برتری های میان فصل NBA: سوالات شگفت انگیز کینگز به لیکرز | NBA

مناین یک عادت دیرینه NBA برای نتیجه گیری سریع است. صحبت های MVP در هفته اول فصل شروع می شود، مربیان در هفته دوم روی صندلی داغ قرار می گیرند، و حتی قبل از گذشت یک ماه، بحث های فهرست “سوزانید” ظاهر می شود. دور از من باشد که از سنت دور شوم. بنابراین در اینجا، یک ماه قبل از تعطیلات ستاره‌ها، بازی‌های برتر فصل NBA من در اوایل فصل، گزیده‌ای از ارزیابی‌ها و جوایز زودهنگام هستند که از هوای نازک بیرون آمده‌اند.

خوشایندترین سورپرایز

ساکرامنتو کینگز یکی از بدخیم‌ترین تیم‌های لیگ از لحاظ تاریخی، سخت است که بگوییم پادشاهان برخی از شک‌ها را در مورد جهت‌گیری فرنچایز خود به دست نیاورده‌اند. اما این چرخش که توسط سرمربی جدید مایک براون نظارت می‌شود، از زمان تعویض پرسنل آن‌ها با پیسرز در فصل گذشته تایریس هالیبرتون و بادی هیلد برای دومینتاس سابونیس، چیزی جز معجزه نبود. در حالی که از دست دادن ستاره در حال ظهوری مانند هالیبرتون هرگز ایده آل نیست، به نظر می رسد سابونیس پتانسیل های نگهبان دی آرون فاکس را باز کرده است. سایر خریدهای حاشیه ای (مانند مالیک مونک) تیمی سرگرم کننده، تهاجمی و رقابتی را تکمیل می کنند که در کنفرانس غرب سروصدای تکان دهنده ای ایجاد می کند.

افتخار: یوتا جاز. تقریباً همه وقتی جاز را برای قرعه کشی ویکتور ویمبانیاما مداد کردند، وقتی دو ستاره بزرگ خود، دونووان میچل و رودی گوبرت را عوض کردند. اما سرمربی جدید ویل هاردی و فهرست متنوع او ظاهراً آن یادداشت را از دست داده اند، و لوری مارککانن، فوروارد قدرتمند، یک مورد قانع کننده برای حضور در ستاره ها ارائه کرده است.

بزرگترین ناامیدی

تیمبرولوز مینه سوتا من قبلاً درباره فاجعه‌آمیز بودن این فصل تیمبرولوز ابراز شاعری کرده‌ام، اما باید تکرار کنم که تجارت گوبرت در حال تبدیل شدن به یکی از بدترین حرکت‌های جلویی در تاریخ اخیر است. از آنجایی که تناسب بین گوبرت، کارل-آنتونی تاونز و آنتونی ادواردز مشکوک بود، همه بر سر این موضوع توافق داشتند که سه بار بهترین بازیکن دفاعی سال آنها را تضمین کند که در پلی آف حضور داشته باشند و حتی شاید آنها را به خانه برگرداند. امتیاز دادگاه در دور افتتاحیه این فرض یک دست کم گرفتن فاحش از سطحی بود که گوبرت به نظر می رسد سرطان رختکن باشد، و همچنین اهمیت قطعاتی که مینه سوتا برای به دست آوردن او مبادله کرد. تیمی که زمانی هیاهو شده بود اکنون به احتمال زیاد در مسابقات پلی‌این یا شاید بدتر از آن به پایان برسد.

افتخار: فونیکس سانز. چگونه قدرتمندان سقوط کرده اند. باورش سخت است که این تیم عمدتاً از همان مهره هایی تشکیل شده باشد که کمتر از دو سال پیش آنها را تا آستانه قهرمانی رساند. اما زندگی به سرعت به سراغتان می آید: بالاخره به نظر می رسد کریس پل تأثیر «زمان پدر» را احساس می کند و «سانز» بدون شادی و شیمی (که، بله، به شدت دلتنگ یک «دوین بوکر» در حاشیه هستند) احتمالاً پنجره خود را از دست داده اند.

بزرگترین “چه می شود اگر؟”

لس آنجلس لیکرز. لبرون جیمز 38 ساله است. اگر در این فصل حتی 30 ثانیه از یک بازی لیکرز یا یک برنامه گفتگوی ESPN را روشن کرده باشید، این واقعیت را شنیده اید که به نام تهوع تبلیغات اشاره می کند. اما این موضوع مرکزی است که این فصل خاص لیکرز را برای هواداران تیم و برای طرفداران خود جیمز ناامیدکننده می کند. آزمایش راسل وستبروک مطمئناً یک ترن هوایی بوده است، اما اوج‌ها به سادگی آنقدر بالا نیستند که پایین‌ها را توجیه کنند. پس از یک فصل فاجعه بار در سال گذشته، بیشتر انتظار داشتند که وستبروک و دستمزد 47 میلیون دلاری او در تابستان گذشته جابجا شود. اما دفتر اصلی ایستادگی کرد و به نظر می‌رسد با حفظ وستبروک (و انتخاب‌های بدنام دور اول 2027 و 2029) فصل 2022-2023 را به پایان برساند. با انجام این کار، آنها اساساً چیزی را که به احتمال زیاد یکی از آخرین سال های جیمز به عنوان یک مدعی است، نشان می دهند. سخت است تعجب نکنیم که برای تیم زیر 500 سال که فلش های امیدوارکننده ای از خود نشان داده اند، اگر در خارج از فصل حرکاتی انجام می دادند، یا حداقل زمانی که وستبروک برای اولین بار نشانه هایی از زندگی را از روی نیمکت نشان داد، چه اتفاقی می افتاد.

افتخار: اوکلاهاما سیتی تاندر. قبل از اینکه کل NBA روی ومبانیاما کف کند، یک بازیکن هفت پا لاغر دیگر بود که محبت لیگ را جلب کرد. اما چت هولمگرن، منتخب شماره 2 درفت تاندر در سال گذشته، در یک بازی pro-am در تابستان امسال مصدوم شد که او را برای کل این فصل از میادین دور کرد. Shai Gilgeous-Alexander یک مکاشفه بوده است و جاش گیدی به خوبی در حال پیشرفت است. با باز بودن کنفرانس غرب، عادلانه است که تعجب کنیم که آیا تیم جوان می توانست با حضور چت در فصل بعد ظاهر شود.

به احتمال بسیار زیاد موفق می شود

بوستون سلتیکس به طور همزمان احساس می شود همین دیروز و همچنین 10 سال پیش که سلتیکس به دلایل اشتباه، به دلیل تعلیق ناگهانی، تکان دهنده و “نامحدود” سرمربی تیم، ایمه اودوکا و عملکرد مشکوک (در بهترین حالت) تیم، تیتر یک تیم می شود. از وضعیت حتی با در نظر گرفتن این که تیم اولین حضور خود در فینال NBA از سال 2010 را تازه کرده بود، بسیاری از پیش بینی کنندگان نتوانستند در طول این فصل پس از تعویض اودوکا با سرمربی موقت جو مازولا، به راحتی در صدر جدول رده بندی لیگ قرار بگیرند. چند روز مانده به شروع اردو اما سلتیکس طوفان را پشت سر گذاشت و به نظر می رسد که مازولا به رختکن خود احترام گذاشته است. جیسون تیتوم با بازی در سطح MVP از یک فصل ناامیدکننده پس از آن بازگشته است، جیلن براون نیز فوق‌العاده بوده است، و خرید نگهبان مالکوم بروگدون مثمر ثمر است. این تیم آماده بازگشت به سرزمین موعود است.

افتخار: دنور ناگتس. نیکولا جوکیچ در دو سال اخیر برنده MVP لیگ شده است، اما حتی در آن زمان نیز، بازیگران مکمل او به اندازه کافی قوی نبودند که ناگتس را وارد رقابت کند. امسال حس متفاوتی داره جمال موری پس از مصدومیت ACL بازگشته و شبیه خودش شده است، مایکل پورتر جونیور نیز پس از مصدومیت کمرش بازگشته است، آرون گوردون در حال شکوفا شدن در سیستم جوکیک است، و خریدهای حاشیه ای مانند کنتاویوس کالدول-پوپ در حال تکمیل شدن هستند. فهرست به خوبی ناگت ها که در بالای غرب نشسته اند، واقعاً وارد شده اند.

به احتمال زیاد تاریخ را تکرار می کند

لس آنجلس کلیپرز. سندرم “برادر کوچک” در NBA به دور از افسانه است. برخی از تیم‌ها در بازارهای خود دژی مستحکم دارند – برای مثال نیویورک، در حالی که اکنون میزبان تیم نتز است که یکی از بهترین بازیکنان لیگ را به خود می‌بالد، همیشه یک شهر نیکز خواهد بود (مثل این که فرنچایز اغلب بدبخت است). در کانون بسیاری از مشکلات لس آنجلس کلیپرز تلاش برای دور زدن این پیچیدگی با میانبرها و بازاریابی است. کلیپرز آسمان و زمین را جابه جا کرد تا کاوهی لئونارد و پل جورج را در سال 2019 با هیاهوی سراسری لیگ به خدمت بگیرند، و با تاکید بر ظالم بودن تیم (و به این معنی که برادر بزرگ لیکرز همگی هالیوود بودند، یک برند جدید “Streetlights Over Spotlights” را آغاز کردند. ، بدون قلب).

البته مشکل اینجاست که آنها واقعاً فراموش کردند بودن ریگ، و یا توسعه شیمی تیم. این غرور منجر به باخت تکان دهنده در بازی هفتم به دنور ناگتس در دور دوم پلی آف 2020 شد، میمونی که تیم هنوز در تلاش است تا از پشت خود خلاص شود. کلیپرز در حالی که کاوهی لئونارد را از دست داده بود، سال بعد به فینال کنفرانس غرب راه یافت، اما هنوز در فینال ظاهر نشده است، با توجه به آنچه که برای لئونارد و جورج از دست داده اند، ناامید کننده قابل توجهی است. این تیم امسال در حوالی میانه بالای جدول رده‌بندی غربی معلق بوده است، اما به نظر می‌رسد یک شرط بندی خوب است که DNA قهرمانی به این خواهر و برادر کوچک‌تر نرسیده است.

افتخار: فیلادلفیا ۷۶رز. هذلولی است که هر فرنچایز NBA را “نفرین شده” بنامیم، اما برای برخی از آنها مطمئناً چنین احساسی دارد. در نگاهی به گذشته، سیکسرز تقریباً به طور قطع پایان بهتری در معامله بن سیمونز داشت (جیمز هاردن امسال عالی بود)، و جوئل امبید یکی از بهترین بازیکنان لیگ باقی می ماند. اما سال‌ها سابقه کار، تقریباً غیرممکن است که بتوانیم به آنها برای انجام هر کاری اساسی در فصل بعد اعتماد کنیم، به‌ویژه با حضور داک ریورز، سرمربی تیم‌های پلی آف.

امیدوارترین اسب تیره

نیواورلئان پلیکانز. من ادعای خود را مطرح کرده ام که چرا پلیکان ها باید به عنوان مدعی جدی گرفته شوند. با وجود اینکه آنها در تمام فصل در صدر یا نزدیک به اوج غرب باقی مانده اند، بی تجربگی نسبی آنها در ترکیب با بدشانسی بدشانسی باعث شده بسیاری از کارشناسان NBA تمایلی به حمایت از آنها نداشته باشند. اما واکنش تیم در طول مسابقاتی که آنها بزرگترین ستاره‌های خود، زیون ویلیامسون و براندون اینگرام را از دست داده‌اند، که بخش بزرگی از نمایش ستاره‌ها توسط کهنه‌کار سی‌جی مک‌کولوم تثبیت شده‌اند، تنها به عنوان یک تهدید واقعی، موضع آنها را تقویت می‌کند. ویلی گرین کشتی را با ظرافت هدایت کرده است، بازیگران مکمل برای نقش‌هایشان اشتیاق دارند، و آنها در رتبه دفاعی بعد از گریزلیز در غرب در رتبه دوم قرار دارند. آنها ممکن است هیچ سوپراستار کارکشته و آزمایش شده در نبرد را در فهرست خود نداشته باشند، یا حتی کاندیدای MVP نداشته باشند، اما هیچ کس نباید این تیم پلیکانز را حذف کند.

افتخار: بروکلین نتز. من اولین کسی بودم که این تیم نتز را حساب کردم، حتی با وجود اینکه کوین دورانت کوین دورانت است، زیرا به نظر نمی رسید از تمایل خود به درام و مزخرف فرار کنند. از اخراج (احتمالاً ضروری) استیو نش گرفته تا تبلیغ یک مستند یهودی ستیزانه توسط کایری اروینگ، این فصل تنها آخرین قسمت از یک روند ثابت آشفتگی برای نت‌ها از زمان آمدن دورانت و ایروینگ به شهر بود. اما به آنها اعتبار بدهید: به نظر می‌رسد که آنها واقعاً به این نتیجه رسیده‌اند، به نظر می‌رسد ژاک وان بیشتر از نش از تیم احترام می‌گذارد، و هرگز تیمی تحت رهبری کوین دورانت با بازیگران پشتیبان شایسته را در نظر نمی‌گیرد.