اقتدار شی با چرخش ناگهانی کووید کاهش یافته است، اما کنترل آهنین بر قدرت کم نشده است | شی جین پینگ

همین چند ماه پیش، فکر زیر سوال بردن قدرت رهبری شی جین پینگ غیرقابل تصور بود. او به تازگی سومین دوره ریاست جمهوری خود را به دست آورده بود، یک پاکسازی وحشیانه از رقبای جناحی انجام داد و اطمینان حاصل کرد که او و اعتقاداتش به طور جدایی ناپذیر و وجودی با حزب کمونیست چین مرتبط هستند. سیاست صفر کووید – علیرغم برخی نارضایتی‌های اجتماعی – به عنوان بهترین و تنها راه برون رفت از همه‌گیری اعلام شده بود.

اما کووید صفر در نیمه دوم سال 2022 در چین محبوبیت زیادی نداشت. با افزایش قرنطینه ها و قرنطینه ها زندگی مردم را ویران می کرد و مجموعه ای از تراژدی ها با اجرای این سیاست مرتبط بود. سپس در اوایل دسامبر، پس از اعتراضات در شهرهای بزرگ چین و افزایش موارد Omicron، دولت به طور ناگهانی به این سیاست پایان داد. محدودیت‌های سفر، قرنطینه، آزمایش‌های اجباری و سایر محدودیت‌ها به‌شدت کاهش یافت یا به کلی حذف شد.

به نظر می‌رسد این حرکت باعث افزایش شیوع این بیماری شده است. شهرها میزان آلودگی را تا 90 درصد گزارش کرده اند. برآوردهای خارجی از بیش از نیم میلیون کشته وجود دارد، ارقام اقتصادی نتوانسته اند انتظارات پایین را برآورده کنند و مردم با احتیاط به گردهمایی های سال نو قمری در میان هشدارهایی مبنی بر دوری از بستگان مسن می روند.

شی و دولتش اکنون با انتقاداتی روبرو هستند که نتوانسته اند آماده شوند و در مورد پیامدها صادق نیستند. منتقدان همچنین می گویند که مقامات برای توجیه تصمیم برای پایان دادن به این سیاست به طور ناگهانی تلاش کرده اند.

دکتر ویلی وولپ لام، کارشناس ارشد بنیاد جیمزتاون، می‌گوید: «مطمئناً اعتبار و در نتیجه اقتدار شی جین پینگ تضعیف شده است.

پس از تثبیت قدرت بیشتر از هر رهبر چینی از زمان مائوتسه تونگ، تحلیلگران می گویند بعید است که رهبری شی از هر گونه نارضایتی از او متاثر شود. با این حال، تسلط مطلق او بر قدرت، نگرانی‌هایی را در مورد اینکه هوس‌های او ممکن است چین را به کجا بکشد، افزایش می‌دهد.

پروفسور کارل مینزنر، کارشناس ارشد شورای روابط خارجی، می گوید که نتایج تغییر چشمگیر سیاست نشانه نگران کننده ای از پویایی است که در هنگام اجرا یا تغییر سیاست های چین بر اساس “هوس یک رهبر” ایجاد می شود. مائو که چین را به سمت قحطی یا انقلاب فرهنگی سوق داد.

مقامات محلی تا حد زیادی مسئول اقدامات گیج کننده و متناقض بودند، اما آنها – تقریباً رقابتی – هدفشان دستیابی به اهداف گسترده و بلندپروازانه سیاست ملی شی بود. این سیاست غیرقابل استیضاح تلقی می شد و در صورت پیش آمدن اشتباه، مقامات محلی به دلیل اجرای ضعیف مقصر شناخته می شدند. اما نمی توان آنها را به خاطر معکوس شدن آن سرزنش کرد.

مینزنر که همچنین پایان یک عصر را نوشته است: چگونه احیای اقتدارگرایانه چین خیزش را تضعیف می‌کند، می‌گوید: «سیاست‌ها به قدری با شی گره خوردند که بحث منطقی در مورد شایستگی‌های این سیاست از سال 2020 تا 2022 تقریباً غیرممکن بود.

“این همچنین به معنای آماده سازی دقیق برای آنچه ممکن است پس از صفر کووید نیز غیرممکن بود – به مقامات سطح پایین نیاز داشت که تصدیق کنند که کووید صفر ممکن است پایان یابد.”

شی و مقامات او می دانند که همه چیز اشتباه پیش رفته است. آنها در بیانیه‌های عمومی از چالش‌های این دوره جدید، از نیاز مقامات محلی برای اطمینان از تدارکات و بهبود ظرفیت بیمارستان صحبت کرده‌اند. اما این اظهارات حاوی عذرخواهی یا پاسخگویی نیست و شی معتقد است که مسیر طی شده هنوز مسیر درستی بوده است.

در این استدلال حقیقتی وجود دارد – کووید صفر از چین از طریق بدترین گونه‌ها محافظت کرد و تا آنجا که ممکن است بگوییم، به نظر می‌رسد تعداد کشته‌ها بسیار کمتر از بسیاری از کشورهای دیگر است. اما نتیجه برداشتن آن چنان ناگهانی اتهاماتی را برانگیخت که سختی های سه سال قبل بیهوده بود.

“این یک آشفتگی است”

به طور علنی، دولت چین معتقد است که “تعدیل” سیاست کووید برنامه ریزی شده، به خوبی آماده شده و بر اساس علم است. اما نشانه‌هایی وجود دارد که برگشت در بهترین حالت آماده نبوده، یا در بدترین حالت، یک واکنش بی‌پرواانه زانو زده است.

محدودیت ها در زمستان، درست قبل از بزرگترین تعطیلات سال برداشته شد. بسیاری از بیمارستان‌ها کمبود منابع داشتند و به سرعت تحت فشار قرار گرفتند و دولت‌ها پس از شروع موج، برای کارکنان جدید تبلیغ می‌کردند. تولید دارو نمی‌توانست با تقاضا مطابقت داشته باشد، و جوامع دیاسپورای چینی را واداشت تا آن را از خارج ارسال کنند. نرخ واکسیناسیون هنوز در میان گروه‌های مسن‌تر به‌طور خطرناکی پایین بود، در حالی که برای گروه‌های دیگر، مدت زیادی از آخرین واکسن آنها می‌گذشت. برخی از ساکنان از مرز هجوم بردند تا واکسن‌های mRNA ساخت خارجی را دریافت کنند که شی از تایید آن خودداری کرد. جمع‌آوری داده‌ها به سرعت کاهش یافت – هفته گذشته دولت تعداد رسمی کشته‌شدگان خود را از چند ده نفر از دسامبر به بیش از 50,000 به‌روزرسانی کرد، اما هنوز هم بسیار کمتر از برآوردهای بین‌المللی بود.

یک مدیر بازاریابی 33 ساله در شنژن به آبان نیوز می گوید: «من فکر می کنم که همه فکر می کنند: این یک آشفتگی توسط دولت است. «نکته سال گذشته چه بود؟ همه ما واکسینه شده بودیم اما هیچ چیز باز نبود، پس استراتژی چه بود؟»

لام می گوید که اعتراضات بزرگ در ماه نوامبر نقطه عطفی بود. چین صدها، شاید هزاران تظاهرات کوچک در سال دارد، اما این اعتراضات معمولاً توسط افرادی از آنچه لام «بخش‌های محروم» نامیده است، انجام می‌شود.

«اما این بار می‌توانید ببینید… مردم از همه بخش‌ها، همه طبقات، از جمله اساتید مشهور، والدین کادرهای متوسط، اگر نگوییم کادرهای ارشد، مردم از سراسر طیف سیاسی و اقتصادی آسیب دیده‌اند. هم قبل و هم بعد از تغییر سیاست.»

میزان نارضایتی مردم چین تقریبا غیرممکن است، اما افزایش قابل توجهی در شکایات و پرسش‌ها در رسانه‌های اجتماعی، اغلب با استفاده از رمزها یا ترفندهای زبانی، وجود دارد و تئوری‌های توطئه در حال گسترش است که – بدون مدرک – در مورد توطئه‌های پلید دولت در پشت بازگشایی گمانه‌زنی می‌کنند. .

پروفسور استیو تسانگ، مدیر مؤسسه سواس، می‌گوید: «هرچند دستگاه‌های تبلیغاتی آن را می‌چرخانند، بیشتر آن‌چه را می‌دیدند دیدند و نمی‌توانستند ببینند که چگونه شی آن را به هم ریخته است.» اما آیا این امر به طور قابل توجهی قدرت او را تضعیف خواهد کرد؟ اصلاً، حداقل در کوتاه مدت. تسلط شی به قدرت بیشتر مبتنی بر ترس و پذیرش منفعلانه است تا عشق و تحسین.

جف واسرستروم، کارشناس چین و استاد تاریخ دانشگاه کالیفرنیا ارواین، می‌گوید که در درون نخبگان سیاسی چین، حداقل از سال 2018، زمانی که شی محدودیت‌های دوره را لغو کرد، نگرانی‌هایی در مورد هدایت شی وجود داشته است.

دلایل بیشتری برای نارضایتی مردم از کاری که شی جین پینگ انجام داده است وجود دارد… این بخش کوچکی از جمعیت است اما تأثیرگذار است.»

اما، واسرستروم خاطرنشان می کند، این نیز بخشی است که شی مدت هاست هدف آن قرار گرفته است. کسانی که به احتمال زیاد از هدایت او ناراضی هستند احتمالاً در میان کسانی بودند که در کنگره حزب یا در پاکسازی های قبلی برکنار شدند.

مینزنر می‌گوید سهولتی که شی چین چنین سیاست مهمی را ظاهراً یک شبه تغییر داد، «شما را نگران انتخاب‌هایی می‌کند که او می‌تواند در جای دیگر انجام دهد».

ترس آشکار از برنامه شی برای الحاق تایوان است – که در حال حاضر بعید به نظر می رسد – اما مینزنر می گوید مسائل دیگری نیز وجود دارد.

چندین تحلیلگر که آبان نیوز با آنها صحبت کرده است، یک شکاف 22 در رهبری شی را توصیف کردند، اما یکی از مواردی که او در نهایت از آن سود می برد. او قدرت را چنان با موفقیت تثبیت کرده است که اساساً است مهمانی. این بدان معنی است که او صاحب اشتباهات و همچنین موفقیت های آن است، اما این که به طور موثر چشم انداز هر مخالفی را از بین ببرد، نتیجه چندانی ندارد. ممکن است نسبت به شی نارضایتی وجود داشته باشد، اما نه در میان کسی که آنقدر قدرتمند است که بتواند کاری در مورد آن انجام دهد.