آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
در میان بسیاری از طرح‌های فرعی انتخاباتی که در آستانه انتخابات عمومی بعدی بریتانیا ظاهر می‌شود، یکی به‌ویژه ذهن استراتژیست‌های لیبرال دموکرات را به خود مشغول کرده است: چگونه می‌توان انبوهی از حامیان جدید حزب کارگر را متقاعد کرد که به‌طور تاکتیکی رأی دهند.
چیزی که لیبرال دموکرات ها آن را تاکتیک «فشار کارگران» می نامند می تواند به شکل گیری نتیجه در ده ها یا بیشتر حوزه های انتخاباتی کمک کند و به طور بالقوه یک سری از محافظه کاران بزرگ از جمله دومینیک راب و جان ردوود را حذف کند. اما، منصفانه است که بگوییم، این چیزهای پیچیده ای است.
به عنوان یک بازی انتخاباتی، چندین بخش متحرک، از جمله تغییر جمعیتی بلندمدت زمانی که مردم از شهرها به شهرهای رفت و آمد می روند (روندی که اخیراً توسط کووید سرعت گرفته است) و رتبه بندی های اخیر نظرسنجی های ستاره ای برای حزب کیر استارمر انجام می شود.
بر کسی پوشیده نیست که لیبرال دموکرات ها امید زیادی به انتخاباتی دارند که در یک رشته از کرسی های محافظه کار در آن چیزی که به «دیوار آبی» معروف شده است، اصطلاحی که 18 ماه پیش زمانی که حزب اکثریت 16000 حزب محافظه کار را در یک انتخابات دور دوم سرنگون کرد، به شهرت رسید. برای گرفتن صندلی کمربند مسافربری چشم و امرشم.
استراتژیست های لیبرال دموکرات تعدادی حوزه انتخابیه مشابه را هدف قرار می دهند، کرسی هایی که در آن حزب در انتخابات 2019 پس از محافظه کاران در رتبه دوم قرار گرفت و اکثریت حزب محافظه کار کمتر یا شبیه به کل آرای حزب کارگر بود.
منبع خاص خوش‌بینی لیبرال‌دموکراسی، نارضایتی ظاهراً نهفته در میان رای‌دهندگان سنتی محافظه‌کار تحت رهبری بوریس جانسون و سپس لیز تراس است که به سوق دادن لیبرال‌دم‌ها به یک سری پیروزی‌های اخیر در انتخابات داخلی کمک کرد.
با این حال، یک پیچیدگی وجود دارد. بسیاری از کرسی های مورد نظر، چه در نزدیکی لندن، مانند کرسی اشر و والتون راب و حوزه انتخابیه ووکینگهام ردوود، یا در مجاورت سایر شهرهای پرجمعیت و گران قیمت مانند برایتون، در حال تغییر هستند.
در سال‌های اخیر، بسیاری از رای‌دهندگان جوان به سمت مناطق کمربند رفت و آمد تدریجی حرکت کرده‌اند، که اغلب مصادف با تشکیل خانواده و خواستار خانه‌ای مقرون‌به‌صرفه‌تر یا مدارس خوب است. و اگر یک زوج 30 ساله از لندن هستید، به احتمال زیاد از حزب کارگر حمایت می کنید.
یک مقاله استراتژی لیبرال دموکرات، که توسط آبان نیوز دیده می شود، سال 2023 را به عنوان «سال فشار کارگران» معرفی می کند، که در آن حزب باید این تازه واردان حومه شهر را متقاعد کند که تنها راه حذف یک نماینده محافظه کار این است که رای آنها را به آنها قرض بدهند.
زوئی فرانکلین برای سومین انتخابات متوالی در گیلدفورد برای حزب لیبرال دموکرات نامزد خواهد شد. در سال 2019، او با حدود 3300 رای از محافظه کاران به کرسی رسید، در حالی که حزب کارگر، در یک سوم دور، در مجموع 4500 رای به دست آورد.
فرانکلین گفت: «ما واقعاً از این جابجایی مردم از لندن آگاه هستیم. آنها معمولاً به حزب کارگر رأی می‌دادند، اما اکنون خود را در ساری یافتند، و یکی از چیزهایی که ما واقعاً باید به آنها برسیم این است که آنها واقعاً باید از نظر تاکتیکی رأی دهند.»
انبوهی از طرح‌ریزی‌ها نه تنها نتایج سال 2019 را به رای‌دهندگان متزلزل ارائه میکند، بلکه ترکیب شورای محلی را نیز به همراه خواهد داشت، جایی که لیبرال دموکرات‌ها آن را با یک حزب ساکنان محلی اداره می‌کنند، در حالی که حزب کارگر فقط دو کرسی دارد.
به ناچار، این یک فشار انتخاباتی لیبرال دموکرات است، اعلامیه هایی وجود خواهد داشت و اعلامیه ها دارای نمودار میله ای خواهند بود. فرانکلین می گوید: «ما مطمئن می شویم که آنها از نظر اندازه گیری کاملاً دقیق هستند. اما نمودارهای میله‌ای یک راه بصری بسیار عالی برای توضیح این موضوع است که این مسابقه بین دموکرات‌ها و محافظه‌کاران است.
پیچیدگی دیگر این است که احزاب محلی کارگر اغلب مخالف هستند، و به نتایج انتخابات قبلی اشاره می کنند که آنها را در جایگاه بهتری قرار می دهد، به ویژه با توجه به تعداد رأی گیری فعلی حزب.
پائولا سرریج، استاد جامعه‌شناسی سیاسی در دانشگاه بریستول، گفت که در حالی که رأی‌دهندگان به تدریج به رأی‌گیری تاکتیکی عادت می‌کنند، تنش‌های احتمالی بر سر اینکه چه کسی رقیب اصلی است، می‌تواند با تغییر مرزها، در بحبوحه تغییر تقریباً کامل کرسی‌های عوام، پیچیده‌تر شود. .
Surridge می‌گوید: «این روایت دیوار آبی نیز کمکی به آن نمی‌کند، زیرا فرض میکند که تمام صندلی‌های جنوب یکسان هستند و اینطور نیستند. او استدلال میکند که یک اصطلاح بهتر برای مکان‌هایی مانند گیلدفورد، ووکینگهام، اشر و والتون، و اهداف دیگر مانند چلتنهام و لویس، «صندلی‌های مرفه باقی می‌مانند» است که تمایل دارند سنت لیب‌دمی موجود و عرضه کمی قدیمی‌تر داشته باشند. ، رای دهندگان با وضعیت بهتر
Surridge گفت، همچنین وارد این ترکیب می‌شوند که از شهرهای مجاور وارد می‌شوند، که «مایلند کمی جوان‌تر باشند و از نظر اقتصادی ضعیف‌تر باشند»، و بنابراین احتمال بیشتری دارد که از حزب کارگر حمایت کنند.
با این حال، او به یک موهبت آشکار برای دموکرات‌های لیبرال با فشارهای کارگری آنها اشاره میکند – انتخابات بعدی در حال شکل‌گیری است که مانند سال 1997 با احساس ضد محافظه‌کار تعریف می‌شود. Surridge توضیح داد: “این نوع رای گیری تاکتیکی را به منصه ظهور می رساند. آنها ممکن است لزوماً در مورد حمایت از چه کسی به توافق نرسند، اما همه آنها می دانند که می خواهند از دست چه کسانی خلاص شوند.”
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
