آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
کاهش تعرفه سوخت استقبال می شود
سوزان لی 61 ساله از باث که به دلایل پزشکی زودتر بازنشسته شد، گفت: «کاهش وظیفه سوخت استقبال می شود، اما واقعاً چیز دیگری وجود ندارد. من چیزی اضافی نمی‌خواستم، فقط مزایا برای برابری با تورم، اما ما حتی آن را هم نگرفتیم.»
لی که 34 سال به عنوان پرستار کار می کرد، به آرتریت روماتوئید مبتلا شد و اکنون از آسیب عصبی در هر دو پای خود رنج می برد. او گفت که “سوسو زدن امیدی وجود دارد که چیزی اعلام شود، اما مطلقاً هیچ چیز وجود ندارد”.
درآمد او از سه پرداخت ماهانه تشکیل شده است: 390 پوند برای بازنشستگی NHS برای بازنشستگی بیماری، 350 پوند برای پیپ و 450 پوند برای ESA. او یک ماشین Motability دارد که “پاهای” او است، اما به دلیل قیمت بالای سوخت مجبور به جیره بندی سفرهای ضروری شده است.
“بزرگترین تاثیر” بحران هزینه زندگی برای او از دست دادن مراقب خود بوده است. لی گفت: «او حدود دو ساعت در هفته به ازای هر ساعت 22.50 پوند وارد خانه می‌شد، اما من مجبور شدم در ماه فوریه پس از اعلام صدراعظم درباره قبوض انرژی، جلوی آمدنش را بگیرم. این بحران به معنای تصمیم گیری واقعی در زندگی است. من هر جا و هر طور که بتوانم صرفه جویی کرده ام، اما بعداً در سال باید تصمیم بگیرم که برای کدام یک هزینه کنم – انرژی یا اجاره؟
“این ناامیدی بی پایان است”
امیلی پریچارد، کتابفروش 25 ساله ای که در آکسفورد زندگی می کند، که حدود یک سال پیش پس از جدایی به خانه پدر و مادرش بازگشت، گفت: “من ناامید هستم اما تعجب نمی کنم.” «کاهش عوارض سوخت بر من و دیگرانی که خودرو ندارند و مالیات بر درآمدی که در سال 2024 می‌آید تأثیری نمی‌گذارد – نمی‌دانم وقتی مردم اکنون با مشکل مواجه هستند، چقدر برای کسی مفید است. این فقط ناامیدی بی پایان است.»
اگرچه او فقط شش ماه برنامه ریزی کرده بود که با والدینش بماند، اما اکنون مطمئن نیست که چه زمانی خواهد رفت. عدم اطمینان او در مورد خروج از خانه تا حدودی ناشی از افزایش هزینه های انرژی و هزینه های گسترده تر بحران زندگی است. پریچارد می‌گوید: «من قصد داشتم برای شش ماه بمانم و از آن به عنوان نقطه پرش به مرحله بعدی زندگی‌ام استفاده کنم، اما در عوض به مرحله بعدی زندگی من تبدیل شده است.
او می‌گوید اگر با حقوق بالاتری می‌بود، به احتمال زیاد از خانه خارج می‌شد، و توضیح می‌دهد که اگر در یک سهام ثابت زندگی می‌کرد، پول کم بود. در حال حاضر، او “تا پایان ماه کاملاً بی پول نیست”. “این نسبتا نزدیک است، اما [I don’t] باید واقعاً به همین ترتیب در مورد آن نگران بود.»
پریچارد، که برای غذا و قبوض به والدینش پول می دهد، انتظار نداشت در اواسط 20 سالگی در خانه زندگی کند. من از زندگی در نزد پدر و مادرم احساس شرم و خجالت می‌کنم، اما در حال حاضر شرایط واقعی برای همه ما خوب است.»
“قطع بیمه ملی کمک خواهد کرد”
پل آسپینال، برقکار و حسابدار بازنشسته نیز از این بیانیه بهار “بسیار ناامید” است. این مرد 67 ساله اهل استافوردشایر جنوبی گفت: «کاهش وظیفه سوخت تنها 4 پوند در هنگام پر کردن سوخت کاهش می یابد. «اگر هفته‌ای یک‌پایان نیم لیتری از بین رفته باشد یا حتی چند بسته پاستا بخرم.
“افزایش آستانه بیمه ملی کمک خواهد کرد، اما شاید بتوان این پول را برای افرادی که در پایین ترین سطح از مقیاس دستمزد قرار دارند، استفاده کرد. و افزایش مالیات بر درآمد زمانی که دو سال از آن می گذرد حتی ارزش صحبت کردن را ندارد.
درآمد او حدود 1500 پوند در ماه است که شامل حقوق بازنشستگی دولتی، حقوق بازنشستگی خصوصی و درآمد ناچیزی از خانه های ییلاقی است که او اجاره می دهد. آسپینال گفت که متوجه شده است که قیمت همه چیز، از غذا گرفته تا انرژی، کمی افزایش یافته است. “یک شیشه Bovril دو ماه پیش 3.50 پوند بود اما اکنون 4 پوند است.”
آسپینال افزود: “هزینه های انرژی خارق العاده است.” به عنوان یک مشتری دوگانه سوز با Octopus Energy، او در ماه ژانویه 106.22 پوند در ماه پرداخت کرد و پرداخت او برای فوریه به 153.09 پوند افزایش یافت – افزایش 44٪ – زمانی که تعرفه او تغییر کرد به دلیل اینکه قرارداد مدت معینش به پایان رسید. فوریه.
او گفت: «من تا زمانی که قبلاً داشتم گرمایش را روشن نمی‌کنم و قطعاً لایه‌های بیشتری می‌پوشم. “زندگی بدبختی نیست و من آن را کمی چالش می بینم. من تسلیم آن نمی شوم.»
من از دولت انتظاری ندارم
برای جولی کیچن 67 ساله، که در دره گلامورگان، ولز زندگی می کند، این جمله “بسیار جزئی” و “آشغال” بود. او گفت: “اگر شما مستمری بگیر نیستید که رانندگی می کنید، چیزی برای شما وجود ندارد.”
“امیدوار بودم او به شرکت های انرژی گاز بزند، اما این کار را نکرده است، و به نظر می رسد که کاری با اعتبار بازنشستگی انجام ندهد، به بازنشستگان این پیام را می دهد که باید فقط به صف بانک مواد غذایی بپیوندند.” از نظر کاهش مالیات بر ارزش افزوده برای اقدامات بهینه سازی انرژی، کیچن اضافه کرد: «فکر نمی‌کنم بتوانم بیشتر از این بتوانم کارآمدی انرژی داشته باشم! در زمان زندگی‌ام قرار نیست مقدار زیادی پول برای نصب پنل‌های خورشیدی روی پشت بام خود خرج کنم زیرا هرگز از مزایای آن بهره نخواهم برد.»
کیچن که یک مدیر اطلاعات بازنشسته است، اکنون با حقوق بازنشستگی دولتی خود به مبلغ 816 پوند در ماه، حقوق بازنشستگی خصوصی 389 پوند در ماه و پس انداز زندگی می کند. یکی از هزینه‌های اصلی او سفر است – به دلیل موقعیت روستایی‌اش وقتی مجبور است رانندگی میکند. از زمان کووید، من زیاد بیرون نمی روم، اما دوست دارم گاهی به کاردیف بروم که حدود 24 مایل رفت و برگشت است. حمل و نقل عمومی در اینجا وحشتناک است – ما فقط یک سرویس اتوبوس داریم که به فرودگاه کاردیف می رود. قبلاً یک سرویس فرودگاهی وجود داشت که شما را به شهر می برد، که همه مستمری بگیران قبلاً در آن شیرجه می زدند، اما اکنون به دلیل کووید این سرویس متوقف شده است.
نگرانی اصلی آشپزخانه هزینه انرژی است که به گفته او “بزرگ” است. من لباس‌ها را روی هم انباشته‌ام و پتو می‌پوشم، اما شروع به احمقانه شدن کرده‌ام. از نظر مالی، من نسبتا راحت هستم، اما با قیمت انرژی در حال حاضر ترسناک است. قبلاً می‌توانستید معاملات خوبی داشته باشید، اما اکنون حتی نمی‌توانید این کار را انجام دهید.»
“احساس نمی کنم از دیروز چیزی تغییر کرده باشد”
کلر ایوانز، 38 ساله، یک کارمند اجتماعی با افراد دارای ناتوانی های یادگیری، گفت که بیانیه بهار “تعجب بزرگی نیست”.
من قصد ندارم از چیزی که به نفعم باشد، مانند کاهش عوارض سوخت یا افزایش آستانه بیمه ملی، هر چند اندک، شکایت کنم. همه آن سکه ها جمع می شوند. من خیلی خوش شانس هستم که دستمزد خوبی دارم و در حال حاضر در شرایط سختی نیستم، اما کار می کنم و از افرادی که هستند حمایت می کنم و نمی توانم ببینم که اینها چگونه به آنها کمک معناداری می کند.
خیلی سخت است که آن را شخصی نگیرید. همه ما چیزهای زیادی در مورد ریشی سوناک، خانواده اش و میزان ثروتشان می دانیم. کمی هوشمندانه است. واقعاً احساس نمی‌کنم از دیروز چیزی تغییر کرده باشد، اما حدس می‌زنم که انتظارش را هم نداشتم.»
کلر گفت که بیش از همه نگران افرادی است که از طریق کارش با آنها ملاقات می کند و بیشتر آنها از مزایای ناتوانی زندگی می کنند. ما می‌توانیم مدیریت کنیم، اما افرادی که با آنها کار می‌کنم، در مورد گرما یا غذا یا دسترسی به حمل‌ونقل این تصمیم‌ها را می‌گیرند. آنها باید هر کاری را که انجام می دهند محدود کنند. ما نمی‌توانیم به همه کمک کنیم، اما سوال اینجاست که آیا به افراد مناسب کمک می‌کنیم، زیرا همیشه اینطور نیست.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
