خیره شدن در پرتگاه مقابل اسپرز، منچستر سیتی را به زندگی بازمی گرداند | شهر منچستر

تیاو در استادیوم اتحاد تاتنهام اولین گل خود را به ثمر رسانده است. اخبار تلخ به سرعت از طریق ادرار و صف پای فیلتر می شوند. لرزه های ناباوری و لعنت های زمزمه شده از میان لب های شیرینی پزی. سپس صدای دیگری، به نوعی توخالی تر و فوری تر از اولی. رمزگشایی این صدا سخت تر است. زمان برای گل دوم اسپرز نمی تواند باشد. همچنین، ایده گل دوم اسپرز. اما این صدا چه چیز دیگری می تواند باشد؟

منچسترسیتی 2-0 شکست خورده و آرسنال با 8 امتیاز اختلاف در صدر لیگ برتر قرار دارد. با یک بازی در دست. هیچ چیز در مورد این تیم، این تیم، این ورزشگاه، در این لحظه، نشان دهنده یک قهرمانی قریب الوقوع نیست. در این باشگاه، در این دوران، اعلام یک قهرمانی در لیگ در ژانویه که بیش از نیمی از فصل بازی باقی مانده است، مسخره است. اما این صدا چه چیز دیگری می تواند باشد؟

نیمه اول یک جوک کاملاً گفته شده است: یک چیدمان طولانی و پیچ در پیچ با خط پانچ که دقیقاً آن را در جهت مخالفی می برد که انتظار داشتید. سیتی با شروع ملایم اما خوب شروع می کند. ارلینگ هالند در حال گرفتن موقعیت های جدیدتر، موقعیت های جالب تر، موقعیت های کمی بدتر است. او به عمق، تقریبا به لبه محوطه جریمه خودش می آید تا دریافت کند. در گوشه‌ها از جعبه شش قدمی با برجستگی مستحکمش دور می‌شود و به سمت تیرک دوردست می‌رود، جایی که یک والی آرام به سمت دروازه می‌زند.

اما به طرز متناقضی، روشی که اکنون دفاع ها برای مبارزه با هالند تنظیم شده اند، به زیبایی در دست و پای جولیان آلوارز بازی می کند. این تنها دومین شروع فصل او در لیگ است و حتی با اجازه حضور در جام جهانی، تعجب آور است که او بیشتر از این بازی نکرده است. آلوارز دویدن های واضح را انجام نمی دهد، از زوایای معمول نزدیک نمی شود. اگر نقطه کور ناشی از هالند داشته باشید، همانطور که بعداً نشان خواهد داد، آن را پیدا خواهد کرد.

پس از آن، با نزدیک شدن به زمان استراحت، تعداد کمی آژیر. تاتنهام چند ضدحمله دارد اما سیتی به خوبی از آنها دفاع می کند. متاسفم که ریکو لوئیس درباره سن خود به همه دروغ گفته است. نمایه سایت سیتی می گوید که او 18 ساله است و به وضوح حداقل 28 سال دارد و یک دهه است که یک هافبک در سطح لیگ قهرمانان اروپا را اداره می کند. اما بقیه یک بازی خوب 6/10 یا 7/10 داشته اند. پایه ها شروع به نازک شدن کمی می کنند. پپ گواردیولا چند پیام کلیدی برای نیمه تمام آماده می کند.

چند دقیقه بعد در تاری می گذرد. اینجا چیزی درست نیست: ادرسون یک دفع توپ را اشتباه ارزیابی می کند و رودری توپ را به رودریگو بنتانکور از دست می دهد و دژان کولوسفسکی گل می زند. در حالی که همه ما در حال بررسی آن هستیم، تاتنهام یکی دیگر از ضدحملات با سرعت بالا و درصد پایین خود را آغاز کرده است. هری کین ضربه ای را امتحان می کند که واقعاً یک سانتر است که در واقع هیچ کدام نیست. ادرسون با آن مخالفت می کند. امرسون رویال وارد دروازه خالی می شود. نام ها و چهره ها در هم می آمیزند. شب شروع به پیکسل شدن می کند. تاکنون سیتی تا حد زیادی از سرنوشت‌گرایی و اضطرابی که بسیاری از چالش‌های قهرمانی را غرق می‌کند، اجتناب کرده است. این حس همان لحظه ای است که تغییر می کند.

بازیکنان سیتی در نیمه دوم تنبیه شده، بی حوصله، مانند عاشقان معذرت خواهی که گل به ارمغان می آورند، می دوند. جک گریلیش بیشتر در مرکز بازی می کند. همه با انرژی بیشتری بازی می کنند. آیا اسپرز کمی عمیق تر نشسته است؟ آیا ریاض محرز فقط کمی فضای بیشتری برای سرعت بخشیدن به آنها دارد؟ در مدت زمانی که برای اندیشیدن به این سؤالات نیاز است، ماهرز تلفن و کیف پول ایوان پریسیچ را برداشته و در خط راست ناپدید شده است. آلوارز از غوغا خارج می‌شود، منتظر می‌ماند تا توپ به بیرون برود، آن را دوباره به داخل می‌فرستد.

به نوعی شکست 2-0 کار سیتی را ساده کرده و گزینه های آنها را کمرنگ کرده است. دیگر هیچ طرح فرعی یا پیروزی اخلاقی قابل پیگیری نیست. انجام دهید یا تماشا کنید که راب هلدینگ جام لیگ برتر را بالا می برد. هیچ تلاشی وجود ندارد دو دقیقه بعد، محرز با ضربه سر از دروازه عبور می کند و هالند یک حرکت واضح را انجام می دهد، از زاویه معمول نزدیک می شود، یک گل کاملاً غیرمعمول و به شدت مورد نیاز را به ثمر می رساند. سخت است بدانیم در این چند هفته گذشته چه چیزی او را آزار داده است. شاید او فقط نیم یاردی در پاهایش کم دارد. شاید موضوع تاکتیکی یا فیزیکی نباشد بلکه ذهنی باشد. شاید یک ماه تماشای درگیری مسی و امباپه برای بزرگی، جایگاه واقعی او را در نظم همه چیز یادآوری کند. در حال حاضر، انجام کارهای ساده به خوبی به او کمک می کند.

و اکنون همه چیز کمی آزادتر به نظر می رسد، اشکال کمی واضح تر، زمان به سرعت معمول خود کاهش یافته است. سیتی به منطقه راحتی خود بازگشته است: اعمال فشار، به دنبال حفره ها، و این دفاع تاتنهام به طور ناگهانی در هر جهت درز می کند. اسباب‌بازی‌های ماهرز با پریسیک، اسباب‌بازی‌ها با دیویس، در پست نزدیک هوگو لوریس به پایان می‌رسد تا بازگشت را تکمیل کند. گواردیولا قبل از بازی گفت: “ما الگوهای بازی داریم که باید دوباره آنها را احیا کنیم.” در پایان، الگوهای سیتی و مثلث های عبوری در زمین در آتش می سوزند.

محرز مسیر را کامل می کند. و سیتی مدعی بردی است که همه از آنها قبل از شروع بازی انتظار داشتند. فقط این بار، چیزی تغییر کرده است. ضربان نبض در حالت استراحت در چند هفته گذشته کمی افزایش یافته است. هالند هدف خود را دارد. محرز لبه درخشان خود را دوباره کشف کرده است. از زمین تا سکوها تا گودال، همه کمی چشمان وحشی و نفس گیر به نظر می رسند: مانند مسافرانی که تا لبه پرتگاه قدم گذاشته اند، از لبه نگاه کرده اند و قدمی به عقب برداشته اند.