در بحران شدید اجاره در استرالیا، پناهجویان به طور فزاینده ای ناامید برای یافتن مکانی برای زندگی هستند | اخبار استرالیا

پناهجویان در استرالیا به طور فزاینده ای در معرض خطر بی خانمانی هستند بحران اجاره همچنان ادامه دارد و بیش از 70 درصد از افرادی که به یک موسسه خیریه حمایت از پناهجویان مراجعه می کنند. در مضیقه مسکن امکان قرار دادن در مسکن وجود ندارد.

مرکز منابع پناهجویان (ASRC) منابع را از زمان شیوع بیماری همه گیر تغییر داده است تا برای پناهجویانی که به سختی می خوابند یا در خطر بی خانمانی هستند، اسکان اضطراری فراهم کند.

اما از آنجایی که بحران مسکن گسترده‌تر فشار بیشتری را بر خدمات مسکن موقت و اضطراری وارد می‌کند، فراهم کردن سرپناه حتی برای آسیب پذیرترین افراد روز به روز دشوارتر شده است.

آناستازیا ماگریپلیس، مدیر ارشد عملیات‌های بشردوستانه و تاب‌آوری ASRC، گفت که دلیل اصلی افزایش نیازها، مسکن غیرقابل قیمت است.

«مردم قبلاً می‌توانستند اجاره‌هایی با قیمت مناسب پیدا کنند. که دیگر اینطور نیست ما افرادی را داشته ایم که به دلیل عدم افزایش اجاره بها یا به صراحت، مالکانی که به دنبال پول بیشتری از مشتریان دیگر هستند، اخراج شده اند.

براساس گزارش دامنه منتشر شده در روز پنجشنبه، استرالیا در سال گذشته شدیدترین افزایش قیمت اجاره سالانه خود را از سال 2004 در سراسر شهرهای پایتخت خود تجربه کرد، با افزایش 14.6 درصدی برای خانه ها و 17.6 درصدی برای واحدها.

گزارش اخیر شرکت نظارت بر املاک CoreLogic می‌گوید در حالی که افزایش اجاره‌بها در برخی مناطق کند شده است، اجاره‌بها در سیدنی و ملبورن احتمالاً به افزایش خود ادامه می‌دهند.

ماگریپلیس گفت که در حال حاضر، تقریباً 150 نفر هر هفته در شرایط مشکل مسکن به ASRC مراجعه می کنند، اما این سازمان فقط می تواند 40 نفر را در خود جای دهد.

وی گفت: “این احساس خوبی ندارد که این محدودیت ها را برای مردم در نظر بگیریم، اما ما به عنوان یک ملت باید دولت را در این زمینه پاسخگو بدانیم. ماگریپلیس گفت: آنها وظیفه دارند، مسئولیت اینجاست. ابتدایی ترین کاری که می توانیم انجام دهیم این است که به مردم یک شبکه ایمنی بدهیم.

ASRC برای اولین بار شروع به ارائه حمایت مسکن – از جمله کمک اجاره – به پناهجویانی که با بی خانمانی مواجه بودند، حدود یک سال قبل از همه گیری همه گیر کرد، اما با تشدید بحران همه گیر مسکن، آن را به طور قابل توجهی افزایش داد.

در حالی که پناهجویان اغلب دارای حقوق کاری هستند، شرایط محدود کننده ویزا به این معنی است که آنها واجد شرایط دسترسی به مسکن عمومی یا محلی، یا حمایت های درآمدی با بودجه فدرال نیستند. این باعث می شود که پناهجویان با ناامنی مزمن مسکن، بی خانمانی، ناامنی مالی و تهدید اخراج مواجه شوند.

افرادی که به ASRC مراجعه می کنند و نیاز به حمایت مسکن دارند، ممکن است تازه واردان به استرالیا باشند، یا ممکن است سال ها منتظر ارزیابی درخواست خود بوده باشند.

در یک مورد، زوجی با یک فرزند خردسال که به تازگی به استرالیا آمده بودند، به شدت مضطرب بودند، زیرا جایی برای اقامت شبانه نداشتند، هنوز درخواست پناهندگی نداده بودند و نمی دانستند چه گزینه هایی دارند. تا زمانی که قادر به دریافت ویزا، حقوق کار و اجاره خصوصی بودند، به مسکن در بحران متکی بودند.

که در مورد دیگر، مردی مجرد پس از از دست دادن شغل خود به بی خانمانی افتاد و مدارک شناسایی وی را در حالی که خشن خوابیده بود به سرقت بردند. او بدون شغل نمی توانست اجاره دیگری بگیرد، اما بدون شناسنامه و مسکن ثابت، شرکت در مصاحبه های شغلی را غیرممکن می دید.

قبل از همه‌گیری، ASRC حدود 1.1 میلیون دلار برای هزینه‌های اقامت مستقیم هزینه می‌کرد و از حدود 4000 شب اقامت در ماه پشتیبانی می‌کرد.

امسال، آنها انتظار دارند 2.2 میلیون دلار برای حمایت از حدود 7000 شب اقامت در ماه هزینه کنند، و آنها مجبور شدند پشتیبانی اقامتی را به سه ماه محدود کنند.

هزینه های مربوط به مسکن در حال حاضر بیش از 50 درصد از کل هزینه های حمایت و پشتیبانی ASRC را تشکیل می دهد، در حالی که این رقم در سال اول فعالیت آن 13 درصد بود. در سال مالی 2020-2021، جدیدترین ارقام موجود، ASRC 7.5 میلیون دلار برای حمایت های مرتبط با مسکن – از جمله برنامه های حمایت اجتماعی و روانی برای افرادی که در مشکل مسکن قرار دارند و حمایت هدفمند برای افرادی که از بازداشت هتل آزاد شده اند – در مقایسه با 1.4 میلیون دلار هزینه کرده است. سال قبل

ماگریپلیس نگرانی خود را در مورد تأثیرات روان پریشانی مسکن، که نشان داده شده است منجر به افزایش خشونت خانوادگی و بحران های بهداشت روانی می شود، ابراز کرد. این به نوبه خود می تواند منجر به تصمیمات نامطلوب دولت در مورد ادعای حمایت از پناهجویان شود.

ماگریپلیس گفت: «شخصیت نقش بسیار زیادی در نحوه تعیین دادگاه های ما دارد که آیا کسی از استرالیا حمایت می شود یا خیر. ما مردم را به لبه مرزی می‌بریم و وقتی مردم به هر نحوی که می‌توانند زنده می‌مانند، اگر فکر نکنیم که شخصیت بسیار خوبی دارند، پرونده‌هایشان در مراحل پایانی به خطر می‌افتد.»