طرفداران برکسی در حال گرفتن آتش خود از قوانین اتحادیه اروپا هستند – و دموکراسی در خاکستر خواهد بود | رافائل بهر

تیروی در علامت می‌زند: «بخش تحویل برگزیت». در داخل، یک مقام، جعبه‌هایی را می‌آورد که مملو از اسنادی با برچسب نوار قرمز اتحادیه اروپا و قوانین اتحادیه اروپا هستند. مکث؛ خرخر از حیرت؛ ترک خوردن بند انگشت سپس، به گونه‌های شادی‌بخش قصیده‌ی شادی بتهوون، کاغذها به دستگاه خردکن وارد می‌شوند.

را ویدئو ظریف نبود، اما ظرافت زمینه‌ای نیست که رقابت‌های رهبری محافظه‌کاران در آن برگزار شود. ریشی سوناک در حال شکست بود و او احساس کرد که کمپین او فاقد کف زدن خوشحال کننده بشارت برگزیت است. بنابراین، او متعهد شد که ظرف 100 روز پس از آغاز به کار، تک تک قوانین اروپایی حفظ شده در کمین قوانین بریتانیا را بازبینی یا لغو کند.

هیچ کس که به طور جدی در مورد آن کار فکر کرده است فکر نمی کند که می توان آن را با این سرعت انجام داد. بدون توجه به اینکه آیا قوانین قدیمی هدفی را دنبال می کنند – برای مثال، حفاظت از محیط زیست و مصرف کننده- آسان است. حقوق کارگران؛ ارائه اطمینان قانونی برای هر کسی که می خواهد در هر دو طرف کانال تجارت کند.

این کار تنها در چند ماه می تواند توسط فردی انجام شود که معتقد است همه قوانین با منشأ قاره ای، ناهنجاری های جهش یافته در قانون اساسی بومی بریتانیا هستند. که ریشه کنی کامل تنها راه حل است. همچنین مجلس نباید خود را با جزئیات اذیت کند. وزیران، مسلح به ابزارهای قانونی تیز، می‌توانند چیزهای بد را از بین ببرند و شکاف‌ها را با هر چیزی که مناسب‌تر با سلیقه‌شان است پر کنند.

اگر سوناک آن چیزها را باور نداشته باشد، وقتش برای گفتن این حرف کم شده است. تعهد 100 روزه همراه با بقیه مانیفست های رهبری شکست خورده او کنار گذاشته شد، اما پاکسازی به هر حال بر اساس لایحه قانون حفظ شده اتحادیه اروپا (REUL) که در روز چهارشنبه در مجلس عوام مورد بحث است، اتفاق خواهد افتاد.

این طرح زمانی شکل گرفت که بوریس جانسون هنوز در داونینگ استریت بود و به عنوان لایحه «آزادی های برگزیت» تبلیغ می شد. نام تجاری بیانگر یک تعصب بود. این قانون رهایی انقلابی ملت را از زیر سلطه بیگانگان کامل می کند، قید بوروکراسی را می شکند و روح اسارت کار ملی را رها می کند.

برای طرفداران آن عقیده، با کاهش رتبه‌بندی نظرسنجی محافظه‌کاران، این کار ضروری‌تر شد. ترس از یک دولت کارگری باعث شد که پل های قانونی به اروپا سوزانده شوند. لیز تراس مسابقات را به جیکوب ریس-موگ داد و او را به عنوان منشی بازرگانی منصوب کرد و در نتیجه اطمینان حاصل کرد که این کار با بی اعتنایی پیرومونی به عواقب انجام می شود. به محض تایید سوناک به عنوان جانشین تراس، ریس موگ از کابینه کنار رفت. در آن زمان تایدر از قبل روشن شده بود.

در سراسر وست مینستر اجماع وجود دارد که چیزی شبیه به لایحه REUL برای به روز رسانی ساختمان حقوقی انباشته شده در طول چندین دهه عضویت در اتحادیه اروپا مورد نیاز است. اما تنها اروپا هراسان متعصب و شرکای رهبران برکنار شده حزب محافظه کار معتقدند که سرعت، عدم مسئولیت پذیری و تحقیر جزئیات، شرایط ضروری برای این کار است.

حتی رهبران تجاری که قرار است از مقررات زدایی منتفع شوند، می گویند که تداوم تحت حکومتی را که قوانین را درک می کند، به هوس باز دیگری از هوس های ایدئولوژیک ترجیح می دهند.

این لایحه پایان سال جاری را به عنوان آخرین مهلت برای بازنگری یا حذف قوانین اتحادیه اروپا تعیین می کند. هر چیزی که به موقع به آن رسیدگی نشود به طور خودکار حذف می شود. دولت 2400 قانون آسیب دیده را شمارش کرده است، اما آرشیو ملی 1400 مورد دیگر را کشف کرده است. هیچ کس مجموع دقیق آن را نمی داند و نمی داند چه چیزی یا چه کسی ممکن است به گودال های قانونی بیفتد که با ناپدید شدن برخی از این مجسمه ها باز می شوند.

در روز چهارشنبه، نمایندگان مجلس همچنین می‌توانند در مورد اصلاحیه فراحزبی رای بدهند که دولت را ملزم به انتشار حسابرسی می‌کند، بنابراین عوام ممکن است بداند که کدام قوانین در حال تغییر هستند قبل از اینکه تغییر اتفاق بیفتد. با توجه به این که برگزیت به عنوان بازگرداندن حاکمیت به پارلمان فروخته شد و نه – همانطور که در لایحه REUL تصور می شود – چشم پوشی از نظارت پارلمانی، کوتاه کردن قوه مقننه به طوری که دولت ها بتوانند با فرمان حکومت کنند، سؤال زیادی نیست.

یک وزیر (یا در برخی موارد، یک دولت واگذار شده)، می‌تواند «طبق مقررات» چیزی را به قانون دیکته کند که «مطابق» یا «شبیه» با قوانین اروپایی جایگزین شده است. ماهیت آن شباهت به صلاحدید وزیر است. نمایندگان مجلس فقط می‌توانستند از طریق کوچک‌ترین و پیچیده‌ترین رویه‌های پارلمان اعتراض کنند. بررسی مؤثر زیلچ است.

سحر و جادو در قلم وزير محدود خواهد بود. نمی توان از آن برای نوشتن چیزی استفاده کرد که “بار نظارتی” را افزایش دهد. این به عنوان هر چیزی که هزینه ای را تحمیل می کند یا مانعی برای تجارت، نوآوری، کارایی، بهره وری یا سودآوری ایجاد می کند، تعریف می شود. راه دور از اروپا باید یک طرفه باشد و با کمترین استاندارد ممکن آسفالت شود.

برخی از این چیزها در لردها حذف خواهند شد. با توجه به روند قانون اساسی بریتانیا که اکنون آشناست، مجلس غیر منتخب در دفاع از دموکراسی نمایندگی دست به دست می‌گیرد، زیرا مجلس عوام مملو از افرادی است که متوجه این حمله نشده‌اند یا بیش از حد می‌ترسند که باقی‌مانده خوانده شوند تا به مقابله بپردازند.

طرف داران این لایحه بر این ترس تکیه می کنند تا منتقدان خود را نادیده بگیرند. آنها می‌خواهند که نبرد شبیه اجرای مجدد کمپین‌های قدیمی برگزیت باشد. هرگونه اعتراض به عنوان یک مانور خیانت آمیز برای بازگرداندن رژیم سرنگون شده اروپایی اروپایی تلقی خواهد شد..

اولتراها اراده مردم را استناد خواهند کرد و نتیجه همه پرسی و پیروزی قاطعانه بوریس جانسون در انتخابات را به عنوان آس و پادشاه ترامپ به نمایش خواهند گذاشت. و آنها خواهند دانست که سوناک در آن جبهه احساس آسیب پذیری می کند، زیرا حکمی که بر دوش اوست، از دست رهبرانی است که در انتخابات آنها پیروز شده اند. آن‌ها می‌دانند که او می‌ترسد که او را خیانت‌کننده برگزیت خطاب کنند، و اگر به نظر برسد که نخست‌وزیر در رژه آزادی مقررات‌زدایی پاهایش را می‌کشد، این اتهام باقی خواهد ماند.

برای روشن نگه داشتن آتش انقلابی، تندروها باید ناراحتی سوناک را برطرف کنند. آنها باید ترس او را از بدعت خوانده شدن طعمه کنند، زیرا شواهد سال‌های اخیر باعث می‌شود که خلاف آنچه را که پیشنهاد می‌کنند عمل کنند. این ایده که جاکوب ریس-موگ هنوز هم سهم مفیدی در سیاست گذاری ملی دارد را می توان با اشاره به تایید لیز تراس رد کرد.

این حرکتی نیست که سوناک انجام خواهد داد. در تابستان 2022 او همه به دنبال این بود که قوانین را بی رویه به دستگاه خردکن وارد کند. یا بهتر است بگوییم، او همه چیز را می گفت که کاهنان اعظم اروپا شکاکیت می خواستند از مردی بشنوند که در تقوای او تردید وجود داشت.

اکنون او نخست وزیر است، خطرات بیشتر است. پل ها می سوزند. اگر شعله ها خاموش نشوند، خسارت می تواند غیرقابل محاسبه باشد، به معنای واقعی کلمه، به این معنا که هیچ کس نمی داند چه چیزی در آتش سوزی از دست خواهد رفت. به جز یک چیز که مطمئن است. این ادعا که برگزیت همیشه در مورد حاکمیت پارلمانی یا دموکراسی بوده است، یک ویرانه سوخته و در حال دود شدن خواهد بود.