لیگ برتر زره پوش به نظر می رسد، هر چه لالیگا در مورد هزینه های خود فکر می کند | لیگ برتر

تیدر اینجا لحظه‌ای گویا در مستند جدید و جذاب Apple TV+، Super League: The War for Football است، که در آن، خاویر تباس، رئیس لالیگا، ارزیابی ضعیفی از کسانی که به دنبال کنترل بازی مدرن هستند ارائه می‌دهد. او غر می‌زند: «باید به مبارزه ادامه دهید». “پول همه چیز نیست. دور از آن. ثروتمندان معیارهای اخلاقی یکسانی ندارند. دروغگو و جعلی زیاد است. خیانت همیشه اتفاق می افتد. وفاداری عملا وجود ندارد. من هرگز به کسی اعتماد نکردم.»

تباس ذهن وکیلی دارد و عشق عده ای به رک. این یک ترکیب سالم است و فوتبال برای آن بهتر است. بدون او و همچنین رئیس یوفا، الکساندر چفرین، و رئیس پاری سن ژرمن، ناصر الخلیفی، سوپر لیگ اروپا ممکن بود به واقعیت تبدیل شود. اما اکنون او یک هدف تازه در تیررس خود دارد: لیگ برتر.

روز پنجشنبه تباس هشدار داد که لیگ برتر از نظر مالی پایدار نیست – قبل از اینکه قول داد با قوانینی مبارزه کند که به باشگاه‌های انگلیسی اجازه می‌دهد با صرف مبالغ هنگفت با وجود ضرر، بازار نقل و انتقالات را “تحریف” کنند.

نظرات او معمولاً خصمانه بود، اما بر اساس اعداد و ارقام بود تا چشم ها را آب کند. تابستان گذشته باشگاه های لیگ برتر مجموعاً 1.92 میلیارد پوند برای نقل و انتقالات خرج کردند – تقریباً به اندازه مجموع پنج لیگ بزرگ اروپایی دیگر. در آخر هفته، چلسی، وینگر شاختار دونتسک، میخایلو مادریک، را با مبلغ 83 میلیون پوند به خدمت گرفت.

آیا چنین ارقامی مضحک هستند؟ قطعا. آیا آنها مردم را مضطرب می کنند؟ کاملا. اما آیا لیگ برتر از نظر مالی ناپایدارتر می شود؟ خب نه. در واقع، این چیز جالب اینجاست. حباب به نظر نمی رسد که در حال ترکیدن باشد. بلکه زره پوش به نظر می رسد.

واقعیت کچل این است که لیگ برتر می تواند بسیار بیشتر هزینه کند زیرا شکاف بین لیگ برتر و لیگ های دیگر در حال افزایش است. فصل گذشته برای اولین بار سد 10 میلیارد پوندی برای پخش و درآمد تجاری را شکست، در حالی که استادیوم ها با ظرفیت 97 درصد کار می کردند. و، به ویژه، در حالی که هزینه نقل و انتقالات در تابستان افزایش یافته بود، به عنوان درصد گردش مالی (32٪) با آخرین چرخه تجاری لیگ در سال 2019 (30٪) مطابقت داشت.

به همان اندازه مهم، لیگ برتر فوتبال معادل Mos Eisley Cantina در جنگ ستارگان باقی می ماند، با شیوخ، الیگارش ها، رژیم های ظالم و مدیران صندوق های تامینی که همگی مشتاق تجارت هستند – هر چند که باعث ناراحتی برخی از هواداران شود، و هر چه عواقب برای آنها داشته باشد. باشگاه ها

اما این تنها هفت باشگاه بزرگ Mos Eisley Cantina انگلیسی نیست که پول در آن جریان دارد. طبق آخرین لیست فوتبالی دیلویت، اورتون و وولوز اکنون درآمدهای بالاتری نسبت به میلان دارنده هفت بار جام ملت های اروپا دارند، در حالی که ساوتهمپتون بیشتر از ناپولی درآمد دارد که در حال دور زدن قهرمانی در سری آ است.

مطمئناً این اعداد مبهم هستند. با این حال، آنها نشان می‌دهند که سطح بالای فوتبال انگلیس تا چه حد به یک هیولای مالی تبدیل شده است.

لیگ برتر اصرار دارد که این اتفاق به صورت تصادفی رخ نداده است، بلکه بر اساس طراحی و بر اساس نحوه توزیع ثروتش اتفاق افتاده است. سال گذشته منچسترسیتی 161.3 میلیون پوند جایزه و درآمد پخش داشت، در حالی که بدترین تیم، نوریچ، 100.3 میلیون پوند درآمد داشت. این نسبت 1.6-1 نسبت به لیگ های دیگر در اروپا پایین تر است – و برای چندین دهه بوده است – منجر به اثرات ضربه ای شده است که به نفع لیگ است.

به این فصل نگاه کنید. بله، سیتی ممکن است چهار عنوان از پنج عنوان اخیر را کسب کرده باشد، اما پنجمی به هیچ وجه مشخص نیست. لیورپول و چلسی در حال مبارزه هستند. و همانطور که فولام، برایتون و برنتفورد نشان دادند، هر چیزی در یک آخر هفته ممکن است. در مقایسه با سلطه عضلانی پاری سن ژرمن در لیگ 1 و بایرن مونیخ در بوندسلیگا، فوتبال انگلیس از نظر رقابتی متعادل تر است.

البته آن باشگاه‌های انگلیسی در لیگ قهرمانان برتری بزرگی را حفظ می‌کنند. اما حداقل توزیع مالی در لیگ برتر به تیم های کوچکتر اجازه می دهد تا بودجه لازم را برای جذب بازیکنان خوب داشته باشند تا مسابقات را رقابتی نگه دارند و هواداران رویاپردازی کنند. این لیگ ادامه می دهد، سپس منجر به غیرقابل پیش بینی بودن بیشتر و علاقه طرفداران در سراسر جهان می شود و به دنبال آن افزایش درآمد تلویزیونی و تجاری دفعه بعد که قراردادها تمام می شود.

البته یک طرف دیگر هم وجود دارد. انگلیس همچنین جایی است که وفاداری هواداران به شدت محو شده است، جایی که آزمون ضعیف مالک و کارگردان به رژیم‌ها و شخصیت‌های ناخوشایند اجازه ورود داده است، و بسیاری در لیگ‌های پایین‌تر به شدت در حال مبارزه هستند، به‌ویژه از زمان شیوع کووید.

دلیلی وجود دارد که چرا بسیاری با بررسی هواداران تریسی کراچ، که خواستار ایجاد یک تنظیم‌کننده مستقل «برای تضمین پایداری مالی بازی حرفه‌ای»، در کنار قدرت‌های بیشتر برای طرفداران و مالکان و کارگردانان بهبود یافته است، موافق هستند. تست. و اینکه چرا درخواست او برای لیگ برتر برای حمایت از فوتبال گسترده تر در سطحی حتی بیشتر به آسانی مورد حمایت قرار می گیرد.

اما این نقطه مرکزی را نفی نمی کند. زیرا در حالی که قلب تباس در مورد مسائل مالی فوتبال در جای مناسبی قرار دارد – به ویژه به این دلیل که او باید با رئال مادرید و بارسلونا، دوقلوهای متحجر که هیچ چیز برای آنها خوب نیست، دست و پنجه نرم کند – شواهد کمی وجود دارد که نشان دهد لیگ برتر به سمت یک صعود پیش می رود. سقوط.

این امر از طریق برگزیت، بحران هزینه زندگی و تهدید سوپرلیگ به پیش رانده است. و با توجه به اینکه قطر اخیراً تأیید کرده است که می‌خواهد در یک باشگاه بزرگ انگلیسی سرمایه‌گذاری کند و منچستریونایتد و لیورپول احتمالاً در بهار میلیاردها دلار فروخته می‌شوند، لیگ برتر همچنان رایحه انحطاط‌آمیز دهه 20 خروشان را به همراه دارد.