استرالیا از سریال کریکت امارات متحده عربی صرف نظر می کند فقط افغانستان را بیشتر تنبیه می کند | شادی خان سیف

تجربه من از بازی در صحنه کریکت باشگاهی استرالیا نشان داده است که بازیکنان روحیه جنگندگی مقاومی دارند و بدون مبارزه تسلیم نخواهند شد.

اما هنگامی که شنیدم استرالیا در اواخر سال جاری در حال کنار گذاشتن یک سریال کریکت مورد انتظار علیه افغانستان در امارات متحده عربی است، تصویری را که من از بازیکنان استرالیایی ساخته بودم مخدوش کرد. تصمیم خوبی نیست، رفیق!

پس از رایزنی گسترده با ذینفعان مربوطه، از جمله دولت استرالیا، کریکت استرالیا روز پنجشنبه تصمیم گرفت که قادر به ادامه مسابقات آتی ICC Super League ODI مردان بین استرالیا و افغانستان که قرار بود در مارس 2023 در امارات متحده عربی برگزار شود، نیست.

این تصمیم در پی اعلام اخیر طالبان در مورد محدودیت‌های بیشتر در زمینه فرصت‌های تحصیلی و شغلی زنان و دختران و دسترسی آنها به پارک‌ها و سالن‌های ورزشی است.

این بیانیه بسیار پربار و سیاسی یک نهاد ورزشی برای برجسته کردن وضعیت اسفبار زنان و دختران تحت رژیم ستمگر طالبان در افغانستان نمره کامل می گیرد.

اما هدف چیست؟ ما به عنوان یک جامعه دموکراتیک چه چیزی از آن می گیریم؟

آیا این به هیچ وجه به زنان و دختران کمک می کند فراتر از چند عنوان خبری در روزهای اول؟ در مورد ترویج کریکت و عشق و احترام بسیار زیاد به بازی در افغانستان، جایی که کریکت به معنای واقعی کلمه تنها چیز خوب و امیدوارکننده است، چطور؟

تنبیه تیم کریکت افغانستان به خاطر سیاست های طالبان واقعاً سیاست های رقت بار غرب در نادیده گرفتن و رها کردن افغانستان را پس از 20 سال تجربه شکست خورده دموکراسی سازی که منجر به بازگشت ستیزه جویان به قدرت شد، طرح می کند.

تیم کریکت افغانستان تنها نهاد افغانی است که هنوز پرچم سه رنگ دموکراتیک این کشور ویران شده از جنگ را در سطح بین المللی برافراشته است.

عاشقان کریکت در کابل و دیگر شهرهای کوچکتر در افغانستان – و مهاجران بزرگ افغان در استرالیا – بسیار مشتاق بودند که سریال را بعد از پایان آزمایش یکباره بین دو طرف در نوامبر 2021 ببینند.

این ناامیدی با واکنش های فوری از جانب افغانستان آشکار است.

این تصمیم جعبه پاندورا را باز می کند که چه کسی چه کاری انجام داد و چرا افغانستان پس از هزاران کشته و ویرانی در مقیاس بزرگ به مدت 20 سال به دست طالبان بازگشت. آیا این حوزه کریکت استرالیا است که در این نوع امور زیاده روی کند؟

درست است که افغانستان نتوانسته است فرصت برابر برای زنان و دختران را نه تنها در کریکت، بلکه در تمام جنبه های زندگی فراهم کند. اما این سوال باقی می ماند: آیا این مشکل با رها کردن و منزوی کردن بیشتر کشور حل می شود؟

مسابقات پیشنهادی در امارات متحده عربی می‌توانست یک پلتفرم ایده‌آل برای مطرح کردن نکات خوب در مورد برابری جنسیتی و حقوق بشر گسترده‌تر در افغانستان به مدت سه روز در بسترهای جهانی – با پخش زنده تلویزیونی و پوشش رسانه‌ای باشد. بازیکنان و مفسران می توانستند این کار را با اعمال و گفتار انجام دهند. افغانستان بیش از هر زمان دیگری به توجه بین المللی نیاز دارد تا از بدترین بحران انسانی که دستخوش آن شده است جلوگیری کند.

محو توجه به وضعیت اسفبار گرسنگی و ظلم در آنجا ویرانگر است.

طرف مردان افغان مطمئناً یک زندگی و شعله ی جدید افسانه ای را به بازی آورده است. رشید خان و محمد نبی به نام های شناخته شده تبدیل شده اند. با دین جونز فقید در سفرش به کابل در سال 2017 مانند خانواده سلطنتی رفتار شد.

ستاره های جوان و درخشان افغان کریکت بسیار زیادی در افق هستند که جهان در جام جهانی کریکت ICC T20 اینجا در استرالیا دید.

کریکت مداخله غیرضروری استرالیا در سیاست بسیار بیشتر از اینکه فایده داشته باشد ضرر دارد – نه تنها به کریکت بین‌المللی بلکه برای مردان و زنان افغانستان که می‌خواهند تیم ملی خود را ببینند و درخشش کنند و آنها را از تاریکی بیرون بیاورند.

درست مانند یک بررسی خوب و به موقع، کریکت استرالیا هنوز این شانس را دارد که تصمیم اصلی خود را تغییر دهد و به کریکت افغانستان فرصتی برای بقا و رشد بدهد.