دانشمندان دریافتند اکیدنا حباب های پوزه را باد می کند و برای خنک نگه داشتن شکم فلاپ می کند | حیوانات

مدت‌ها تصور می‌شد که اکیدناها در مقابله با گرمای استرالیا ضعیف هستند، اما محققان می‌گویند که آنها سلاح‌های مخفی از جمله حباب‌های حباب دارند.

محققان دریافتند اکیدناها برای خنک نگه داشتن خود در گرمای شدید به حباب های پوزه و شکم شکم تکیه می کنند.

موجودات منقار نوک تیز پشمالو و سیخ دار رفتارهای معمولی که حیوانات برای جلوگیری از گرم شدن بیش از حد به آن تکیه می کنند را انجام نمی دهند.

عرق کردن به دلیل نداشتن غدد مناسب امکان پذیر نیست. نه نفس نفس می زنند و نه خود را لیس می زنند. اما آنها یک سلاح مخفی دارند.

به نظر می رسد آنها حباب های پوزه را باد می کنند تا حوضچه ای از خون را در بالای منقار دراز خود خنک کنند.

آنها همچنین بر روی سطوح خنک شکم فلاپ را انجام می دهند و هنگامی که شکم بدون ستون آنها با تکه هایی از زمین سایه دار یا کنده های توخالی تماس پیدا می کند و پاهایشان نیز اجازه می دهد گرما خارج شود، گرما را از بین می برند.

دکتر کریستین کوپر، از دانشگاه کرتین، از دید حرارتی اکیدناهای وحشی که در جنوب غربی پرت گرفته شده اند استفاده کرده است تا نحوه تبادل گرما را با محیط خود باز کند.

او می‌گوید: «قرار می‌رود که اکیدناها در برابر درجه حرارت بالا تحمل چندانی نداشته باشند و این برای گونه‌ای که در سراسر قاره استرالیا زندگی می‌کند بسیار غیرعادی است».

بنابراین ما برای مدت طولانی مشکوک بودیم که آنها بسیار بیشتر از آنچه که داده های آزمایشگاهی اولیه نشان می دهد، تحمل می کنند. و این سؤال را ایجاد می کند که وقتی نفس نفس می زنند، لیس نمی زنند یا عرق نمی کنند، چگونه با این دماهای بالاتر کنار می آیند.

یکی از رویکردهای جدید حباب های snot است.

او می‌گوید: «آنها حباب‌های مخاطی را از بینی خود بیرون می‌زنند و می‌ترکند و نوک پوزه خود را خیس می‌کنند.

این بدان معناست که تبخیر می تواند حوضچه بزرگ خونی را که درست زیر پوست نوک بینی آنها قرار دارد خنک کند. وقتی به دمای پوزه‌هایشان نگاه کردیم، واقعاً خیلی سرد بود.»

آنها همچنین می‌توانند از شکم و پاهای خود که فاقد خارهای عایق هستند، برای پایین آمدن یا فشار دادن به سطوح سرد استفاده کنند و گرمای بدن را از این طریق دفع کنند.

دکتر کوپر می‌گوید که درک چگونگی تحمل گرما توسط اکیدنا، با گرم شدن آب و هوای جهان بسیار مهم است.

کار بعدی که باید انجام دهیم این است که مدل‌سازی حرارتی را انجام دهیم تا ببینیم این پنجره‌های حرارتی چقدر برای اتلاف گرما مهم هستند و محدودیت‌های حرارتی آنها ممکن است کجا باشد.

سپس می‌توانیم محاسبه کنیم که آیا آنها باید قبل از گرم شدن بیش از حد، 10 دقیقه زیر نور خورشید بمانند، یا می‌توانند در شرایط مختلف یک ساعت در آفتاب بمانند و چگونه ممکن است مدت زمان جستجوی غذا و این چیزها تغییر کند.»

این تحقیق در مجله Biology Letters منتشر شده است.