کابوس اجاره ای: چرا داشتن یک آپارتمان شورا می تواند شما را با یک لایحه “پاک کردن” بیاورد | اجاره

Lمانند بسیاری از مردم، معلم نیل هوسکن مراقب پول است، زیرا بحران هزینه های زندگی، قبض های غذا و انرژی او را بالا می برد و قرارداد وام مسکن کم هزینه او به پایان می رسد. بنابراین او با دریافت نامه ای از شورا مبنی بر اخطار صورتحساب 44000 پوندی برای تعمیر خانه اش شوکه شد.

هوسکن یکی از تعداد فزاینده ای از اجاره داران است که با قبوض هنگفتی از مقامات محلی برای املاک خود مواجه می شوند. اما کلارک، همسایه ای در املاک Taverner and Peckett Square در Islington، صورت حسابی به اندازه مبلغی که در ماه مه گذشته در آپارتمان یک خوابه خود گذاشته بود، دریافت کرد. همسایه دیگری که در یک آپارتمان سه تخته زندگی می کند، با قبض 61000 پوندی روبرو می شود.

هاسکن می گوید که این هزینه کاملاً غیرقابل استطاعت است، و حتی اگر آن را طی پنج سال کاهش دهد – یک گزینه موجود – وام مسکن فعلی او را تقریباً دو برابر می کند. او می‌گوید: «حتی با برنامه‌های پرداخت، مگر اینکه بیش از چند دهه باشد، نمی‌توان صدها پوند اضافی در ماه پیدا کرد.»

همسایگان بخشی از گروهی متشکل از 60 اجاره‌دهنده تخمینی هستند که آپارتمان‌هایی در املاک لندن دارند و برای پنجره‌های جدید، کارهای برقی، داربست، اقدامات ایمنی در برابر آتش، رنگ‌آمیزی، سقف‌سازی و آجرکاری هزینه دریافت می‌کنند.

این صورت‌حساب‌های برآورد شده مشابه آنهایی است که توسط سایر اجاره‌داران در املاکی که توسط شورا دریافت می‌شود. از آنجایی که مستاجران شهرداری مسئولیتی در قبال هزینه‌های نگهداری و تعمیر ندارند، صورت‌حساب کل بلوک‌ها بین اجاره‌دهندگان و مالک آزاد محلی تقسیم می‌شود.

این سیستم توسط کمپین‌های تبلیغاتی مورد انتقاد قرار گرفته است که می‌گویند قوانین حق خرید را که برای سوار کردن مردم به نردبان املاک تنظیم شده است، تضعیف می‌کند و اجاره‌دهندگان کم‌درآمد را در معرض خطر ورشکستگی قرار می‌دهد.

ماه گذشته، نظاره گر مورد هنرمندی به نام جیمی هریس که برای تعمیرات ساختمانی که در آن آپارتمان دارد با صورت حساب 98000 پوندی مواجه است. برخلاف ساکنان ساختمان‌های خصوصی، اجاره‌کنندگان محلی حق تصمیم‌گیری در مورد محدوده و زمان‌بندی کارهای پیشنهادی، یا درخواست قیمت‌های جایگزین از پیمانکاران را ندارند.

در ایسلینگتون، هوسکن می‌گوید از زمانی که آپارتمان را در سال 2015 خرید، بودجه‌ای برای کارهای بزرگ در نظر گرفته بود، اما مبلغ ذکر شده «کلاً» پس‌اندازهای او را تحت تأثیر قرار می‌دهد. برنامه های پرداخت تا 10 سال توسط شورا ارائه شده است.

وقتی کلارک آپارتمانش را خرید، هزینه کار را 10000 پوند تخمین زد. “من احساس نمی کنم که می توانم از خانه جدیدم لذت ببرم زیرا این صورت حساب هنگفت بر سرم می آید. من را با ناامنی مالی زیادی مواجه کرده است و صادقانه بگویم، یک حالت دائمی اضطراب و نگرانی برای من ایجاد کرده است.

او می افزاید: «از خریدم بیشتر احساس پشیمانی می کنم تا خوشحالی. من به تنهایی زندگی می کنم و همه هزینه ها مستقیماً از دستمزد من است. و من واقعاً نگران این هستم که آیا می توانم در خانه بمانم.

یکی دیگر از ساکنان، که نخواست نامش فاش شود، تقریباً 20 سال است که در این ملک زندگی می کند و تخمین زده می شود کمی بیش از 50000 پوند دریافت کند. او می‌گوید: «از آنجایی که بحران هزینه‌های زندگی عمیق‌تر می‌شود، این می‌تواند به این معنا باشد که اجاره‌کنندگان به سادگی نمی‌توانند به زندگی در ملک ادامه دهند.

یکی دیگر از صاحبان آپارتمان که مایل بود نامش فاش نشود، خرید خود را در اوایل سال گذشته تکمیل کرد و تخمینی بین 42000 پوند تا 46000 پوند دریافت کرد – مشابه سپرده‌ای که یک دهه برای پس‌اندازش طول کشید. من بالاخره اولین آپارتمانم را در منطقه ای که دوستش دارم گرفتم و در یک چشم به هم زدن با این صورت حساب مورد ضرب و شتم قرار گرفتم. من نمی توانم این نوع پول را در حقوق خود پیدا کنم و در عین حال وام مسکن خود را نیز پرداخت کنم.

آگوستی جورج رگو، که بازنشسته است، از سال 1981 در آپارتمان خود بوده و صورت حسابی بین 57000 تا 61000 پوند دریافت کرده است. من از شورای کارگری انتظار دارم که به نیازهای شهروندان عادی توجه بیشتری داشته باشد. این بیشتر پس انداز من را می گیرد و من را در اختیار دوستان و خانواده قرار می دهم.

سباستین اوکلی از وب‌سایت کمپین Leasehold Knowledge Partnership می‌گوید که هفته‌ای سه تماس از افرادی دریافت می‌کند که با «حذف مطلق صورت‌حساب‌های کارهای اصلی مقامات محلی» مواجه هستند. او می گوید که آنها به هیچ وجه غیرعادی نیستند. در بسیاری از موارد، مقامات محلی بودجه اضطراری ندارند و قبوض به یکباره می‌آیند و در نتیجه اجاره‌کنندگان خصوصی مجبور به پرداخت سهم خود می‌شوند.

جذابیت خرید یک آپارتمان محلی این است که مالکیت خانه را در اختیار کسانی قرار می دهد که در غیر این صورت ممکن است قیمت آنها از بازار خارج شود. اوکلی می‌گوید: «نقطه منفی این است که یک شورا صاحبخانه شماست، هیچ علاقه یا توانایی کنترل هزینه‌ها را ندارد و هر چند وقت یکبار هزینه‌های سرمایه‌ای بسیار بالایی دارد. با این حال، او می افزاید، یکی از مزیت های این اجاره داران این است که آنها مجبور نیستند برای ارتقاء روکش فلزی که مردم را در املاک خصوصی به شدت تحت تاثیر قرار داده است، هزینه ای بپردازند.

اونا اوهالوران، عضو اجرایی شورای ایسلینگتون برای خانه‌ها و جوامع، می‌گوید که کار بر روی املاک تاورنر و پیکت اسکوئر در مراحل اولیه است و هزینه‌ها «نشان دهنده» و «ارزش پول را نشان می‌دهند».

او می‌گوید: «آنها مشمول یک مشاوره قانونی با اجاره‌دهندگان خواهند شد، و ما مشتاقانه منتظر شنیدن دقیق نظرات آنها هستیم». اجاره‌دهندگان تنها پس از تکمیل کار و توافق با هزینه‌های نهایی، فاکتور رسمی برای پرداخت دریافت می‌کنند که پیش‌بینی می‌کنیم در اواخر سال 2024 تا اوایل سال 2025 خواهد بود.

اجاره‌کنندگان باید اخطارهای مشاوره بخش 20 را دریافت کنند که میزان مبلغی را که باید پرداخت کنند را تأیید می‌کند. هوسکن می گوید که آنها تلاش خواهند کرد تا با شورا همکاری کنند تا دامنه کارها را به تعمیرات اساسی کاهش دهند، اما اگر نتوانند پیشرفت کنند، ممکن است مجبور شوند به اقدامات قانونی متوسل شوند. “من فوق العاده نگران هستم. من واقعاً می ترسم که هم از نظر مالی و هم از نظر سلامت روانی من را غرق کند.»