فکر کنید اگر مالیات ها را کاهش نمی دادیم چه کاری می توانستیم انجام دهیم | مالیات و هزینه

کمک‌های نسرین مالک (وقتی خدمات دولتی شکست می‌خورد، شهروندان هزینه‌های اضافی می‌پردازند یا غرق می‌شوند. اینجا اکنون بریتانیای سوناک است، 9 ژانویه) و جان هریس (اصلاحات گسترده مراقبت‌های اجتماعی می‌تواند منتظر بماند – خانه‌ها به پول نیاز دارند و کارگران در حال حاضر، 8 ژانویه) مرا وادار کردند. تعجب می کنم، نه برای اولین بار، که کاهش مخفیانه در نرخ پایه مالیات از 33 درصد به 20 درصد در حدود 40 سال گذشته چقدر ممکن است بر ارائه دولت، نه تنها مراقبت های بهداشتی و اجتماعی، بلکه بر طیف وسیعی از خدمات عمومی دیگر

کاهش مالیات به وضوح مزایای قابل توجهی را از نظر رفاه شخصی به همراه داشته است. بسیاری از مردم را قادر می سازد تا به طور مکرر اتومبیل خود را تعویض کنند (یا وسایل نقلیه نو بخرند تا دست دوم). برای استطاعت بیشتر تعطیلات؛ برای افزایش امکانات رفاهی و ارزش مالی خانه های خود با افزودن باغ های داخلی و باغ ها یا ارتقاء بازار؛ و دسترسی ممتاز به طیف وسیعی از خدمات. همه این چیزها به طور قابل درک مطلوب هستند، اما مزیت های شخصی باید از نظر منفعت عمومی گسترده تر زیان های مربوطه را به همراه داشته باشد.

در بیان این نکات، من لزوماً از بازگشت به سطوح مالیاتی دهه 1970 – حداقل در کوتاه مدت – حمایت نمی کنم، اما من گمان می کنم که تجزیه و تحلیل سود نسبی درآمدهای دولت و مخارج خدمات عمومی که می توانست از حفظ نرخ 33 درصد حاصل شود. (یا کاهش های پلکانی مختلف) خواندن بسیار جالب خواهد بود. شاید تیم اقتصادی شما یا سایر همکارانی که در ستون حروف مشارکت دارند می‌توانند تعهد کنند.
دکتر جرالد دانینگ
تونتگ، رونددا سینون تاف