راسل پیرس، دشمن آتشین مهاجرت غیرقانونی، در ۷۵ سالگی درگذشت

سرکوب آقای پیرس توسط ایالت های دیگر کپی شد. دادگاه عالی ایالات متحده الزام ایالت را مبنی بر اینکه افسران مجری قانون در صورت داشتن دلیلی برای مشکوک بودن به حضور غیرقانونی در کشور، تأیید وضعیت همه افرادی را که دستگیر یا بازداشت شده اند تأیید کرد.

آقای پیرس اغلب اصرار داشت که نه ضد مهاجر است و نه انگیزه تعصب نژادی است. در عوض، او گفت که به عنوان معاون کلانتر به مدت 23 سال (از جمله یک دوره تحت مدیریت جو آرپایو از شهرستان ماریکوپا، که در سطح ملی به دلیل خصومت خود با مهاجران شناخته می شود)، از حرمت قانون حمایت می کرد.

او در سال 2008 در برنامه NPR گفت: “ما کشور قانون هستیم.”

او قانون پیشنهادی کنگره در سال 2005 را که می‌توانست مسیری را برای شهروندی برای افرادی که به طور غیرقانونی وارد کشور می‌شوند ایجاد کند – در صورتی که به طور پیوسته کار می‌کنند و زبان انگلیسی را یاد می‌گیرند – به‌عنوان «لایحه خیانت‌آمیز و خیانت‌آمیز»، حتی اگر توسط یکی از هموطنان آریزونا حمایت شده باشد، محکوم کرد. جمهوری خواه، سناتور جان مک کین.

مواقعی بود که محافظه کاران همکار می گفتند که آقای پیرس زیاده روی کرده است. در سال 2014، زمانی که او نایب رئیس اول حزب جمهوری خواه آریزونا بود، سمتی که از سال 2012 بر عهده داشت، اصرار داشت که وقتی اظهاراتی مبنی بر حمایت از کنترل اجباری بارداری یا عقیم‌سازی برای دریافت‌کنندگان مدیکید می‌کرد، در واقع از شخص دیگری نقل قول می‌کرد. این اظهارات در نهایت به استعفای او منجر شد.

راسل کیت پیرس، نسل پنجم آریزونا، در 23 ژوئن 1947 در مسا در خانواده هال فراست پیرس، مکانیک خودرو (و به گفته خودش، الکلی)، و نورما کراندل، موسیقی دان و خانه دار به دنیا آمد. وقتی او 13 ساله بود والدینش از هم طلاق گرفتند. خانواده فقیر بودند، اما، او بعداً به یاد می آورد، مادرش از پذیرش خواربارهایی که همسایه ها می گذاشتند خودداری کرد.

پس از خدمت در گارد ملی در آریزونا در طول جنگ ویتنام، او به کلانتر پیوست، جایی که در یک اقدام بسیار تبلیغاتی، او و کلانتر آرپایو پیشنهاد کردند که زندانیان در چادرها اسکان داده شوند. او در حین کار در آنجا مدرک مدیریت را از دانشگاه فینیکس گرفت. او به عنوان مدیر بخش وسایل نقلیه موتوری آریزونا مشغول به کار شد.