ایران پس از اعدام جاسوس ایرانی-انگلیسی از انگلیس خواست انتقام بگیرد | ایران

تندروهای ایرانی از دولت خود می خواهند تا با افشای نام واقعی عوامل اطلاعاتی انگلیس که با علیرضا اکبری، شهروند دوتابعیتی انگلیسی-ایرانی که روز شنبه به اتهام جاسوسی اعدام شد، انتقام بگیرد و به شبکه جاسوسی آن ضربه وارد کند. برای انگلستان

این تماس که توسط حسین شریعتمداری، سردبیر روزنامه کایان، نزدیک ترین روزنامه به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی (سپاه پاسداران انقلاب اسلامی) انجام شد، نشان می دهد که تندروها قصد رویارویی با انگلیس بر سر این موضوع را دارند.

خانواده ویران شده اکبری جاسوس بودن او را انکار می کنند و اصرار دارند که او قربانی یک جنگ قدرت داخلی در رژیم است. ریچارد دالتون، سفیر سابق بریتانیا در تهران، اعدام اکبری را که از سوی رهبران جهان به عنوان وحشیانه محکوم شده است، پیشنهاد کرده است که ممکن است هشداری برای انگلیس باشد که به طرح های منع سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ادامه ندهد.

جیمز کلورلی، وزیر امور خارجه، این هفته به واشنگتن سفر می کند و در آنجا به دنبال هماهنگی پاسخ به اعدام اکبری و تهدید امنیتی گسترده تر ناشی از ایران است. وی تاکنون سفیر انگلیس در تهران را برای رایزنی فراخوانده و دادستان کل ایران را تحریم کرده است.

شریعتمداری نوشت: اکنون نوبت ماست که انتقام بگیریم و انتظار می رود وزارت اطلاعات برخی اطلاعات مربوط به سرکردگان، فرماندهان و عوامل سرویس های اطلاعاتی انگلیس و موساد را که در بازجویی های فنی شرکت داشتند، ارائه و منتشر کند. دانش تخصصی به دست آمده است.»

به گفته وی، این اقدام، اگر به سرعت انجام شود، “یک ضربه هولناک به بدنه سیستم جاسوسی انگلیس و بخش اطلاعات خارجی و جاسوسی آن، MI6” خواهد بود.

شریعتمداری افزود: در مورد چگونگی نفوذ این جاسوس به مراکز حساس و استراتژیک نظام نیز سوالاتی وجود دارد که نباید به سادگی از کنار آن گذشت.

در شرایطی که ایران با کمبود گاز و قطع برق در دمای انجماد مواجه شده است، همچنین درخواست‌هایی برای تعمیق روابط امنیتی و انرژی با روسیه مطرح شد.

ایالات متحده قبلاً سپاه را ممنوع کرده است، و برخی از جمهوری خواهان ایالات متحده از شکست کشورهای اروپایی در پیروی از آن خشمگین شده اند. کلودیا تنی، یکی از اعضای کمیته روابط خارجی کنگره آمریکا روز شنبه در توئیتی نوشت: «اعدام علیرضا اکبری دوتابعیتی ایرانی-بریتانیایی توسط ایران، اقدام دیگر بربریت این رژیم وحشی است. بیانیه های توخالی محکومیت از سوی پایتخت های اروپایی بس است. اکنون زمان اقدام است – تحریم کامل، به ویژه بر سپاه و همه مقامات ارشد رژیم.»

دشواری سیاست برای اروپایی‌ها این است که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی قبلاً تحریم شده است و باید آستانه‌های شواهدی را رعایت کرد تا سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را به عنوان یک سازمان تروریستی منع کند.

اما پس از ادامه سرکوب روزانه اعتراضات و بن بست مذاکرات هسته ای، درخواست ها برای ارزیابی مجدد استراتژیک گسترده تر از رویکرد غرب در قبال ایران در حال افزایش است. بیش از 60 سناتور فرانسوی رسماً از اتحادیه اروپا درخواست کرده اند که بانک های ایرانی در اروپا را ببندد و عبور هواپیماهای ایران ایر از آسمان اروپا را ممنوع کند و همچنین توافق هسته ای موسوم به برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) را به طور کامل کنار بگذارد.

در همین حال، 100 نماینده پارلمان اروپا در فراخوانی که قرار است روز سه شنبه در پارلمان اروپا در استراسبورگ مورد بحث قرار گیرد، خواستار تعیین گروه تروریستی سپاه پاسداران شده اند. خصومت با ایران نیز به دلیل عرضه هواپیماهای بدون سرنشین ایران به روسیه که در اوکراین مورد استفاده قرار گرفته اند، افزایش یافته است.

یک نماینده ارشد مجلس ایران روز یکشنبه گفت که اتحاد با روسیه با عرضه جنگنده‌های سوخو سوخو در اوایل سال آینده میلادی که از ماه مارس آغاز می‌شود، عمیق‌تر خواهد شد. شهریار حیدری، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی، تعداد هواپیماهای سفارش داده شده را مشخص نکرد.

به نظر می‌رسد در پایتخت‌های اروپایی دیدگاه‌ها در مورد عقلانیت پایان رسمی مذاکرات متوقف شده در مورد توافق هسته‌ای، با برخی از وزرا که نگران هستند خلاء خطرناکی توسط تندروهای ایران پر شود و سپس برنامه غنی‌سازی اورانیوم این کشور را تسریع بخشد یا از توافق هسته‌ای خارج شود، اختلاف نظر دارند. معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای

آویو کوچاوی، رئیس ستاد کل نیروهای دفاعی اسرائیل، روز یکشنبه گفت که تحریم‌های اقتصادی و یک گزینه نظامی بیش از اسرائیل ممکن است تهران را متقاعد کند که برنامه نظامی هسته‌ای خود را متوقف کند، همانطور که در سال 2003 انجام داد.

بهترین استراتژی در حال حاضر تشدید بیشتر تحریم های اقتصادی علیه ایران و ایجاد گزینه نظامی نه تنها اسرائیل است. شاید مجموع این فشارها آنها را به وضعیتی برساند که در سال 2003 تصمیم به تعلیق جنبه نظامی برنامه هسته‌ای گرفتند.»

اساساً، دستیابی به توافق جدیدی که بهتر است – نه معقول و نه خوب، بلکه بهتر است، که برخی از معایب توافق قبلی را خنثی کند، ارزشش را دارد.»