“دولت اهمیتی نمی دهد”: خوک کاران بریتانیا نسبت به کوچک شدن بخش هشدار می دهند | گوشت خوک

فلاویان اوبیرو که یک مزرعه سرپوشیده خوک در شرق ساسکس را مدیریت می کند، می گوید: “اگر آنها پول در نمی آورند، بیایید از شر آنها خلاص شویم و به چیز دیگری برویم.”

رئیس اوبیرو هنوز مجبور نبوده به توصیه‌های او توجه کند، اما پس از چند سال سخت، خوک‌های باقی‌مانده در بریتانیا گروهی در حال کوچک شدن هستند. جمعیت خوک های بریتانیا از حدود 8 میلیون در دهه 1990 به کمی بیش از 4 میلیون امروز کاهش یافته است.

این کاهش به دلیل کمبود تقاضای مصرف کننده برای بیکن و گوشت خوک نیست. ما سال گذشته 2 میلیارد پوند محصولات گوشت خوک وارد کردیم. اما به نظر می رسد کاهش تولید از مزارع بریتانیا مختص خوک ها باشد.

در حالی که تعداد گاو، گوسفند و طیور در مزارع علیرغم بحران‌های مختلف که به خوبی تبلیغ شده‌اند همچنان بالاست، بخش خوک کوچک‌تر می‌شود. بریتانیا تا حد زیادی در گوشت گاو، بره، لبنیات، مرغ و تخم مرغ خودکفا است، اما این رقم برای محصولات گوشت خوک 40 درصد است.

توسعه‌ای که در اواخر سال گذشته تا حد زیادی نادیده گرفته شد، یکی از دلایل این انقباض را در بر داشت: اعلام غول گوشت Danish Crown مبنی بر اینکه در حال ساخت کارخانه جدید بیکن چند میلیون پوندی در Rochdale است – اما این شرکت فقط از گوشت وارداتی از دانمارک استفاده خواهد کرد.

جیس والور، مدیر اجرایی، به رویترز گفت که گوشت خوک بریتانیا بسیار گران بود، زیرا توضیح داد که کارخانه جدید به شرکت اجازه می‌دهد تا سریع‌تر خود را با تقاضای گامون و بیکن سوپرمارکت سازگار کند.

این یک بررسی واقعی دیگر برای خوک‌های باقی‌مانده در بریتانیا بود.

آیا می توانید تصور کنید که یک تولید کننده گوشت بریتانیا به آلمان یا دانمارک برود و یک کارخانه بسازد و فقط برای آن خوک از بریتانیا بیاورد؟ اوبیرو می‌گوید: «دولت اینجا اهمیتی نمی‌دهد.

و ما باید از این فکر نکنیم که سوپرمارکت ها ما را نجات می دهند. آنها نمی خواهند. این را با تخم مرغ های وارداتی دیدیم [before Christmas]،” او اضافه می کند.

مصرف‌کنندگان بریتانیایی مدت‌هاست که بیکن دانمارکی می‌خورند، اما آخرین اقدام سال فاجعه‌باری را برای بخش خوک در بریتانیا رقم می‌زند.

کشاورزان به ماهیت چرخه‌ای بازار – که برای بسیاری در سال‌های 20-2019 بسیار سودآور بود – عادت کرده‌اند، اما دوره اخیر متورم شدن هزینه‌های خوراک و انرژی، ادامه این تجارت را برای برخی غیرممکن کرده است.

آبان نیوز با کشاورزانی صحبت کرده است که در یک مقطع زمانی در سال گذشته توسط فرآورده‌های گوشت، حداقل 60 پوند یا کمتر برای خوک‌هایشان پیشنهاد شده بود.

نایجل لوید که مجبور شد مزرعه خوک خود را در نزدیکی شروزبری تعطیل کند، می‌گوید: «شما با نگه داشتن آنها در مزرعه و غذا دادن به آنها پول از دست می‌دادید و خریداران گوشت می‌دانستند که از دست دادن آنها بهای زیادی است. افزایش قیمت خوراک، که بیشتر هزینه های دامداران را تشکیل می دهد.

من شک دارم که تولیدکنندگان مستقل زیادی باقی بمانند. بزرگترها به قیمت های بالاتر از بخش کوچکتر در آینده می چسبند و امیدوارند. لوید می‌گوید: یا شاید نتوانند از آن خارج شوند، زیرا سرمایه‌گذاری زیادی در کسب‌وکار خود دارند.

کارشناسان صنعت می گویند که تعداد “تولیدکنندگان خوک با اندازه قابل توجه” باقی مانده در بریتانیا به احتمال زیاد “در حال حاضر به صدها نفر” خواهد رسید و تعداد خوک ها نیز رو به کاهش است. با دهه های 1970، 80 و 90 که جمعیت خوک ها حدود 8 میلیون نفر بود و بریتانیا سطح بالایی از خودکفایی داشت، فاصله زیادی دارد.

یک خریدار گوشت به آبان نیوز گفت که دیدن بسیاری از خوک‌دارانی که در تلاش هستند و مجبور می‌شوند قیمت‌های کمتر از قیمت تولید را بپذیرند «دل‌خراش» بود، اما «اکنون هم اکثر مزارع در حال خراب شدن هستند».

خریدار گوشت گفت که مشکل کشاورزان این بود که بسیاری از مردم در مورد خرید بیکن غیر انگلیسی اذیت نمی شدند و خرده فروشان این را می دانستند.

بزرگترین ضربه به جمعیت خوک در بریتانیا در اواخر دهه 1990 اتفاق افتاد، زیرا ممنوعیت دولت در استفاده از جعبه های حاملگی، همراه با افزایش ارزش استرلینگ و مازاد بر گوشت خوک در اروپا، منجر به تقریباً نصف شدن تعداد مزارع خوک شد.

بریتانیا نسبت به سایر کشورهای اروپایی در ممنوعیت نگهداری خروس‌های باردار در غرفه‌های باریک یا زنجیر در طول دوران بارداری خود سریع‌تر عمل کرد. اینها از حرکت صحیح خوک ها و انجام رفتارهای طبیعی مانند ریشه زایی جلوگیری می کند. اتحادیه اروپا این عمل را تا سال 2013 ممنوع نکرد.

امید این بود که خریداران و خرده فروشان از گوشت خوک با رفاه بالاتر حمایت کنند. در عوض، واردات گوشت خوک بریتانیا از دانمارک 50 درصد و از آلمان 400 درصد بین سال‌های 1997 تا 2007 افزایش یافت.

شین مک آلیف، یک تولید کننده خوک از شهرستان کری، می گوید که بریتانیا بهای اجرای استانداردهای رفاهی بالاتر را می پردازد.

نمی توان انکار کرد که بریتانیا استانداردهای رفاهی بالاتری دارد. آنها [supermarkets] می گویند از بریتانیا حمایت می کنند، اما وقتی قفسه ها را می بینید این کار را نمی کنند. آنها فقط راضی هستند که آنچه را که نیاز دارند از اروپا تهیه کنند.”

برای اوبیرو، ماندن طولانی مدت در این بخش مستلزم استفاده بهتر از بازارهای محلی و جهانی است. مزرعه در حال حاضر یک مغازه دارد، اما او همچنین دوست دارد شروع به تولید گوشت های آماده خود کند، که بیشتر از اسپانیا، ایتالیا و سایر نقاط اروپا وارد می شود. ما نمی توانیم اجازه دهیم [UK pig farming] سقوط،» او می گوید.