جوردی کرایف: بارسلونا هنوز خاص است، بازیکنان برای حضور در اینجا پول خود را از دست خواهند داد فوتبال باشگاهی اروپا

جوردی کرایف می‌گوید: «در پایان، تسکین وجود دارد. “یک” وجود داردپففف، خدا را شکر’. و اگر قراردادها با هم هماهنگ شوند و خوب بازی کنند، احساس می‌کنید که کارتان به خوبی انجام شده است.»

یک دقیقه مانده به نیمه‌شب روز ضرب‌الاجل، ساعت در حال اجرا بود، که بالاخره مدارک رسید و بارسلونا بالاخره فهمید که می‌تواند پیر امریک اوبامیانگ را ثبت نام کند و به نوعی امضای ژانویه چهارم را تضمین کند. شش هفته بعد، او دو گل زد و یک پاس گل برای فران تورس، دیگر ورود زمستانی، در شکست 4-0 رئال مادرید در سانتیاگو برنابئو داد. این نهمین گل اوبامیانگ از زمان پیوستنش بود، دوازدهمین بازی بدون شکست بارسلونا، شروعی جدید. یک کار به خوبی انجام شده است، در واقع.

این کار آسانی نیست، کاری که در آن باید تصمیماتی گرفته شود که می تواند «قلب شما را بشکند» و در بحبوحه بحرانی مانند بحرانی که بارسلونا باید برطرف کند، کار آسانی نیست. همچنین این شغلی است که کرایف تنها از اول سپتامبر به بعد به عنوان مشاور ورزشی مشغول شد، که بعداً به عنوان مدیر فوتبال بین‌الملل منصوب شد و اکنون عملاً دبیر فنی است و در کنار ژاوی هرناندز و مدیر فوتبال ماتو آلمانی در نقل و انتقالات کار می‌کند. اما آماده‌سازی به عقب‌تر برمی‌گردد – او بازیکن، مربی، مدیر ورزشی بوده است – و همینطور الهام‌بخش.

او با شیوایی در مورد یادگیری از سر الکس فرگوسن صحبت می کند، مردی “پیش از زمان خود”، “بی رحم” اما “انسان”، حتی اگر او همیشه نمی دانست که اینها در آن زمان درس هایی هستند. و پدرش یوهان که شش سال پیش در روز پنجشنبه درگذشت و امسال 75 ساله می شد، تاثیرگذارترین چهره ای بود که فوتبال به خود دیده است. میراثی از بنیاد کرایف به جا مانده است که ربع قرن خود را جشن می گیرد و تقریباً در هر چیز دیگری. هیچ کجا بیشتر از اینجا احساس نمی شود. هیچ کس بیشتر از او آن را احساس نمی کند.

یوهان بارسلونا مدرن را ساخت، حالا جوردی به بازسازی آن کمک می کند. وظیفه بزرگ است. لیونل مسی رفته است، باشگاه قادر به پرداخت پول او یا دیگران نیست. این بدهی در ماه آگوست به 1.35 میلیارد یورو رسید و از آن زمان وام های بیشتری نیز گرفته شد. بازیکنان مجبور به کاهش دستمزد بودند و زمانی که لیگ اخیراً محدودیت دستمزد را اعلام کرد، حقوق بارسلونا تعیین شد منهای 144 میلیون یورو – تنها باشگاه در اعداد منفی. به طور خلاصه، هیچ پولی وجود ندارد. بنابراین، بیایید به تعقیب و گریز بپردازیم: چگونه آنها می توانند فران تورس را برای 55 میلیون یورو جذب کنند؟ و دنی آلاوس، آداما ترائوره ​​و اوبامیانگ را اضافه کنید؟

کرایف می گوید: «کلمه استهلاک است. “شما هزینه را بر x سال تقسیم می کنید و از آنجا کار می کنید.” چگونگی کارکرد آن پیچیده است. برنامه‌های بلند، میان‌مدت، کوتاه‌مدت و فوق‌کوتاه‌مدت به موازات هم اجرا می‌شوند و به دنبال تعادلی بین ایجاد تیم و کاهش بدهی‌ها هستند. تخیل لازم است، فرصت‌ها استفاده می‌شوند: خریدهای زمستانی بارسلونا یک انتقال، قرضی و بازیکن آزاد بودند که در آخرین لحظه به عنوان تنها راه نجات آزاد شدند. چهارمی، آلوز، یک بازیکن 38 ساله و بدون باشگاه بود، که ناامید از بازگشت به خانه – و قهرمانی در جام جهانی بود.

کرایف می‌گوید: «قانون بازی جوانمردانه مالی اسپانیا و مشکلات اقتصادی به این معناست که بسیاری از چیزهایی که معمولاً امکان‌پذیر است، اکنون امکان‌پذیر نیست». این قوانین بدین معناست که بارسلونا می تواند به ازای هر چهار نفر پس انداز تنها یک یورو سرمایه گذاری کند. کرایف می‌گوید، آنها همچنین «بسیار سخت‌تر از بقیه اروپا هستند، که کنجکاو است. در انگلستان آنها انعطاف پذیرتر هستند. در اسپانیا شما بلاک می شوید. شما باید خلاق باشید.»

این مکانیسم برای من پیچیده و جدید است، اما ماتو آن را به خوبی درک می کند. داشتن یک تیم خوب، ارتباط مستقیم: صادقانه و واضح، همه با هم بسیار مهم است. گاهی اوقات شما با یک [football] راه حل است و نمی توان آن را انجام داد. یک فصل سخت می بیند که شما رنج می برید، اما همچنین به شما کمک می کند تا به وضوح ببینید، برای ایجاد اولویت ها: ممکن است موقعیت هایی وجود داشته باشد که بخواهید تقویت کنید، اما برای این چهار ماه به چه چیزی نیاز دارید؟ آنچه شما نیاز دارید تنها بخشی از آن است. به طور واقع بینانه چه چیزی می توانید بدست آورید؟ امیدها همیشه برآورده نمی شوند، اهداف حذف می شوند، برنامه ها رها می شوند و دیگران جایگزین آنها می شوند.

با دانستن وضعیت اقتصادی، محدودیت های FFP، بازیکنان باید بخواهند بیایند. آنها می‌دانند که می‌توانند در جاهای دیگر درآمد بیشتری کسب کنند و هر چهار امضا تلاش کردند تا بتوانیم اعداد را به کار ببریم، که باید آن را تشخیص دهیم. بارسلونا هنوز خاص است، بازیکنان باشگاهی آماده هستند که برای کار در آن پول از دست بدهند.

آلوز با حداقل حقوق مجاز لالیگا دریافت کرد. اوبامیانگ یک معادله مهلت-روز ساده ارائه کرد: اگر این تمام چیزی است که می توانید بپردازید، این تمام چیزی است که من به دست خواهم آورد. چیزی که نمی‌توان گفت آسان بود، معامله‌ای که بعد از ظهر مرده بود، بعداً تجدید نظر، بازسازی و احیا شد. اوبامیانگ به جای انتقال یا قرضی مجبور شد قرارداد خود را با آرسنال فسخ کند.

کرایف می گوید: «وابستگی به اشخاص ثالث در روز آخر سخت است. “فسخ قرارداد همچنین بسیار پیچیده تر از قرارداد وام است، زمانی که می توانید بگویید: “خب، ما در ژوئن، جولای همه چیز را حل خواهیم کرد.” شما منتظر هستید، عصبی است، پنجره بسته می شود، نمی توانید به دنبال جایگزین باشید. همه دنبال یک گلزن هستند. اما سرنوشت تصمیم گرفت و ما خوشحالیم. وقتی خوب تمام شود، یک آه تسکین جمعی وجود دارد.

«فران کوتاه، میان مدت و بلندمدت و یک فرصت است. اگر او این مصدومیت را نداشت، جذب او بسیار سخت بود. او بازی می کرد و گل می زد، بنابراین آنها [Manchester City] نمی فروخت گاهی اوقات شما یک فرصت بازار را می بینید. او مصدوم است، تیمش برنده است [without him]; این وضعیتی را ایجاد می کند که همیشه از بین نمی رود، اما این بار رخ داد.

“بازار زمستانی سخت است زیرا باشگاه ها قرار نیست یک بازیکن معمولی به شما قرض دهند. بنابراین، شما بازیکنانی دارید که زیاد بازی نمی‌کنند، اما لیگ برتر آنقدر سرعت بالایی دارد و از نظر بدنی شدیدتر است، که بازیکنی که چند سال آنجا بوده، عادت‌ها، شرایط خاصی پیدا کرده است. اینطور نیست که ما به یک بازیکن خوب از لیگ دیگری نگاه نمی‌کردیم، اما از انگلیس امن‌تر بود، زیرا می‌دانید که آن‌ها از شدت بالایی برخوردار هستند. این کلید نبود، اما یک امتیاز مفید بود.»

طی سه بازی در اسپانیا، ترائوره ​​به اندازه 25 بازی قبلی در انگلیس گلزنی کرده بود. از طرف دیگر، فیلیپه کوتینیو در 10 بازی استون ویلا به اندازه دو فصل اخیر در بارسلونا گل زده است. کرایف می گوید: «این ممکن است اتفاق بیفتد و تقصیر هیچ کس نیست. او را نیز خوشحال می کند و نه فقط به دلیل اهداف استراتژیک آنها – بارسلونا به بازاری برای کوتینیو نیاز دارد – بلکه چیزی ساده تر. او می گوید: «کارما». “اگر برای کسی آرزوی مریضی داشته باشی، برمی گردد.”

پیشنهاداتی مبنی بر اینکه کرایف ممکن است به طور موقت پس از اخراج رونالد کومان، تیم را در اختیار بگیرد وجود داشت. در عوض، سرجی بارجوان موقتاً تا رسیدن ژاوی موقتاً انتخاب شد. شرایط تحت نظر مربی که کرایف از نزدیک با او کار کرده است، به طرز چشمگیری بهبود یافته است.

من بازیکن، مربی، مدیر ورزشی بوده ام – فوتبالیست دوست داشتنی ترین چیز از همه است – و نمی دانم در 10 سال آینده چه نقشی را ایفا خواهم کرد، اما چیزی که می دانم این است که هرگز ترکیب نمی کنم: وقتی اینجا، من هستم اینجا. روی صندلی شخص دیگری بنشینید؟ نه. این قانون شماره یک است. و قانون شماره دو و سه و چهار و پنج. چیزی که کمک می کند این است که می توانید یک هدف، یک XI را به عنوان یک مربی تجسم کنید. ممکن است فکر کنید: “او بازیکن خوبی است، اما نه آن چیزی که اکنون به آن نیاز داریم.” این کمک می کند که در مورد مسائل با مربیان به زبان خودشان صحبت کنید. این لزوماً به این معنی نیست که شما آن را به درستی انجام خواهید داد، اما به شما کمک می کند تا بازیکن، مربی و نیازهای او را بهتر درک کنید.

پنجره زمستانی را باید موفقیت آمیز ارزیابی کرد، بارسلونا از روز مهلت مقرر شکست نخورده است، حتی اگر او تاکید کند که این فقط مربوط به چهار تیم جدید نیست. سرخیو بوسکتس، جرارد پیکه و جوردی آلبا اثبات آن را ارائه می دهند، کرایف پیشنهاد می کند که افرادی که پیشکسوتان را مقصر می دانند، «کار ساده ای» است. مربی شایسته تقدیر است: بازیکنان جدید سطح را بالا برده اند، انرژی جدیدی به ارمغان آورده اند، اما همه بهتر هستند. باید یک توازن وجود داشته باشد.”

تعادل کلمه است. محدودیت های مالی همچنان وجود دارد، واقعیتی اجتناب ناپذیر. آنها باید همزمان با یافتن راه‌هایی از طریق بازی جوانمردانه مالی برای تسهیل بازسازی تیم، بحران را برطرف کنند، آگاه باشند که خطر عمیق‌تر شدن بدهی‌ها همچنان وجود دارد. لحظه ای وجود دارد که کرایف در مورد استهلاک های موروثی صحبت می کند، امضاهایی که از قبل نشان می دهد اکنون بار سنگینی را نشان می دهد، که این سوال را مطرح می کند: ممکن است امضاها اکنون بعداً مشکل ساز نباشند؟ اگر یک اصلاح کوتاه مدت به یک تعهد بلند مدت تبدیل شود چه؟

او می‌گوید: «اکنون کنترل می‌شود تا به سمت ما بازنگردد. حقوق ها نیز باید کنترل شود، ساختار دستمزد. اینطوری باید باشد، وگرنه یک اثر بومرنگ دریافت می کنید.»

تا اینجا کار می کند، اما آنها دچار هیچ توهم نیستند. راه طولانی در پیش است، اما یک ایده، یک مسیر وجود دارد. خوان لاپورتا همیشه یوهان کرایف را به عنوان یک راهنمای معنوی نگه داشته است و از خود می‌پرسد که چه می‌گوید، و جوردی نیز اعتراف می‌کند که او هم همینطور است و با دیدن ظرفیت پدرش برای پیش‌بینی آنچه در راه است، بزرگ شده است. پس چی خواهد شد یوهان بگو حالا؟

کرایف در حالی که می خندد می گوید: «او دقیقاً در مورد این وضعیت چه می گوید، من برای خودم نگه می دارم. اما او همیشه و در همه چیز مثبت بود. من همیشه از آن شگفت زده بودم: حتی در سخت ترین لحظات زندگی اش، او خوش بین بود.»