بیایید با واقعیت روبرو شویم. منافع سوخت های فسیلی پلیس ها را نابود کرده است – ما به چیزی جدید نیاز داریم | بیل مک گوایر

تیدر اینجا نبردی بر سر قلب و روح کنفرانس‌های پلیس سازمان ملل که از سال 1995 هر سال برگزار می‌شود، در جریان است. در یک طرف، دانشمندان، سیاست‌گذاران، و نمایندگان کشورهایی که بیشترین تهدید را از گرمای جهانی دارند و کشورهایی هستند که به سادگی “دریافت” اثرات فاجعه بار بحران آب و هوا. در طرف دیگر صنعت سوخت های فسیلی است.

این نبرد تا حد زیادی تحت رادار انجام شده است، اما مدتی است که ادامه دارد. و کسانی که پرچم سوخت فسیلی را به اهتزاز در می آورند در آستانه پیروزی هستند. این حمله به طور جدی در Cop25 به دست آورد. ابتدا برزیل به رهبری ژایر بولسونارو پیشنهاد خود را برای میزبانی این رویداد پس گرفت، سپس شیلی به دلیل ناآرامی‌های داخلی از آن خارج شد. دولت اسپانیا و شرکت‌های سوخت فسیلی خود در آخرین لحظه این کار را انجام دادند. غول‌های انرژی اسپانیایی Iberdrola و Endesa – که اخیراً یکی از بزرگترین تولیدکنندگان گازهای گلخانه‌ای در کشور است – مقدار زیادی پول نقد پرداخت کردند تا حامیان مالی اصلی شوند و حق نصب لوگوهای خود را در سراسر محل کنفرانس بخرند.

در Cop26 در گلاسکو در سال 2021، تهاجم سوخت های فسیلی ادامه یافت، این بار به شکل بیش از 500 نماینده به نمایندگی از منافع نفت، گاز و زغال سنگ. اینها نیروهای شوک لابی بودند که وظیفه داشتند اطمینان حاصل کنند که صنعت آنها در تلاش برای استفاده بیشتر از کربن فسیلی مانعی ندارد. سال گذشته، در Cop27 – به میزبانی مصر در تفرجگاه دریای سرخ شرم‌الشیخ – بخش سوخت‌های فسیلی موقعیت خود را با افزایش نیروهای خود به تعداد 636 نماینده تثبیت کرد.

کنفرانس آب و هوای 2023، Cop28، چند هفته قبل از کریسمس در امارات متحده عربی برگزار می‌شود و لابی سوخت‌های فسیلی از قبل می‌دانست که بهترین هدیه‌ای را که می‌تواند آرزو کند، دریافت می‌کند. هفته گذشته، سلطان الجابر، رئیس شرکت ملی نفت ابوظبی (ادنوک)، به عنوان رئیس Cop28 رژه رفت و پیروزی بخش سوخت های فسیلی را کامل کرد. این مانند یک مدیر عامل بزرگ تنباکو است که میزبان کنفرانس سرطان باشد، با این تفاوت که این بار سلامت کل کره زمین در خطر است.

به نظر سازمان ملل این ایده خوبی است که اجازه دهد یک دولت نفتی مستبد میزبان چنین نشست مهمی در اوج شرایط اضطراری آب و هوایی باشد. با توجه به سرمایه گذاری عظیم امارات متحده عربی در نفت و گاز، همیشه این احتمال وجود داشت که در Cop28 تنش های جدی بین اقدام در مورد آب و هوا و صنعت سوخت های فسیلی وجود داشته باشد. واگذاری ریاست‌جمهوری به الجابر کنفرانس را به خطر انداخته است و این نگرانی‌ها را تقویت می‌کند که کل فرآیند پلیس برای هدف مناسب نیست.

از زمان اولین پلیس در برلین در سال 1995، 27 کنفرانس آب و هوا برگزار شده است (دو Cop6 وجود داشت)، و علیرغم بحث و مناظره، وعده ها و تعهدات، هشدارها و التماس ها، انتشار گازهای گلخانه ای همچنان در حال افزایش است. در حالی که پلیس های اولیه از چند هزار شرکت کننده استقبال کردند، آخرین آن 35000 نماینده داشت، و اکنون دشوار است که رویدادها را چیزی جز سیرک های مسافرتی متورم ببینیم که به طور فزاینده ای بی تأثیر هستند.

به طور معمول، زمانی که تشریفات و عکس‌برداری‌ها از راه می‌روند، هفته اول یا بیشتر یک پلیس با مانور و موضع گیری از سوی هیئت‌های ملی انجام می‌شود. در هفته دوم، همه چیز کمی متمرکزتر می شود، سپس با یک یا دو روز مانده به پایان، وحشت ایجاد می شود، زمانی که برای میزبانان شروع می شود که نیاز به نوعی توافق دارند تا به جهان اعلام کنند. رک و پوست کنده، هر کاری انجام خواهد داد.

سال گذشته، این یک معامله دلگرم‌کننده در مورد «خسارت و خسارت» بود، که به دنبال اطمینان از دریافت کمک‌های مالی کشورهای در حال توسعه متاثر از فروپاشی آب و هوا بود. سال قبل، این پیمان بزرگ با عنوان پیمان آب و هوایی گلاسکو بود که به طور موثر رمزی برای “ما به دنبال انجام کارهای بهتر و صادقانه خواهیم بود” بود. وعده ها هرگز چیزی کمتر از اعتبار به نظر نمی رسند، اما به ندرت الزام آور هستند و هیچ تضمینی وجود ندارد که در نهایت آنچه را که روی قلع می گویند انجام دهند.

چنین قدرت ترکیبی لابی های نفت، گاز و زغال سنگ است. با نگاهی به آینده، یک چیزی که می‌توانید تضمین کنید این است که هرگونه توافقی برای کاهش استفاده از سوخت‌های فسیلی بسیار بعید است و مطمئناً در امارات متحده عربی اتفاق نخواهد افتاد. کاهش مصرف سوخت های فسیلی از همان ابتدا در اتاق فیل بوده است و نزدیک ترین توافق، درک مبهم و صراحتاً بی معنی در Cop26 برای “کاهش تدریجی زغال سنگ” بوده است.

واقعیت ممکن است این باشد که – از نظر ارائه راهی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای همانطور که علم اقتضا می کند – کارناوال سالانه پلیس مرده است. این به لاشه ای تبدیل شده است که مگس های سوخت فسیلی به سمت آن جذب می شوند و تعداد بیشتری وزوز می کنند. کنفرانس امارات مجموع روزهای مجادله پلیس را به 12 ماه می رساند.

مطمئناً، این مکان خوبی برای توقف است، و جایگزینی رسانه‌ای سالانه با چیز دیگری می‌شود. شاید کوچکتر، هیئت‌های ایستاده پلیس جداگانه کار بهتری انجام می‌دهند و پشت درهای بسته برای رسیدگی به مسائل کلیدی – انرژی، حمل‌ونقل، جنگل‌زدایی، تلفات و آسیب‌ها و غیره کار می‌کنند. در کنار بزرگ‌ترین آلاینده‌ها، نمایندگان کسانی که بیشترین آسیب را متاثر و آسیب‌پذیر در برابر فروپاشی آب‌وهوایی هستند، می‌توانند بر سر میز مذاکره داشته باشند و قدرت مذاکره بر سر توافق‌های الزام‌آور، به آنها نفوذ می‌دهد. ادامه وضعیت موجود چیزی کمتر از تثبیت تصرف سوخت های فسیلی در فرآیند پلیس و تضمین این که صنعت همچنان از قتل خارج می شود، ندارد.