پیدا کردن چه کسی پس از تیراندازی یک کودک شش ساله به معلم | کنترل اسلحه آمریکا

تیراندازی یک معلم ویرجینیا توسط دانش آموز شش ساله اش در هفته گذشته شهر نیوپورت نیوز و سایر نقاط آمریکا را تکان و شوکه کرد.

حتی در کشوری که مدت‌هاست به تیراندازی‌های مدرسه‌ای عادت کرده است که در بسیاری از نقاط جهان نادر است، سن شگفت‌انگیز تیرانداز باعث رنجش عمومی در ایالات متحده در مورد مشکل خشونت با اسلحه شد.

اما ماهیت تقریبا منحصر به فرد حادثه نیوپورت نیوز به این معنی بود که پارامترهای بحث بعدی تا حدودی متفاوت از تیراندازی های تکان دهنده قبلی در مدرسه در ایالات متحده بود، مانند تراژدی سال گذشته در Uvalde، تگزاس، جایی که یک مرد مسلح نوجوان 19 کودک و دو معلم را کشت. ،

در حالی که مسائل مربوط به امنیت مدرسه مطرح می‌شد، گفتگوی دردناکی نیز در مورد نحوه برخورد با چنین تیرانداز جوانی و اینکه چه کسی در نهایت با عواقب تیراندازی در کشوری غرق در اسلحه روبرو خواهد شد، وجود داشت.

ریچارد بانی، استاد حقوق دانشگاه ویرجینیا، بخشی از کنسرسیومی متشکل از کارشناسان بهداشت روانی و عمومی است که برای ایجاد سیاست‌های بهتر برای مهار خشونت با اسلحه تلاش می‌کنند. بانی گفت که تقصیر از نظر قانونی نمی تواند متوجه کودک شش ساله باشد، که پس از تیراندازی در یک مرکز پزشکی و نه سلول زندان نگهداری می شد.

«کودکان در سن شش سالگی از ماهیت و پیامدهای رفتار خود قدردانی نمی کنند. در این شرایط مسئولیت کیفری در هیچ کشوری جایز نیست. بانی گفت: در بیشتر ایالت ها، اگر نه در همه ایالت ها، کودک مشمول صلاحیت قضایی دادگاه اطفال و نوجوانان نمی باشد.

این پسر همچنان در بازداشت است، اما طبق قانون ویرجینیا، کودکان شش ساله نمی توانند به عنوان بزرگسال محاکمه شوند. به گفته بانی، ممکن است تقصیر در بزرگسالان در زندگی کودک یافت شود. اسلحه شلیک شده توسط این کودک متعلق به مادرش بوده که به صورت قانونی آن را به دست آورده است. بنابراین، همانطور که قبلاً در مورد تیراندازی های دیگر در مدارس توسط جوانان اتفاق افتاده است، تمرکز حقوقی – و سیاسی – بر مشکل دسترسی گسترده و آسان آمریکایی ها به سلاح گرم بوده است.

“من فکر می کنم عواقب واقعی در چنین موقعیتی واقعاً برای والدین است. هنوز چیزهای زیادی وجود دارد که ما در مورد شرایط اینجا نمی دانیم – مثلاً رابطه بین کودک و والدین. والدین نتوانستند مسئولیت های خود را برای جلوگیری از دسترسی کودک به سلاح انجام دهند. و این مطمئناً مسئولیت بالقوه جرم را فراهم می کند.» بانی گفت.

بانی افزود: “ما واضح است که ما هیچ ایده ای نداریم که در آن زمان چه چیزی در سر آن کودک می گذرد، و منظورم این است که فکر می کنم این چیزی است که نباید درباره آن حدس بزنیم.”

جنبه ای از این مورد که منحصر به تیراندازی توسط کودکان است، عمد است. مقامات تیراندازی توسط این کودک را عمدی دانستند، اما جاشوا هورویتز، یکی از مدیران مرکز راه حل های خشونت با سلاح در دانشگاه جان هاپکینز، گفت: «برای یک کودک شش ساله سخت است که قصد جنایتکارانه داشته باشد.»

“آنها مسئول نیستند. آنها حتی واجد شرایط قضاوت نوجوانان در آن سن کم نیستند. این مسئولیت باید با بزرگسالان باشد.»

انتظار می رود که معلم مجروح، ابیگییل زورنر، 25 ساله زنده بماند، اما جزئیات دقیق وضعیت جسمانی او هنوز مشخص نیست.

مدرسه ابتدایی Richneck – جایی که حادثه رخ داد – و منطقه مدرسه والدین آن برای پاسخ به این قسمت غیرمنتظره تلاش کردند. در پی تیراندازی کلاس ها به مدت دو روز لغو شد و صحبت برای نصب دستگاه فلزیاب در مدرسه در حال انجام است.

جورج پارکر، ناظر نیوپورت نیوز، در جلسه پنجشنبه شب به والدین گفت که یکی از مسئولان مدرسه از تفنگ 9 میلی‌متری که کودک به کلاس خود آورده بود، قبل از شلیک اسلحه مطلع شد. اما بسیار دیر بود.

هورویتز بر اهمیت اجرای سیاستی که مستلزم نگهداری امن تر اسلحه در خانه هایی که کودکان در آن زندگی می کنند، تاکید کرد.

“قوانین ذخیره سازی ایمن کار می کنند. قوانین قوی برای نگهداری اسلحه جان انسان ها را نجات می دهد. این چیزی است که همه ما باید بتوانیم روی آن توافق داشته باشیم.» «به طور کلی امن‌ترین خانه، خانه‌ای بدون سلاح گرم است. اگر در خانه بچه دارید، هنگام آوردن اسلحه باید بسیار مراقب باشید و حداقل باید آن را نگه دارید. [it] کاملاً قفل شده است.»

مرکز جانز هاپکینز برای راه حل های خشونت با اسلحه می گوید بیش از نیمی از صاحبان اسلحه در ایالات متحده – از جمله 55٪ از دارندگان اسلحه با کودکان در خانه – نگهداری ایمن اسلحه را انجام نمی دهند. هورویتز گفت، این سیاست نباید حول تنبیه کودکانی که به سلاح گرم دسترسی دارند، متمرکز شود، بلکه باید در وهله اول نیروهایی را که منجر به در اختیار داشتن اسلحه شدند، متمرکز کرد.

“اگر ما در حال ایجاد سیاست بر اساس این است که آیا یک کودک شش ساله می تواند پاسخگو باشد، این پوچ است. ما کاملاً تمرکز خود را از دست داده ایم. وقتی هر کودکی به سلاح گرم دسترسی داشته باشد، چه اتفاقی می‌افتد، آن‌ها این کار را به دلیل بزرگسالی انجام می‌دهند که عمدا، سهل‌انگیز یا بی‌احتیاطی به سلاح گرم دسترسی داشته است.»

هورویتز، که در ویرجینیا زندگی می کند، گفت که این تیراندازی به ویژه “واقعاً به خانه رسید”.

فکر فوری من این بود، “امیدوارم حال همه خوب باشد.” و منظورم از نظر فیزیکی، لزوما، نبود، بلکه از نظر احساسی بود. این یک تلفات بزرگ برای مردم است. با اعضای جامعه که به سراغ همکاران ما می آیند و می گویند “درد دارم” چگونه رفتار می کنید. نمی دانم چه کنم؟»

هوروویتز گفت که تیراندازی نه تنها بر معلم، بلکه بر کودک نیز تأثیر می گذارد. روانشناسان کودک اکنون درگیر هستند و وضعیت رفاهی او تحت نظارت است.

من از اعتراف این موضوع خجالت نمی‌کشم، اما شخص مذهبی خاصی نیستم. من به معنای واقعی کلمه هر روز دعا می کنم که حساس نشوم [to shootings]، زیرا یکی از راه های زنده ماندن در این زمینه است. تیراندازی عمدی به معلم برای یک کودک شش ساله تا حدودی غیرمعمول است، اما این دریچه خشم را نیز باز می کند. و من عصبانی هستم زیرا ما در کشوری زندگی می کنیم… که در آن نسبت به خطرات مالکیت اسلحه حساسیت زدایی شده ایم و مردم بیرون می روند و تعداد زیادی اسلحه می خرند. صنعت می گوید اسلحه ما را ایمن می کند. همه این را باور دارند. این فقط درست نیست.

اسلحه خانه شما را خطرناک تر می کند. هورویتز افزود: و این تنها بدترین نمونه از آن چیزی است که وقتی در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که نسبت به خطرات سلاح‌های گرم حساس نیست، اتفاق می‌افتد.