمت ها را نمی توان برای همیشه پایین نگه داشت زیرا “مسئولانه” نخواهد بود. اما هیچ واقعیت قابل تصوری وجود ندارد که در آن “نوسانات نامحدود در قیمت های بین المللی گاز” که او به آن اشاره می کند، بتواند توسط یک خانواده معمولی تحمل شود.

در همین حال، تحقیقات توسط Nesta، بنیاد نوآوری، نشان داده است که اگر ما به هدف دور از ساحل تعیین شده توسط استراتژی امنیت انرژی دولت – 50 گیگاوات تا سال 2030 – برسیم، آنگاه در یک روز ایده آل بادی، این به تنهایی تقریباً دو برابر انرژی ما را تأمین می کند. استفاده کنید، قبل از اینکه حتی در خشکی و خورشیدی فاکتور بگیرید. چشم انداز واقعی انرژی ارزان بی حد و حصر وجود دارد، گاهی اوقات، با روزهای بدون باد تحت پوشش، در حالت ایده آل، هسته ای به عنوان جایگزین.

تنها ترمز این آینده روشن در ذخیره سازی، ظرفیت شبکه و اتصالات متقابل است. تحقیقات و سرمایه‌گذاری در راه‌های ذخیره انرژی‌های تجدیدپذیر، و همچنین تبادل دوام بین ما و سرزمین اصلی اروپا و جزیره ایرلند، ضروری است. تصور زمانی که بتوانیم تمام شرایط آب و هوایی قاره را با هم ترکیب کنیم تا ما از مازاد یکدیگر بهره مند شویم، دیگر عجیب نیست. و این قبل از اینکه توسعه هیدروژن را در نظر بگیرید، که امید می رود تا سال 2030 10 گیگاوات تولید کند. خودی های انرژی سبز آن را به جستجوی واکسن تشبیه می کنند: این چیزها یک دهه طول می کشد زمانی که شما به آنها یک دهه فرصت دهید. بزرگتر فوریت حواس را تیزتر می کند و می تواند دشوارترین فرآیند کشف را تا کسری از آن تسریع بخشد.

پیامدهای این فراوانی بسیار زیاد است. وعده ورود به دهه 2030 با تضمین صفر خالص، هر بخش و هر جاه طلبی را تغییر می دهد. سپس تأثیرات فوری و ملموس وجود دارد: خانوارها و مشاغلی که می توانند قبض های خود را بپردازند. ژئوپلیتیک دیگر در گروگان مستبدان نفت و گاز نیست.

بنابراین سوال این است که وقتی در آستانه یک آینده کاملاً جدید هستیم، چگونه اجازه داده ایم احساس سختی و محکومیت بحث انرژی ما را تعریف کند؟ ما تا حدودی از سقوط ایمان به نهادها و دولت رنج می‌بریم. تصور اینکه تصمیمات سازنده و دوراندیشانه از دولتی که اولویت اصلی آن حذف بیداری در آموزش عالی است، واقعاً سخت است. شاید حتی پیشنهاد صداهای انرژی ارزان بی حد و حصر برای ریشی سوناک بیدار شود.

با این حال، علت اصلی ناراحتی ما این است که پیشرفت در انرژی‌های تجدیدپذیر در قیمت‌های انرژی ما که توسط قیمت گاز تعیین می‌شود، منعکس نمی‌شود. یک گزارش UCL اشاره کرد که سوخت‌های فسیلی قیمت برق را در بیشتر مواقع در سطوحی تعیین می‌کنند که در حال حاضر بسیار بالاتر از منابع سبز است که حداقل نیمی از بار را تشکیل می‌دهند: بنابراین انرژی‌های تجدیدپذیر می‌توانند ارزان‌تر و کارآمدتر شوند و ما این کار را خواهیم کرد. آن را در صورت حساب هایمان احساس نکنیم بازارهای انرژی باید به انرژی پاک و انرژی فسیلی تقسیم شود.

در نهایت، صدای نومیدی به گوش می رسد که حتی زمانی که تورم فروکش کرده است، حتی پس از پایان جنگ در اوکراین، قیمت های بالای انرژی در اینجا باقی می ماند. شرکت‌های نفت و گاز، با ابراز تاسف از مالیات‌های بادآورده و سرمایه‌گذاری‌های سبز مورد نیازشان، قیمت‌هایی را پیش‌بینی می‌کنند که اگر نوسان کمتری داشته باشند، برای همیشه افزایش می‌یابند. اندرس اوپدال، مدیر اجرایی شرکت نفتی دولتی نروژ، اکوینور، در این هفته گفت: «ما باید انرژی را به عنوان چیزی که فراوان نیست تلقی کنیم.

بدبینی غم انگیز است: صنعت سوخت های فسیلی مشکلات خود را در سرمایه گذاری های سبز قرار می دهد که در واقع تنها نجات ما هستند. و سیاستمداران و مفسران محافظه کار آنها را با ترکیبی از لابی گری و فقدان تخیل طوطی وار می سازند که جدا کردن آنها غیرقابل اصلاح است. ما مقیاس و مقدار زیادی از انقلاب سبز را درک نخواهیم کرد مگر اینکه با منافع شخصی که آن را رد می‌کنند با بدبینی که شایسته آن هستند رفتار کنیم: و اگر می‌خواهیم آن را محقق کنیم باید آن را درک کنیم.