تحقیقات نشان می دهد جداسازی قومی در انگلستان و ولز در حال کاهش است | سرشماری

تحقیقات نشان می دهد که جداسازی قومی در انگلیس و ولز رو به زوال است زیرا افراد بیشتری در کنار همسایگان با پیشینه های مختلف زندگی می کنند و شهرها و شهرهای رنگین کمانی را ایجاد می کنند.

تنوع محله ها در سطح ملی بین سال های 2001 تا 2021 بیش از دو برابر شد و در برخی مکان ها دگرگونی های عظیمی رخ داد. تقریباً ده برابر افزایش تنوع در بوستون، لینکلن شایر وجود داشت، البته از یک پایه پایین. بارکینگ و داگنهام افزایش 9 برابری را ثبت کردند، در حالی که تنوع در واتفورد و ریدینگ چهار برابر شد.

نیوهام ترکیبی ترین مکان و خارج از لندن متنوع ترین مناطق اسلاو، لوتون، بیرمنگام و لستر بودند. این روند توسط تیمی از جغرافی‌دانان بین‌المللی جمعیت ترسیم شده است که آخرین داده‌های سرشماری 2021 را در مورد قومیت و با استفاده از «شاخص تنوع» که مکان‌ها را بر اساس پراکندگی گروه‌های قومی مختلف رتبه‌بندی می‌کند، ترسیم کرده‌اند.

هنگامی که برای اولین بار در نوامبر منتشر شد، داده‌های خام سرشماری سرفصل‌هایی را در مورد اولین شهرها و شهرهای «اکثریت اقلیت» و ادعای نادرست نایجل فاراژ مبنی بر اینکه «لندن، منچستر و بیرمنگام اکنون همه شهرهای سفیدپوست اقلیت هستند» ایجاد کرد. تحلیل جدید استدلال می‌کند که این مکان‌ها به‌عنوان تنوع قومیتی بسیار بهتر شناخته می‌شوند، و به جای جوامع مسلط منفرد، محل زندگی نسبت‌های قابل توجهی از مردم از بسیاری از گروه‌های قومی است.

با این حال، بررسی نمی‌کند که تنوع افزایش‌یافته تا چه حد به معنای دسترسی به آموزش، بهداشت یا مسکن بهتر برای اقلیت‌های قومی است و تحقیقات بیشتری در مورد «تجارب متفاوت – و دائماً نابرابر – محله‌ای افراد با پیشینه‌های قومی مختلف» برنامه‌ریزی شده است.

در همین حال، مطالعه جدید نشان می‌دهد که در سراسر انگلستان و ولز، تعداد محله‌های کمتری نسبت به همیشه سطوح پایینی از تنوع قومیتی را نشان می‌دهند، در حالی که تعداد محله‌هایی با «سطوح تنوع بسیار بالا» از 342 (1 درصد) در سال 2001 به 2201 محله در سال 2021 رسیده است. (6%).

بخشی از این تأثیر به کاهش 1.1 میلیون نفری جمعیت سفیدپوست بریتانیا و افزایش 8.7 میلیونی در تمام قومیت های دیگر در 20 سال گذشته است.

جما کتنی، جغرافیدان جمعیتی در دانشگاه کوئینز بلفاست و یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: «اما این تنها تابعی از افول سفیدپوستان بریتانیا نیست. ما شاهد تنوع و گسترش رو به رشد هستیم. رنگین کمان گسترده‌تری از گروه‌های قومی مختلف در سراسر مناطق نسبت به قبل وجود دارد.»

محققان دریافتند که بیشترین تعداد محله‌ها با سطوح بالایی از تنوع قومیتی در شهرهای بزرگ، به ویژه در لندن، اما همچنین در بیرمنگام، بریستول، منچستر، کاردیف، ناتینگهام و ساوتهمپتون وجود دارد.

اما تغییرات متناسب بزرگی در تنوع در مناطقی مانند بوستون و هلند جنوبی در لینکلن شایر و پیتربورو در کمبریج شایر، جایی که بسیاری از کارگران مهاجر پس از گسترش اتحادیه اروپا در سال 2004 وارد شدند، وجود داشت.

پل اسکینر، رهبر شورای بوستون، گفت: “جوامع زیادی آمده اند و رفته اند.” نرخ تغییر باعث ناراحتی برخی افراد شده است، اما مسئله پذیرش تفاوت هاست.

وی با اشاره به اینکه نیروی انتظامی متنوع‌تر شده است، گفت: در حالی که هنوز “تنش‌ها” وجود دارد، “امیدوارم مردم از چیزهای خوبی که به همراه دارد استقبال کنند.”

در سراسر انگلستان و ولز در دهه گذشته، بیشترین کاهش در جداسازی توسط گروه‌های قومی سیاه‌پوست آفریقایی و سیاه‌پوست کارائیب تجربه شد. جداسازی سفیدپوستان از گروه های اقلیت نیز کاهش یافت.

در طول 30 سال گذشته، بزرگترین کاهش نسبی در تفکیک مسکونی برای گروه سیاه‌پوست آفریقایی بود، با گروه‌های قومی بنگلادشی، سیاه‌پوست کارائیب و هند نیز کاهش زیادی در تفکیک مسکونی محله‌ای را تجربه کردند.

مکان هایی که کمترین رتبه بندی شاخص تنوع را داشتند آلردیل و کوپلند در کامبریا، استافوردشایر مورلندز، ردکار و کلیولند و آنگلسی بودند. در سرشماری سال 2021، در هر یک از این موارد حداقل 96 درصد از جمعیت بریتانیایی سفیدپوست بودند.