“ارزان و خوشمزه”: هزینه زندگی در بلفاست در خط مقدم عدس است | ایرلند شمالی

ماریان دالی برای کمک به زنان بلفاست غربی به یک ماده اصلی باستانی روی آورده است: عدس.

او در مرکز زنان Footprints به دانش‌آموزانش می‌آموزد که حبوبات، یکی از قدیمی‌ترین منابع غذایی بشر، می‌تواند کاری، سس و سایر غذاها را با کسری از قیمت گوشت زیاد کند.

دالی گفت: “ارزان و خوشمزه است – فقط باید آگاهی و اعتماد به نفس برای استفاده از آن را داشته باشید.” دالی علاوه بر آموزش آشپزی به مادران جوان، غذاهای آماده را برای فروش در سوپرمارکت اجتماعی مرکز تهیه می کند که 70 درصد تخفیف در قیمت های معمولی سوپرمارکت ارائه می دهد.

Footprints، یک مجتمع دو طبقه که در یک شهرک مسکونی در یکی از محروم ترین مناطق یکی از محروم ترین مناطق بریتانیا قرار دارد، به درستی نام دارد. این به افراد آسیب‌پذیر کمک می‌کند تا تعادلی را در زندگی به دست آورند، قدم به قدم.

این مرکز به مدت 31 سال فعالیت کرده است و اکنون خود را در خط مقدم بحران هزینه های زندگی می بیند، بحرانی که در ایرلند شمالی با فقر، فروپاشی خانواده و مشکلات بهداشت روانی مواجه شده است که همگی با خدمات عمومی ناچیز و فلج شدن دولت تشدید شده است.

جو الیوت، تحلیلگر ارشد در بنیاد جوزف راونتری که فقر را در ایرلند شمالی مطالعه کرده است، گفت که این منطقه با کمترین درآمد و متوسط ​​درآمد در بریتانیا، به طور نامتناسبی تحت تاثیر افزایش قیمت ها قرار گرفته است. بیان این که چقدر وضعیت بسیار وحشتناک است، سخت است. بسیاری از مردم با فشار مالی زیادی روبرو هستند.»

گورتی هورگان، دانشمند علوم اجتماعی در دانشگاه اولستر، گفت فقدان مراقبت از کودکان رایگان و حمل و نقل عمومی، افراد کم درآمد را به ویژه آسیب پذیر می کند.

این چالش به‌ویژه در کالین، منطقه‌ای بیرونی در غرب بلفاست که شامل Twinbrook، Poleglass و Lagmore است و محل زندگی 30000 نفر است، شدیدتر است. ایزوبل لوگران، مدیر عامل این مرکز، گفت که افراد خارجی تمایل دارند از خود دور باشند. «شما جامعه‌ای دارید که مردم نمی‌خواهند از آن عبور کنند، چه رسد به اینکه در آن زندگی کنند.»

شهرک های مسکونی کالین در دهه های اخیر ساخته شده اند و فاقد انسجام اجتماعی محله های قدیمی هستند. به جز پارکی که اخیراً افتتاح شده، هیچ بانک، سینما و امکانات کمی وجود دارد. لوگران گفت که بسیاری از خانواده های تک والدینی وجود دارند که سرپرست آنها زنان است.

کمک های مالی به درخواست خیریه سالانه Guardian و Observer – از طریق دو شریک آن، Locality and Citizens Advice – به تعداد زیادی موسسه خیریه محلی و پروژه هایی مانند Footprints اهدا می شود.

غذا، که اساسی ترین نیازهاست، به رشته ای تبدیل شده است که خدمات آن را به هم متصل می کند. ون چیلر آن هر هفته از موسسه خیریه FareShare، که مازاد موجودی سوپرمارکت را جمع‌آوری می‌کند، جمع‌آوری می‌کند که در غیر این صورت به محل دفن زباله ختم می‌شد. داوطلبان قفسه ها را روی هم می چینند و فروشگاه کوچک و پر نور Footprints را اداره می کنند. قیمت ها با کد رنگی هستند: بنفش برای 20p، آبی برای 30p، زرد برای 40p و غیره تا سفید، حداکثر، برای 1.50 پوند.

برای جلوگیری از کمبود منابع، یک محدودیت 10 کیلوگرمی برای هر خریدار به اضافه یک سقف برای کسانی که واجد شرایط خرید هستند وجود دارد: از 500 عضو Footprints حدود 80 نفر در هر زمان به سوپرمارکت دسترسی دارند، معمولاً برای سه تا شش ماه.

چند هفته برای من تفاوت بین خوردن و نخوردن است. لورا والش، 32 ساله، که سه فرزند دارد، گفت: اگر اینجا نبود، تعداد زیادی از ما گم می شدیم. اعتبار جهانی ماهانه 964 پوندی او هزینه های اولیه را پوشش نمی دهد، بنابراین اگر در خانه به تنهایی باشد، چراغ ها و گرمایش را خاموش می کند.

شانون هیلیک، 31 ساله، گفت: هیچ انگی در مورد استفاده از سوپر مارکت اجتماعی وجود ندارد. همه در حال مبارزه هستند.» برای صرفه جویی در مصرف بنزین، او اکنون به جای حمام کردن دو فرزندش، دوش می گیرد.

هر دو زن نکات آشپزی را از دالی (PricewaterhouseCoopers، شریک شرکتی که آشپزخانه را تامین می کرد) یاد گرفته اند، مانند همه کاره بودن نخود، استفاده از نان به جای شیرینی برای کیچ، و مشارکت کودکان در آشپزی. دالی همچنین سیب، گلابی و آلو را از باغ کوچک مرکز مزه می کند.

یک موسسه خیریه دیگر، شبکه ورزش های اجتماعی، کیسه های غذا و دستور العمل ها را به عنوان بخشی از یک “باشگاه مونک” تحویل می دهد. والش اخیراً نان و قارچ‌هایی را که در آستانه انقضا بودند، به فضای باز تبدیل کرد – پیروزی کوچکی در مبارزه بی‌پایان بودجه. دوره‌های آشپزی به من آموخته است که چگونه از هیچ چیز برای بچه‌هایم غذاهای مناسب و سالم درست کنم.»

شاید به همان اندازه مهم، این مرکز از طریق آموزش، مداخله در بحران، حمایت همسالان و حمایت از همتایان، از جمله تظاهرات اخیر در مدیر اجرایی استورمونت علیه خشونت خانگی و جنسیتی، دوستی و سلامت روانی را تغذیه می کند.

والش و هیلیک جلسات هفتگی حمایت مادرانه خود را به عنوان فرصتی برای معاشرت و اعتماد به نفس ارزشمند می دانند. هر دو دوستانی داشته اند که خودکشی کرده اند. مرز باریکی است بین تنهایی و ناامیدی.

در یک پرتاب از مرکز، آسیب های اجتماعی فراوان است – مصرف مواد مخدر، جنایت، تخلیه. در باغ و زمین بازی و باغ حسی، که همه با حصاری مزین به نقاشی های دیواری رنگارنگ محصور شده اند، به راحتی می توان آن را فراموش کرد.